Tag Archives: Agricola

Żyjemy w czasach, kiedy nowe planszówki rosną jak grzyby po deszczu. Na półkach przybywa nowości, a portfel coraz chudszy, bo wszystko takie fajne i wszystko chciałoby się mieć. Ledwo człowiek ograł nowy nabytek, a tu już zapowiedź kolejnego hitu, po który w te pędy lecimy do sklepu. Kupowanie gier staje się powoli nałogiem :). Dlatego warto czasem się zatrzymać… i powrócić do korzeni. Zapraszamy na dzisiejszy Cotygodnik, w którym poczytacie przede wszystkim o starych, dobrych eurosucharach, choć będzie też jedna całkiem świeża nowinka.

Pingwin wojuje z wojami i ucieka z pokoju, z którego należało uciec. Daria orze pola, inwestuje w Afryce oraz podbija Rzym – a wszystko to w rytmach euro. Ginet wspomina jeszcze Bazyliszka, układając przy tym silniczki i turlając kostkami. Veridiana zaś wybiera się z kurami w kosmos terraformować planety. Oto zawartość dzisiejszego Cotygodnika. Zapraszamy do lektury!

Uwe Rosenberg jest autorem gier, które w zasadzie wszyscy znają, jednak nie znam nikogo, kto do jego gier miałby neutralny stosunek. Gry Rosenberga albo się uwielbia, albo się ich nie cierpi, nie ma niczego pośrodku. Autor ten jest znany przede wszystkim ze względu na zaprojektowanie swojej tzw. „Trylogii żywieniowej” czyli Agricoli, Le Havre i Loyang. W dzisiejszej recenzji chcę Wam przedstawić wersję light tej pierwszej.

Świątek, piątek czy niedziela – granie, panie, granie! Panie i panowie zresztą też :D. W tym tygodniu (i ciut przed) na stołach zastawionych poświątecznymi przysmakami i najedzonymi redaktorami grało się w takie nikomu nieznane tytuły jak 7 Cudów, lekkie imprezówki, jak Mombasa, niekojarzące się nikomu Filary Ziemi, czy kojarzące się wszystkim Byle do pierwszego oraz wiele innych :).

Asia, Kuba i Monika. Czy oni w ogóle pracują? Prowadzą domy? Hmmm, czy to kogokolwiek w ogóle interesuje? Ważne, że grają! :) A w tym tygodniu grali sporo. Na stołach (i nie tylko) pojawiły się gry stare i nowe, małe i duże, nazwiska bardziej i mniej znane. Było Coin Age, był Brass, był Rosenberg i kilka innych. Czytajcie!

Sporo ciekawych tytułów gościło na stołach redaktorów GF w minionym tygodniu. Imprezowa (?!) gra Stefana Felda (?!!!) – proszę bardzo! Nowości w postaci Szeryfa z Nottingham – jak najbardziej. Stara dobra klasyka, czyli Agricola i Bora Bora – obecne! Do tego polski Arkham Horror, czyli… Stawka większa niż życie (tak , tak – ta z Klossem) i niegdysiejszy, kickstarterowy hit D-Day Dice. I wierzcie nam, to jeszcze nie wszystkie gry, które w dzisiejszym Cotygodniku opisujemy! :)

Kawerna miała swoją polską premierę we wrześniu tego roku za sprawą wydawnictw Lacerta. Trochę się u mnie przeleżała zanim zabrałem się do pisania recenzji, ale stało się tak dlatego, że po każdej rozegranej partii (a o te też nie było łatwo biorąc pod uwagę czasochłonności rozgrywki) czułem, że wciąż zbyt mało wiem o grze, żeby zabrać się do jej rzetelnego opisu. W końcu jednak mnie oświeciło, że gra ma tyle opcji, tyle możliwych strategii czy tyle dróg prowadzących do zwycięstwa, że poznanie ich wszystkich to kwestia nie kilku lecz kilkunastu, a może i kilkudziesięciu partii. Zebrałem więc do kupy wszystkie ...

Czy trzeba być fanem Agricoli, aby polubić jej namłodsze dziecko? A może odwrotnie: czy pomimo nielubienia Agricoli można polubić jej namłodszą latorośl? W niniejszej recenzji wypowiem się z pierwszej perspektywy, starając się jednak nakreślić podobieństwa i różnice w taki sposób, aby i druga grupa odbiorców mogła się zorientować, czy gra przypadnie im do gustu.

Wstyd się przyznać, ale przedwczoraj minęła dokładnie rocznica mojej pierwszej rozgrywki w Agricolę. A wszystko dlatego, że nikt mi wcześniej nie powiedział, że to gra oparta na mechanizmie worker placement, który uwielbiam. Kolega kilkakrotnie proponował rozgrywkę, ale zawsze wykręcałam się przeciągłym „Eeeeee…. może dzisiaj jednak nieeee”. Ale w końcu mnie przekonał, a duma też podszeptywała, że warto poznać numer jeden i dłużej już wstydu we wsi nie robić… Bo ta gra to o wsi jest. A dokładniej, o rozkręcaniu swojego własnego gospodarstwa.

Agricola – gra którą jedni kochają, drudzy nienawidzą. Gra, która zdefiniowała dla mnie pojęcie Dojonka – niezliczone dodatkowe talie kart, którymi w zasadzie grać się nie da, drewienka, plansze, pocztówki, koszulki, a nawet napoje. Z drugiej strony znakomita gra worker placement, od jakiegoś czasu królująca na szczycie rankingu Board Game Geek (choć ostatnio walczy o setne części oceny z Puerto Rico). W końcu Uwe Rosenberg postanowił wydać dodatek z prawdziwego zdarzenia, a dzięki wydawnictwu Lacerta my możemy cieszyć się jego polską wersją.