Wszystkie wpisy

Skąd można czerpać wiedzę historyczną? Oczywiście ze źródeł materialnych i pisanych. Źródła materialne to elementy gier, odkrywane przez archeologów. Najstarszymi, jakie odnaleziono na terenie obecnej Polski są zapewne pionki z założonych przez Wikingów osad na terenie wyspy Wolin oraz w pobliżu Elbląga. A jakie mamy źródła pisane, w których można o grach przeczytać? To nie tylko kroniki i dzieła literackie z dawnych epok, ale także zbiory praw i kroniki sądowe.

Fantastyczne Światy to gra, która stanowi kategorię samą w sobie. Filler angażujący zarówno wyjadaczy jak i osoby raczkujące w hobby. Wymagające kalkulacji, szacowania ryzyka, nieprzesadnie premiujące doświadczenie a do tego jedna partia trwa około dwudziestu minut. W przeciwieństwie do innych różne ekipy grają w niego u mnie raz po raz. Czy grając z dodatkiem owe boskie proporcje zostaną utrzymane, czy też zabawa ulegnie rozwodnieniu?

Gra Czerwona Katedra była hitem zeszłorocznego Essen. Mimo to jej polska premiera przebiegała raczej bez echa, bo poza Gambitem i Board Games TV, żaden z plaszówkowych serwisów które śledzę nie opublikował jej recenzji. Przyznam, że trochę to dziwne. Ja w każdym razie na ten tytuł czekałem bardzo mocno i spokojnie mogę powiedzieć, że się na nim nie zawiodłem.

Bardzo lubię gry abstrakcyjne. Zazwyczaj spotyka się w nich nowe, ciekawe mechaniki, a proste i klarowne zasady sprzyjają wielokrotnym partiom. Brak klimatu całkowicie mi nie przeszkadza, gdyż o wiele bardziej liczy się dla mnie samo starcie umysłów. I to nie tylko w rozgrywkach dwuosobowych – w końcu zawsze im więcej ludzi, tym lepiej. Jednakże dobry abstrakt musi charakteryzować się niezwykłą precyzją, a wręcz i kunsztem. Broni się przecież samą mechaniką. A przy zalewie coraz to nowych gier bez prądu powinien mieć jeszcze to „coś” błysk, który sprawi, że wyróżni się na tle innych, podobnych tytułów. Czy tak jest w przypadku Holi:Festiwal ...

Za oknem szaro, buro i ponuro. Klasyczny listopad – człowiek wstaje i wychodzi, a tu ciemno. Wraca – jeszcze ciemniej. Aż chciałoby się dostrzec trochę słoneczka wraz z przyjemnym ciepełkiem. Niestety (albo i stety ;) ) teraz możemy uzyskać ten efekt jedynie za pomocą gier planszowych w cieplutkim klimacie, w który bez problemu wpisuje się Santa Monica od FoxGames. Nie dajcie się jednak zwieść pozorom. Wcale nie będzie tak przyjemnie, jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Tzn. będzie przyjemnie, gdy uda wam się zdeklasować innych swoim przewspaniałym kurortem, a wasze decyzje doprowadzą was do upragnionego zwycięstwa. Okazuje się, że wcale nie ...

Zastanawialiście się kiedyś przy okazji obcowania z jakąś ukochaną produkcją, w którym momencie wydawanie kolejnych części „czegoś” jest jeszcze twórczym rozwijaniem marki, a kiedy już zwykłym odcinaniem kuponów od sukcesu. Gdyby brać pod uwagę moje ulubione rozrywki to odcinaniem kuponów w świecie filmu byłyby wszystkie Szklane Pułapki po części trzeciej, seriali – kolejne sezony Prison Breaka od trzeciego zaczynając, a gier komputerowych – HoMM od czwartego w górę czy Gothic po drugim i Nocy Kruka. W przypadku planszówek jedynym mierzalnym przykładem było dla mnie do tej pory Wsiąść do Pociągu, ale ono wymykało się trochę utartemu schematowi „wszystko po jest be”, bo po kilku, w mojej opinii mniej, udanych rozszerzeniach mapy UK & Pensylwanii wyszły autorowi kapitalnie. Od niedawna dzięki wydawnictwu Rebel  podobnej ocenie mogę poddać również drugą z moich ulubionych serii – 7CŚ. A to dzięki grze 7 Cudów Świata: Architekci.

Zacznijmy od rozstawienia pionków. Mam na półce duże pudło Gloomhaven, rozegrałem niemal dziesięć dwuosobowych partii. Kampanię zmuszony byłem przerwać na długie miesiące. W międzyczasie na platformie Steam dojrzewała powoli elektroniczna implementacja gry. Gdy osiągnęła wiek dorosły zwany wersją 1.0 postanowiłem sprawdzić, czy przypadkiem nie może zastąpić mi fizycznej postaci gry. Dlaczego? Po co? Jak jej poszło? O tym w następnych, nieco mniej lakonicznych akapitach.

Pierwszy ZGRYW odbył się w roku 2016. Po wielu tygodniach przygotowań, ustaleń i negocjacji terminów postanowiliśmy, że czas spotkać się na żywo. Na tamtym ZGRYWIE zapadło wiele kluczowych decyzji, których efekty możecie obserwować po dzień dzisiejszy. Teraz, w roku 2021 r. wszystko idzie w dobrą stronę, serwis się rozwija i ciągle pozyskuje nowych Czytelników więc trzeci ZGRYW był przede wszystkim okazją do spotkania, osobistego poznania kilku nowych osób w redakcji i porządne pogranie. A o tym w co graliśmy przekonacie się czytając dalszą część tekstu.

Produkcji pt. "Jaś i Małgosia" w kategorii gier dla dzieci jest (albo była) dość spora liczba. Nawet na BGG znajdziecie niemiecką produkcję z 2005. Nie wspominając już o rodzimych gierkach w galeriach handlowych. W każdym razie ja pamiętam przynajmniej jeszcze jedną grę z chatką z pierniczków. Ale to nie to. To nie ten Jaś i Małgosia (reakcje bywały różne a dość często było to skrzywienie, że co niby proponuję tutaj jakąś pomoc dydaktyczną albo grę dla dwulatków). Nic z tych rzeczy. TEN Jaś i Małgosia są całkiem sprytną kooperacyjną grą strategiczną

  Uwielbiam gry z gatunku legacy. Nie przeszkadza mi ani ich jednorazowość, ani konieczność ich rozgrywania w stałej ekipie. Przyznajcie sami, ile macie gier, w które zagraliście przynajmniej 12-13, skoro ciągłe napływają i zalewają nas nowe tytuły? Grałam już w serię Pandemic, Rise of Queensdale, Nasze Miasto, Charterstone, Dylematy Króla. Ba! Udało mi się nawet ukończyć Seafall, choć przyznam, że nie było łatwo, gdyż to nie jest dobra gra. Dlatego też wobec informacji o legacy w świetnym uniwersum (zachęcam do spróbowania RPG, aby zanurzyć się w Świat Mroku) nie mogłam przejść obojętnie. Polska edycja od Galakty? W to mi graj! ...