Wszystkie wpisy

Zamek to jeden z tych tytułów, który bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Jestem wielką fanką gier kafelkowych, zwłaszcza kultowego, należącego moim zdaniem do kanonu najbardziej klasycznych gier planszowych Carcassonne. Kiedyś nie sądziłam, że wariacja na jego temat może wzbudzić we mnie tak pozytywne uczucia. A jednak tak właśnie się stało. Jakiś czas temu premierę miał dodatek do gry wydawnictwa Nasza Księgarnia. Co nowego wnosi do rozgrywki Sokół? Zaskakująco dużo!

Jeżeli ktoś czytał naszą redakcyjną relację z ostatniego ZGRYW-u, to spoiler dotyczący mojej opinii o Wielkim Murze już ma, a teraz tylko doczyta dlaczego taką, a nie inną opinię sobie o tej grze wypracowałem. A jeżeli ktoś materiału ze ZGRYW-u nie czytał, to polecam do niego wrócić (link tutaj), bo opisujemy tam kilka ciekawych tytułów. Ale dopiero po lekturze tej recenzji, może przynajmniej będzie zaskoczony (o ile nie przewinie od  razu do oceny).

Są takie tematy, które zawsze przyciągają uwagę pewnej grupy odbiorców. Smoki, dinozaury, świat magii, kosmos, jednorożce… To początek mojej listy. Jeśli gra planszowa ma związek z którymś jej punktem, na pewno zatrzymam na niej wzrok na dłużej. To zaś jest pierwszy krok do tego, aby dany tytuł wypróbować. Dla wielu osób jedną z najważniejszych pozycji na liście najbardziej atrakcyjnych tematów gier, są z kolei koty. Są one też jednym z najchętniej wykorzystywanych przez twórców motywów (Calico, Wyspa kotów, Koty, Najlepsza gra o kotach, Eksplodujące kotki…). Jeśli należycie do grona osób, które zawsze z uwagą przyglądają się kolejnym “kocim” planszówkom, koniecznie ...

Po raz pierwszy spotkałam sie z grą Marcina i Violi wiele lat temu, kiedy była jeszcze na etapie prototypu. Wtedy klimat tej gry oscylował wokół panteonu grecko-rzymskiego. Urzekła mnie wtedy nie tylko tymże klimatem, ale przede wszystkim oryginalną mechaniką blokowania kolumn i rzędów. Blokowania nie tylko dla siebie, ale też dla wszystkich innych graczy. Dziś, po kilku latach od premiery, przyszło mi się zmierzyć z produktem finalnym, w nowej szacie i z dodatkami.

“Wielkie narody powstawały i upadały. Uścisk, w którym cywilizacja trzymała ludzkość, stawał się słaby i artretyczny”. I tu właśnie pojawiasz się Ty, wraz ze swoim plemieniem, które zaraz poprowadzisz ku rozwojowi… lub zagładzie. Czujesz w sobie żyłkę lidera? Chcesz wcielić się w przywódcę, którego decyzje kształtują przyszłość narodu? Potasuj karty i siadaj zatem do stołu – zagrajmy w Imperium: Legendy!

Przyszedł czas na rozwiązanie ostatniego 18-stkowego konkursu w którym do wygrania był Descent 3 ed. Zadaliśmy Wam kilka pytań zarówno dotyczących naszego serwisu, jak i gier wydawnictwa Rebel, które było sponsorem konkursu. Zobaczcie odpowiedzi, a także poznajcie nazwisko laureata.

Dnia 2 maja, czyli dokładnie w nasze 18-te urodziny zadaliśmy wam dwa pytania: Co cenicie w naszym serwisie, a co chcielibyście w nim zmienić? Dziś przyszedł czas na podsumowanie. I ogłoszenie laureata konkursu.

Jedną z wielkich miłości mojego młodego żywota były komputerowe bijatyki. Od Street Fightera i Body Blows na Amidze 500, po Mortal Kombat i Tekken 3 na PSX – lubiłem bić twarze i korpusy nieprawdziwych postaci. I choć czasy bijatyk (wirtualnych), a nawet czasy Amigi i PSXa, minęły już dawno i powrócić chyba nie mają zamiaru, to sentyment pozostał. Nadal z nostalgią obserwuję walki podblokowych żuli czy dzieci przed szkołą i myślę sobie, że fajnie byłoby znowu komuś przyłożyć. Teraz, dzięki uprzejmości Adama Kwapińskiego i Awaken Realms Lite, mogę wrócić do fantazyjnego mordobicia – i nie muszę nawet wychodzić z domu!

Talisman w świecie Harrego Pottera, to... po prostu Talisman. Nic, czego byśmy się nie mogli po nim spodziewać. Jest to reimplementacja wersji Talisman: Revised 4th Edition. Jednak klimat i drobne zmiany mechaniczne uwydatniające ten klimat - robią swoje. Mnie się spodobało (choć fanem Talismana jako takiego nie jestem).

Flow gry jest kusząco prosty. Na stole widoczna jest talia dobierania oraz cztery – początkowo puste – stosy, na które zagrywamy karty z ręki. Dwa z nich idą od 2 wzwyż – karty zagrywamy w porządku rosnącym. Dwa idą od 100 w dół – karty zagrywamy w porządku malejącym. W swoim ruchu każdy z graczy (zaczynając z 6-8 kartami) musi zagrać przynajmniej jedną kartę na któryś ze stosów, a następnie uzupełnić rękę. Celem gry jest pozbycie się wszystkich kart z talii dobierania, a następnie również z ręki. Im bliżej jesteśmy tego celu – tym bardziej wygraliśmy.