Wszystkie wpisy

Jest coś takiego w grach karcianych, co sprawia, że chce się w nie grać i grać. Może to chodzi o lekką i szybką rozgrywkę. Może o błyskawiczne przygotowanie do gry, bez rozstawiania planszy, pionków, żetonów itp. Może o gimnastykę dla umysłu, jakiej dostarcza planowanie zagrywek taktycznych i częsta w takich grach potrzeba pamiętania kart, które schodzą (choć rzadko posunięta do takich rozmiarów, jakich wymaga się w brydżu)…

Lord of the Fries jest jedną z kilku gier Cheapassa, które doczekały się swojego wydania w wersji kolorowej. W tej prostej i wesołej karciance gracze wcielają się w zombich, którzy prowadzą bar fast foodowy, a ich celem jest realizowanie zamówień.

Kilka miesięcy temu opisywałem grę „Trans America”. Wspomniałem wtedy, że pracuję nad wersją umiejscowioną w naszym kraju. Niestety brakowało mi trochę czasu, pojawiły się inne tematy i dopiero ostatnimi dniami, będąc wypoczętym po urlopie, wróciłem do tego tematu. Chciałem Wam przedstawić jeszcze ciepłą wersję „Poprzez Polskę”.

Steve Jackson to jedna z najbardziej znanych postaci na rynku gier nie-elektronicznych. Na swoim koncie ma takie tytuły jak Car Wars, Ogre i wiele innych. Jest także twórcą popularnej, uniwersalnej mechaniki GURPS przeznaczonej dla gier fabularnych. Pod jej szyldem ukazały się setki dodatków utrzymanych w najróżniejszych światach i konwencjach. Ciężko znaleźć temat, którego cykl GURPS nie poruszył.

Minęło już kilka dni od zakończenia Letniej Szkoły Go, postanowiłem już nie na gorąco podzielić się wspomnieniami z tej imprezy.

Na tegorocznym Dracoolu co wieczór były organizowane spotkania, na których można było poplotkować na branżowe tematy, a także poznać masę ciekawych pomysłów. Z punktu widzenia maniaka gier planszowych, najciekawszą była noc z soboty na niedzielę, podczas której wydawnictwo Portal, oraz para autorów M. Mydel i P. Stankiewicz prezentowali swoje projekty. Zapraszam do przeczytania krótkiego podsumowania tego, o czym mówiło się na tym spotkaniu.

Kolejny Działkon zakończony. Sporo następnych rozgrywek przeprowadzonych. Tym razem pograliśmy w Osadników z Catanu (5 partii), Wiochmem Rejsera (2 partie), Euphrat & Tigris (1 partia), The Princes of Florences (2 partie), Jaskinie Trolla (1 partia) i Drakona (2 partie). Poniżej krótki opis wrażeń z tytułów, o których do tej pory nie pisałem…

Wydawnictwo Encore znane było przede wszystkim z wydawania rozbudowanych gier strategicznych o przerażającej długości rozgrywki. Każdy szanujący się planszówkowiec zna Wojnę o Pierścień czy Gwiezdnego Kupca. Tymczasem większości maniaków umknęła bardzo udana karcianka tegoż wydawnictwa – Step by Step.

Tajemnice Labiryntu to gra dostępna w większości Polskich sklepów internetowych. Kolorowe opakowanie wskazuje na dzieci jako grupę docelową, mało kto jednak wie, że Tajemnice zdobyły prestiżową nagrodę „Spiel des Jahres” w roku 1986. Gra wymyślona przez Maxa J. Kobberta pozwala również dorosłym na miłe spędzenie wolnego czasu.

Przyznaję na wstępie – jestem fanem książki Władca Pierścieni. Przyznaję też, że zazwyczaj bardzo odpowiadają mi gry Reinera Knizii. Tak, przyznaję otwarcie – nie chce mi się pisać recenzji gier, w które nie lubię grać. Jak więc łatwo się domyślić – macie przed sobą kolejną recenzję, która bez opamiętania chwali recenzowaną grę.