Wszystkie wpisy

Balloon Cup to gra swego czasu rozreklamowana przez Uieka i jego recenzję w serwisie Gry planszowe. W tamtym czasie miałem dużą ochotę na tę pozycję. Przypominała mi Zaginione Miasta, w które bardzo dobrze grało mi się ówcześnie z żoną. Tytuł pojawiał się wielokrotnie na moich listach zakupowych, ale zawsze wskutek cięć znikał z nich. Wreszcie miałem możliwość sprawdzić go osobiście, gdy jax przyniósł Balloon Cup na spotkanie do Alibi.

Wiadomość o odwiedzinach zaskoczyła wszystkich. Które miasto odwiedzi pierwsze? Czy będzie to Ahmadabad? A może Jodhpur, Khajuraha, czy Delhi? Na szczęście, szybko dotarła informacja o planie odwiedzin. Radżom nie pozostało nic innego, jak przygotować się na przybycie wielkiego króla. Ten który przygotuje dla Maharadży najpiękniejsze domy i pałace w danym mieście, zostanie sowicie wynagrodzony. Jest o co walczyć.

Październik był względnie ciepłym miesiącem, choć ostatnie dni jednoznacznie zapowiadają, że nadchodzi mroźny czas. A tym samym długie, zimowe wieczory przy planszówkach. Do tego mamy już za sobą targi w Essen. Codziennie nowości tam pokazywane pojawiają się na półkach sklepowych. Coraz więcej z nich będzie też lądowało na naszych stołach, a my podzielimy się wrażeniami z nich w Games Fanatic. To nas czeka w najbliższej przyszłości.

Schotten Totten to karcianka dosyć podobna w feelingu do Zaginonych Miast, jednak znacznie ciekawsza. Podobnie jak w Zaginionych Miastach, jest to gra dla dwóch graczy, co rundę obaj gracze dokładają kartę po swojej stronie „planszy” i dobierają kartę ze stosu. Stos zawiera karty od 1 do 9, w sześciu kolorach.

Nasza cywilizacja i gospodarka promuje specjalistów, ludzi wykształconych w wąskiej dziedzinie, ale za to bardzo dobrze. W większości przypadków człowiek po informatyce programuje, po medycynie zajmuje się leczeniem ludzi, a po ASP para się grafiką. Ponad pięćset lat temu takie zjawisko było nie do pomyślenia. Panował Renesans, a za ideał epoki uchodził człowiek wszechstronnie wykształcony, zainteresowany dziedzinami często bardzo odmiennymi. Najsłynniejszym z nich był mistrz, który wyprzedził swoją epokę – Leonardo da Vinci.

Niestety w ubiegłym tygodniu z pewnych powodów nie mogłem podzielić się z Wami moimi przemyśleniami. Mam nadzieję że takie wypadki nie będą zdarzały mi się zbyt często.Zresztą nie wiem, czy jest to dla Was ważne…

20-22.X.2006 r. KULWspaniałe, prawie bezsenne trzy dni konwentu minęły bezpowrotnie. Już po raz trzeci pojawili się stali bywalcy, jak i zupełnie nowi amatorzy „ciężkich” gier strategicznych. Manewry jak co roku odbyły się dzięki zaangażowaniu studentów Sekcji Historii Wojskowości KUL, a szczególnie Andrzeja Gładysza „Gladky”, który był prawdziwym mózgiem całej operacji. Sprawy lokalizacji, krótkich noclegów i aprowizacji zorganizowano bez zarzutów. Pojawili się także dziennikarze z Gazety Wvborczej, w efekcie czego powstał artykuł prasowy oraz kilka krótkich audycji radiowych (Radiowa Jedynka, Radio BIS, Radio Wawa) z udziałem Gladkyego.

W tym tygodniu miały nas zaatakować massmedia. Do Alibi przybyć Teleexpress, a na Smolnej pojawić się redakcja jednego programów z TVP1. Chcieli zrobić krótki materiał o renesansie planszówek. Udało się połowicznie. Teleexpress przybył, a jak. Filmował, skupiając się dziwnym trafem bardzo długo na wersji testowej Machiny II (choć nie tylko), która wyglądem nie powalała.

Czesi w wielu gałęziach rozrywki są przed nami. Choćby cofnijmy się trochę lat wstecz i obejrzyjmy rynek gier komputerowych. Illusion Softworks. Mała czeska firma wypuszcza Hidden & Dangerous, którym w krótkim czasie zachwyca się rynek. Idąc za ciosem wydaje Mafię, a później Vietcong.

Gdy po długim i pracowitym poranku spędzonym na bazarze wróciłem do swojego pałacu, w progu przywitał mnie Abdul-Aziz. Wyraźnie wystraszony, ale i ucieszony z mojego powrotu, bełkotał coś o bibliotece. Odesłałem go, mówiąc że przyjdę do biblioteki i się z nim rozmówię gdy wydam dyspozycje dotyczące zakupów. Omar oraz dwóch tragarzy obładowanych żywnością czekali na polecenia. Rozkazałem Omarowi przekazać do kuchni mą wolę w sprawie najbliższych posiłków i udałem się do biblioteki. Po drodze mój wzrok padł znowu na nieudolnie zaaranżowany układ mebli na tarasie. Wszystko źle. Stolik i fotele prażą się w słońcu, nie da się tam wysiedzieć. Gdyby ...