Wszystkie wpisy

Imperial to nowość i na rynku planszówkowym i u mnie w domu, a że jestem już po dwóch partiach to spróbuję ją trochę przybliżyć. Pozycja została wydana przez niemieckie wydawnictwo Eggert-Spiele, które w ciągu ostatnich dwóch lat zanotowało bardzo szybki rozwój. Jednym z ich najlepszych decyzji było wzięcie pod swoje skrzydła Maca Gerdtsa. Gość w ciągu dwóch lat wypuścił dwie niebanalne gry: Antike i Imperial. O pierwszej już pisałem swego czasu, o drugiej będzie poniżej.

Autor: Aleksandra Sontowska (Petra) Negocjacje dłużyły się niemiłosiernie. Dawno już zarzucono opiewanie błękitnych oczu i złotych włosów piętnastoletniej księżniczki Brunhildy. Rozmowy koncentrowały się na kwestii wpływów w cesarstwie i wysokości posagu. Nikogo nie obchodził wstręt młodziutkiej księżniczki do trzykrotnie od niej starszego „kawalera”. Racja stanu nie pozwoli jej się sprzeciwić – jeśli nie ślub, czekać będzie ją klasztor…

Listopad się skończył, a zimy jak nie ma tak nie ma. Płakać z tego powodu nie będę, choć ciekawe czy w tym roku stwierdzenie „granie w mroźne grudniowe wieczory” stanie się faktem. Wracając jednak do meritum. Tradycyjnie cała grupa Games Fanatic przechodzi do wyboru swojej zdaniem najlepszej gry miesiąca. Zapraszam do poczytania, co się tym razem bardziej podobało, a co nie.

Od publikacji małego przewodnika po nadających się na prezent grach, dostępnych w polskich sklepach internetowych minęło już trochę czasu. Wystarczająco dużo, żeby niektórzy z Was, którzy pomyśleli wówczas „hm, niezły pomysł, może ja też kupię grę na prezent?” zdążyli już o tym zapomnieć.

Planszówkon, jednocześnie czwarta i zimowa edycja, już zakończony. Cała impreza miała trwać od piątku do niedzieli. Niestety z powodu braku czasu udało mi się być tylko w sobotę. Zresztą co do niedzieli podejrzewam, że i tak nie było zbyt dużej frekwencji. Głównie z powodu finału Mistrzostw Świata w siatkówce. Wracając jednak do soboty.

Pierwszy Pionek za nami. Z dziennikarskiego punktu widzenia zawaliłem kompletnie. Chciałem spisać gry jakie były dostępne, policzyć ludzi… ale gdy przyjechałem, zobaczyłem graczy nad stołami, tytuły w które można zagrać, jakoś mi się odechciało. Teraz mogę jedynie szacować.

Dzisiaj rozpoczyna się trzydniowa impreza Planszówkon w klubie Paradox. To już czwarta edycja i czwarty raz mam zamiar spędzić miło na niej czas. Część bywalców pojawi się pewnie dopiero w sobotę, bo w piątki bywają na Smolnej (tak będzie choćby w moim przypadku). Tym razem impreza odbywa się o zupełnie innej porze roku niż poprzednie edycje. Na zewnątrz raczej nie da się dłużej wytrzymać. Dlatego też największym wyzwaniem będzie pogodzenie ze sobą preferencji ludzi palących i niepalących. Niestety największa sala to właśnie miejsce do palenia. A po godzinie przebywania tam zwykle bywało niewesoło. Zobaczymy jak będzie tym razem.

Wolfgang wrył spienionego rumaka na zamkowym dziedzińcu i z ulgą zeskoczył na ziemię. Stajenny natychmiast zaopiekował się koniem. Rycerz oddał też służbie tarczę i płaszcz podróżny. Jak zawsze po powrocie z wojennej wyprawy marzył jedynie o gorącej kąpieli i odpoczynku. Ale przyjemności musiały poczekać. Należało natychmiast stawić się przed obliczem Króla. Bracia niemłodego już księcia z pewnością tam byli i dyskutowali o przyszłości królestwa po wygranej wojnie. Dyskutowali, to za dużo powiedziane – Król jak zwykle sam zdecyduje o dalszych krokach i narzuci wszystkim swoją decyzję.

Miałem dzisiaj okazję poznać świeżutką nowość z Essen – grę Taluva. Ta intrygująca nazwa kryje równie intrygującą i nowatorską mechanikę, stworzoną przez Marcela-André Casasola Merkle. Dzieła autora tej gry są dość znane i lubiane – dość wymienić Attikę, Meuterera i Verraetera. Na czym polega nowatorstwo Taluvy?