Wszystkie wpisy

Radujemy się tutaj w redakcji, bo Games Fanatic ma za sobą masowe narodziny. Na świecie pojawiły się trzy nowe dzieciaki. Po pierwsze, urodziła się 28 lutego ja_nowi Klara. Z tego co się orientuję wszyscy już są w domu i rozpoczęła się ciężka praca w mamę i tatę. Pozdrowienia przy okazji dla Pauliny. Po drugie, 3 marca pojawiła się na świecie moja Małgosia. Od wczoraj są już z mamą w domu. Oprowadziłem ją już po szafkach, pokazując większość gier, ale niestety nic nie kuma. Choć muszę przyznać, że patrzy z zaciekawieniem ;) Po trzecie, urodził się Świat Gier Planszowych i poszedł ...

Nie wiem jak będzie w przyszłości, ale na dzisiaj mogę się pochwalić stuprocentową frekwencją. Byłem na wszystkich Planszówkonach jakie się do tej pory odbyły. Na pięć edycji pięć razy udało mi się uczestniczyć w imprezie organizowanej przez starlifta i ekipę Paradoxu. Żadnego pobytu nie żałuję, każdy sobie chwalę.

Games Fanatic przechodził jeden z najdłuższych w swej historii okresów ciszy. Nie odbywało się to bez powodu. Ostatnie dwa tygodnie to nieprzerwane zamykanie pierwszego numeru Świata Gier Planszowych. Kończenie recenzji, pisanie ostatnich tekstów, uzupełnianie gigantycznej liczby drobiazgów. Od poniedziałku zawartość jest już oddana w ręce portalowych specjalistów od składu oraz korekty i trwa oczekiwanie na hasło – „poszło do druku”.

Minęło trochę czasu od moich ostatnich „przemyśleń”. W międzyczasie miałem kilka pomysłów na artykuły: przy okazji moich urodzin chciałem napisać o przemijaniu; wymyśliłem nowe gry które chciałbym przedstawić; ale ciągłe braki czasu spowodowały, że te pomysły nigdy nie pojawiły się w sieci.

25-28.I.2007 r. Kraków 66 godzin non stop różnorakich rozgrywek. Hektolitry wypitych napojów, kaw i herbat, zjedzone bigosy, ciepłe parówki i zamawiane pizze. Masa ludzi o różnych zainteresowaniach i gustach. Cały ten zwariowany świat w jednej dość dużej sali gimnastycznej. Zapytacie co łączyło tych ludzi? Odpowiedź jest banalnie prosta – dobra zabawa przy wszelakiej maści grach planszowych.

Jestem fanem Caylusa i jestem z tego dumny. Stąd wszelkie informacje o jego kontynuacji, dodatkach lub wariantach z zainteresowaniem czytam. Ostatnio pojawiło się trochę wrażeń Ricka Thornquista na podstawie prototypu Caylus Magna Carta.

Tworzenie łąk i miast z kafelków, łączenie europejskich metropolii kolorowymi wagonikami, powolne i spokojne osadnictwo na do niedawna bezludnej wysepce – ileż można? Może by tak dla odmiany powojować? Zebrać sojusznicze wojsko, powiększyć armię o wojsko zaciężne i uderzyć na nieprzyjaciela. Uzbrojoną w miecz dłonią sięgnąć po tron!

Bywają takie pobyty na Smolnej gdy człowiek wychodzi o 23:20 i myśli o jednym. Dlaczego w każdą grę, której się dotknął sromotnie przegrał. Zmęczenie? Przecież nie był zmęczony. Brak szczęścia? Możliwe, ale dzisiejsze gry rzadko kierują się tylko losem. Po prostu tak wyszło.

Szaleńców na świecie nie brakuje, a tym bardziej ich zwariowanych zabawek. Oprócz klasycznych gier z planszą, kartami, pionkami co pewien czas powstają produkcje w pełni nowatorskie. Zapoznamy się z regułami, które jednoznacznie wskazują, że projektowała je osoba z iskierką geniuszu. Szkoda tylko, że są to często istne białe kruki i ich zdobycie bywa prawdziwym wyzwaniem.

W sobotę człowiek jest już zaspokojony. Pisze relacje ze spotkania, uspokaja się, mruczy pod nosem z zadowolenia. Niedziela wygląda podobnie, jest miły spokój na duszy. W poniedziałek zaczyna się normalny pracowity dzień, nie ma czasu na myślenie o przyjemnościach.