Wszystkie wpisy

Sobota, godzina 9:04 rano, rozbrzmiewa telefon. Jedną ręką podaję synowi gumę, drugą odbieram komórkę, do przytrzymania kierownicy deleguję kolana. Dobrze, że na horyzoncie nie ma żadnych zakrętów. – Ignacy? – słyszę w telefonie. – Tak. – Tu Mirek. Słuchaj, o której rozpoczyna się Pionek? O dziewiątej? – Tak, o dziewiątej, już jadę, będę tam za pięć minut. Czemu? – Nie, nic. OK., czekamy. Łapię kierownicę. Uśmiecham się. Maniacy.

Uff, po długim okresie nerwowego oczekiwania w końcu dostałem do ręki pierwszy numer pisma. Jest wydrukowany, dotarł już do Warszawy, można go już kupić w sklepach z grami planszowymi (w tych, które pismo zamówiły). Przyznam Wam się, że przeczytałem pismo od deski do deski jeszcze wczoraj. Dzisiaj rano już tego żałuję, ale moja ciekawość była zbyt wielka. Wprawdzie własne artykuły dobrze znałem, ale nic poza tym – nie mieliśmy wglądu (poza Panchem) w artykuły pisane przez innych autorów. Nic Wam nie powiem o moich wrażeniach – głupio by się było wypowiadać na temat magazynu, który się współtworzy. Napiszę tylko, że ...

Przy okazji różnych dyskusji co powinno być opisywane/recenzowane w SGP zacząłem się zastanawiać o jakich grach tak naprawdę ludzie chcą czytać. Mam wrażenie że panujące przekonanie jest takie że warte miejsca i czasu są tylko gry wydane w ostatnim kwartale, wszystko co starsze to już temat nudny, oklepany, każdemu znany. Tymczasem ja sam mam zupełnie inaczej…

W ubiegłym tygodniu postanowiłem po raz pierwszy wybrać się do stosunkowo nowego miejsca w Warszawie, w którym można pograć w planszówki. Klub na Smolnej rozwinął się i rozrósł do wielkich rozmiarów, a ja miałem ochotę na miejsce bardziej kameralne, cichsze, spokojniejsze. Z relacji graczy wynikało, że art.bem idealnie spełnia moje potrzeby.

Czas na poważne zmiany na Games Fanatic. Powstawanie Świata Gier Planszowych wpłynęło niekorzystnie na funkcjonowanie bloga i czas to zdecydowanie i nieodwołalnie zmienić. Trzeba się przegrupować, poprosić o posiłki i przywrócić większa aktywność w serwisie. Stąd od dnia dzisiejszego Games Fanatic połyka całą redakcję Świata Gier Planszowych i będzie miejscem gdzie redaktorzy ŚGP będą mniej oficjalnie, mniej formalnie, ale za to szczerze do bólu poruszać najróżniejsze ogólnoplanszówkowe kwestie. Kogo wkrótce będziecie mogli tutaj poczytać?

Tegoroczna formuła polskiej Gry Roku zmieniła się drastycznie. Zamiast możliwości głosowania na każdą (bez wyjątku) grę opublikowaną w roku 2006 można głosować skromnie tylko na jeden z pięciu tytułów. Te pięć szczęśliwych tytułów wybrała grupa ekspertów, w skład, której wchodziłem m.in. i ja.

Bo zabawie z Rush Hour nadszedł czas na spróbowanie drugiej z interesujących łamigłówek Thinkfun, które pojawiły się na polskim rynku, czyli Tipover. Tutaj w cenie około 50 złotych dostajemy znowu bardzo ładnie wykonany produkt. Jest plastikowa „plansza”, są plastikowe elementy, jest torba na ich przenoszenie, gdy będziemy chcieli wziąć Tipovera na wakacje, jest wreszcie 40 zadań.

Dzisiaj bardzo, ale to bardzo spóźniona gra miesiąca, czyli najlepszy tytuł lutego. Spóźniona, bo i czasu było mało, a i odjazdowa wokół pogoda sprawia, że człowiek ma bździo w głowie i zapomina o niektórych sprawach. Niniejsza nagroda jest także ostatnią w dotychczasowej formie. Wkrótce nastąpią zmiany na Games Fanatic na tyle poważne, że będzie trzeba zmienić postać nagrody na odpowiedniejszą.

W czwartek i w piątek w domu pełno było najróżniejszych „Pipipipipi’, „Niuniuniuniu”, „Tititititit” i innych dźwiękonaśladowczych zwrotów. Bywały też może zrozumiałe, ale do cna monotematyczne tematy, kończące się zawsze „ale ŚLICZNA DZIEWCZYNKA!”. Jak można się domyśleć odwiedziły Małgosie babcie: moja mama i teściowa.

Wszystko zaczęło się od ostatniego Planszówkonu. W niedzielę podczas rozgrywki w Key Largo dosiadł się Cieślik, współwłaściciel sklepu Gryf i zaczęliśmy rozmawiać o tym w co ostatnio grał. Padła tutaj tajemnicza dla mnie nazwa Thinkfun.