Wszystkie wpisy

Partner – to osoba bardzo ważna. Jak ważna w życiu małżeńskim, tego chyba nie muszę pisać. Dla mnie przez lata związanego ze środowiskiem jaskiniowo-wspinaczkowym, partner kojarzy się z osobą z którą byłem związany liną, od której zależało nawet moje życie. W świecie gier planszowych również mamy do czynienia z partnerem… do grania. Dzisiaj chciałbym odpowiedzieć na pytanie, czy ta postać jest ważna.

Świat Gier Planszowych kilka tygodni temu trafił na rynek i jest właśnie na absolutnym topie popularności. Ukazała się recenzja na Polterze, a w niej czytamy m.in. iż:“Zawartość Świata Gier Planszowych w pełni mnie satysfakcjonuje.” i ocena 5/6. Recenzja na Valkirii: “Teksty są naprawdę dobre, jest ich dużo (samych recenzji jest dwadzieścia), a piszą je ludzie obeznani w temacie”. Ukazała i na Paradoksie i zakończyła słowami: “Bez wahania polecam “Świat Gier Planszowych” jako pismo niemal wzorcowe.”

Dzisiaj chciałem się podzielić z Wami rozmyślaniami na całkiem inny temat… ale wczorajsze wypadki zmieniły moje plany. W ostatnim okresie mam w domu remont. Nie cierpię remontów… na szczęście pierwszy etap za nami i w ramach odpoczynku postanowiliśmy wybrać się na małą wycieczkę. Przeszukując miejsca w okolicy trafiłem na „wystawę miniatur” w niedaleko położonej Czeskiej Ostrawie. Wystawa przedstawia sławne miasta i budowle w różnej skali. Dodatkowo na „Czarnych Łąkach” jest sporo innych miejsc do zwiedzenia. Spakowaliśmy się do auta i ruszyliśmy w drogę. Nie będę opisywał całej wycieczki, chcę podzielić się z Wami czymś co może być interesujące dla miłośników ...

Początki są zawsze piękne. Wspomnienia Magii i Miecza lub innych gier Encore, czy Sfery kołaczą się gdzieś w podświadomości. Nowoodkryty świat planszówek przytłacza bogactwem, każda gra to hit, każda wydaje się rewelacyjna. Rewolucyjne w stosunku do Monopoly mechanizmy, śliczne wykonanie, olbrzymie spektrum tematów – entuzjazm zdaje się nie mieć końca. Do czasu…

Czas najwyższy przestać być tylko nickiem z prawej strony ekranu, a zacząć ku chwale ojczyzny pomnażać zasób tekstu na naszym (sic!) blogu. A zatem niniejszym witam serdecznie i dziękując Pancho za tak miłe wprowadzenie niniejszym zaczynam przekuwać możliwość pisania tekstów w ich rzeczywistą obecność.

Jak już Folko pisał szczegółowa recenzja Colosseum będzie w ŚGP (swoją droga pewnie macie już serdecznie dość pisania „a to będzie w ŚGP, a tamto będzie w ŚGP, a co do cholery będzie na GAMES FANATIC?!”, cóż musicie zrozumieć to nasze nakręcanie koniunktury na kolejny numer :) ) .

Seenot im Rettungsboot to gra, o której trzeba trochę więcej napisać, ponieważ wyróżnia się z pośród innych planszówek i dla wielu grup graczy może stać się pozycją obowiązkową. Tego rodzaju tytułów negocjacyjnych nie jest wcale tak dużo na rynku, więc warto je doceniać i poświęcić im trochę czasu. Tak na pierwszy rzut oka najbardziej kojarzy mi się Seenot im Rettungsboot z Mall of Horror. Co prawda nie grałem w ten drugi tytuł, ale czytałem sporo recenzji i dość wyraźnie czuje się, że obie produkcje mają wiele elementów wspólnych.

Jedni nazywają to wiosennym przesileniem, ja nazywam zmęczeniem materiału. Przychodzę z pracy wypompowany, nie mam na nic ochoty. Bolą mnie stawy, mam inne dolegliwości… złośliwi powiedzą – starość nie radość – i będą mieli rację ;-) Miałem nadzieję wypocząć w trakcie świątecznego weekendu. Niestety nie udało się.

Druga edycja tej małej imprezy ponownie zebrała osoby zamieszkujące południową Polskę w większości Małopolan. Jak sama nazwa wskazuje spotkanie skupiało miłośników historii i wojskowości, którzy swoje zainteresowania kierują w stronę wojennych gier planszowych. Z racji małej ilość zgromadzonych osób imprezę można byłoby nazwać Minicon lub też patrząc pod kątem tytułów rozgrywek Zulucon, bowiem zdecydowana większość uczestników skupiała się wokół gier autorstwa Sławka Łukasika.

Świat Gier Planszowych na szczęście spotkał się z przychylnym odbiorem czytelników. Jesteśmy z tego powodu bardzo dumni i pracujemy nad tym, aby numer drugi przynajmniej utrzymał ten poziom. Jednak w niemal wszystkich opiniach jakie czytałem powtarza się ten sam zarzut. Recenzje „nietypowe” to zły pomysł, nie wiadomo o co w nich chodzi. Wprawdzie na szczęście znalazł się też recenzent, który przyznaje że te teksty dobrze się czyta, jednak ogół powiedział stanowcze „NIE” takim dziwactwom.