Wszystkie wpisy

Wydawnictwo Eggertspiele ma u mnie bardzo duży kredyt zaufania, głównie dzięki trzem grom z ostatniego okresu: Antike, Imperial i Space Dealer. Wszystkie świetne, nowatorskie i bardzo wciągające. Pomimo, że Guatemala Cafe na pierwszych zdjęciach nie zrobiła na mnie najlepszego wrażenia stwierdziłem, że i tak ją kupuję i sprawdzę z czym mam do czynienia.

Zazdrościmy czasami tygrysom azjatyckim czy USA zdrowej gospodarki i technologicznego postępu. Jednak są rzeczy, o których oni mogą tylko pomarzyć. Są to pojawiające się dość często w roku najróżniejsze święta i wolne dni od pracy, a co za tym idzie długie weekendy. Wtedy cała Polska wyjeżdża gdzie się da i oddaje się przyjemności odpoczynku i relaksu.

Dzisiejsze party-game prześcigają się w szaleństwie. Czym bardziej dziwaczna, zwariowana i oryginalna jest mechanika oraz podejście do tematu tym lepiej. W czasach gdy planszówki muszą rywalizować z rozrywką elektroniczną, analogowe party-game muszą walczyć z cyfrowymi grami pokroju Singstara czy Eyetoya. Na szczęcie w przypadku wielu gier rywalizacja staje się zażarta i wiele planszówkowych party-game nie jest od razu na straconej pozycji.

Można grać w gry dla kilku powodów… jedni grają, bo szukają rozrywki intelektualnej, inni wyzwania, poznania nowych mechanik, jeszcze inni z powodu kontaktu z ludźmi. Wydaje mi się, że z czasem ten ostatni element jest dla mnie coraz ważniejszy.

Nie tylko planszówkami żyje nasz mały świat graczy. Przez ostatni miesiąc trwała mobilizacja sił na zapowiedzianą wcześniej na forum gry-planszowe imprezę paintballową. Po początkowych szumnych zapowiedziach liczba potencjalnie chętnychuczestników zaczęła gwałtownie maleć.

Tekst autorstwa Yatzka. Yatzek obok wc jest czołowym twórcą samoróbek w planszówkowym światku. Ich mania tworzenia własnych wersji znanych gier już dawno osiągnęła etap sztuki. Często tworzą też produkcje zanim gra pojawi się na rynku i będzie dostępna w sprzedaży. Tak było z najnowszą planszówką Age of Empires III. Jako, że tytuł jest nad wyraz „gorący” poprosiłem Yatzka o podzielenie się opinią o rozgrywce i mechanice, może da wam to obraz samej gry i pomoże w podjęciu decyzji czy ją kupić.

Od dłuższego czasu w relacjach z warszawskich spotkań planszówkowych na Smolnej zwracały moją uwagę opinie na temat prostej i ciekawej karcianki Thor. Gracze twierdzili, że Thor jest banalnie prosty, ale mimo to trzeba ruszyć głową. Ponieważ autorem jest mój ulubiony Reiner Knizia, postanowiłem się zaopatrzyć w tę pozycję. Postanowiłem także być sprytny i kupić tańsze Loco! – to w końcu ta sama gra, a ja szczerze nie cierpię gdy proste logiczno-losowe gierki udają super tematyczne gry fantasy.

Ostatnio narzekałem na Smolną, że za gorąco, za duszno i będę musiał poszukać jakieś alternatywy. Tak się jednak złożyło, że w związku ze zorganizowaną imprezową paintballową przyjechało parę osób z poza Warszawy, nie odwiedzających nas zbyt często, m.in. Nataniel. Postanowiłem, więc wybrać się w piątek na Smolną i pograć. Daleko było od ideału w kwestii przepływu powietrza i temperatury, ale blisko ideału jeżeli chodzi o atmosferę i fun.

Czasy niesamowitej popularności kostki Rubika pamiętają tylko nieco starsi miłośnicy układanek logicznych. Każdy musiał jedną mieć, rynek został zalany tonami podróbek a nieliczne oryginały miały wartość łamigłówkowego Rolls-Royce, i to paradoksalnie nie z uwagi na cenę, ale dostępność. Potem przez wiele lat było tak sobie. W sklepach dominowała rodzima produkcja, o różnym poziomie zarówno trudności jak i wykonania.

02.06.2007, Otwock