Wszystkie wpisy

Lubię „Blef”. Lubię blefowanie. Lubię kłamać w żywe oczy i iść na całość. Dlatego czułem, że „Chicago poker” – produkcja dwóch Brunonów: Cathali i Faiduttiego – trafi w mój gust idealnie. Fabuła gry zakłada rozgrywkę między bossami mafijnymi, którzy starają się zdobyć przewagę w różnych gałęziach rozrywkowych Chicago w latach 20. poprzedniego wieku. Robią to, rekrutując lub wysyłając swoich ludzi w odpowiednie dzielnice. Praktycznie rozgrywka przypomina pokera o nieco zmodyfikowanych zasadach.

Trudno powiedzieć dlaczego każda nagroda w polskim światku planszówkowym budzi tyle emocji. Czy to AŻ największa i najważniejsza polska Gra Roku mająca legitymację środowiska czy to TYLKO najlepsza gra w tym przypadku bloga Games Fanatic. Za każdym razem potrafi ujawniać się duża dawka jadu, zawiści, a w najlepszym wypadku kompletnego nie zrozumienia sytuacji na rynku. Ludzie doszukują się najgorszych możliwych rzeczy ze strony organizatorów nagrody czy jurorów: wywyższania się, snobizmu i innych wyssanych z palca powodów. W żadnym innym mi bliskim hobby nie przypominam sobie, aby co roku wybuchały takie spory.

Polski rynek w ostatnich latach przeszedł niesamowitą drogę, widać to w asortymencie sklepów, ilości samych sklepów, liczbie wydawnictw, wreszcie co najważniejsze – w liczbie i jakości wydanych w Polsce gier. Polski rynek dojrzał i spoważniał. Planszówkowe hobby rozpropagowało się na cały kraj.

Pewnie wielu z was, miłośników planszówek, to ludzie dorośli, mieszkający pod jednym dachem z waszą drugą połową. Razem spędzacie dużo czasu i razem chcecie też oddać się rozrywce. Naturalnym jest, że gry planszowe są tu jednym z najlepszych wyborów, a w szczególności gry dwuosobowe. Stąd właśnie się bierze ich nieustająca popularność.

Tym razem prawie cała ekipa umieściła swoje propozycje gier miesiąca. Zapraszam do lektury i tłumaczenia się każdego z redaktorów dlaczego to właśnie ich gra była tą najciekawszą w lutym 2008.

Nic nie powiem, posłuchacie sami. W każdym razie nie tylko siódemka jest pechowa… W ósmym odcinku nagrywamy znów z Panchem. Rozmawiamy o Caylusie i Caylusie Magna Carta, a potem dołącza do nas Marcin Cieślikowski – założyciel sklepów planszówkowych Gryf i sieci Graal. Na tym kończymy – usłyszycie dlaczego :-). Życzymy miłego słuchania. Dziś jest ostatni dzień na wysłanie odpowiedzi do naszych dwóch konkursów. Do wygrania Caylus Magna Carta od sklepu Hobbit, oraz Skoki Narciarskie z autografem autora od wydawnictwa Portal. Zgłoszenia czy jakiekolwiek komentarze prosimy przesyłać na nasz adres – planszostacja@gmail.com. Zapraszamy również do dyskusji o tym odcinku, lub o ...

Nie ma co mówić – cudowna nazwa na klub planszówkowy. Wiem, że od samego początku wrogo reagowali na nią bazik i Ja_n, co wywoływało scysje na forum z organizatorem miejsca spotkań – Trutu. Dla mnie temat na początku nie miał żadnego znaczenia, ani mnie sprawa nazwy nie grzała ani nie ziębiła. Do czasu.

Długo zastanawiałem się nad kupnem tej gry. Informacje z for dyskusyjnych jakie do mnie docierały były sprzeczne. Postanowiłem jednak zaryzykować i gdy nabyłem już wszystkie inne pozycje zapisane u mnie jako „a must have”, wysupłałem sporawy pieniądz na Betrayal at House on the Hill. Grę o tajemnicy, zdradzie i opętaniu, wydaną przez Avalon Hill.

Jak się okazuje siódemka jest jednak liczbą pechową. Nie dość że mamy kilkugodzinny poślizg z opublikowaniem odcinka, to jak szybko usłyszycie nietypowe warunki nagrania sprawiły że znów mamy bardzo duże problemy z jakością dźwięku. Prawie cały czas słychać niemożliwe do usunięcia echo, jeden z nas pomimo pogłaśniania jest momentami kiepsko słyszalny, trema prowadzącego większa niż zwykle… Zastanawialiśmy się czy wogóle to puszczać. Mam nadzieję że mimo wszystko treść się spodoba, i nie odwrócicie się od nas w obliczu tych problemów. W siódmym odcinku usłyszycie redaktora serwisu Games Fanatic który dotychczas nie brał jeszcze udziału w Planszostacji – Adama Kałużę. Rozmawiamy ...

Światem gier planszowych rządzą prawa marketingu. Do gier odnoszących sukces rynkowy ukazują się tony dodatków, rozszerzeń, edycji specjalnych. Jednym z pomysłów wydawców na wyciągnięcie maksymalnej ilości pieniędzy od graczy jest tworzenie karcianych wersji uznanych gier. Nie ominęło to ani Puerto Rico, ani Osadników z Catanu. Nie tak dawno z tego sprawdzonego patentu skorzystało wydawnictwo Ystari publikując karcianą wersję swojego największego hitu, czyli Caylusa. Czy Caylus Magna Carta obroni się jako dobra gra, czy dołączy do plejady nieudanych przeróbek?