Wszystkie wpisy

Nikt w Gliwicach nie chce ze mną grać w Santy Anno. Nikt oprócz Goora, jeśli mam być dokładny. Obaj z Mirkiem wyprzedzamy pozostałych graczy o dwa lata świetlne, i kiedy my kończymy swoją turę, oni dopiero rozpoczynają rozpatrywanie drugiej karty. Nikt przy zdrowych zmysłach nie usiądzie z Jolką do Detektywa Kroko. Graliśmy z nią raz. Znalazła pod rząd pięciu podejrzanych, każdego w czasie poniżej trzech sekund. Nie gramy już z nią. Nie gramy też z Tiju i Multim, i z nimi nie gramy z kolei w Tohuwaboku, bo to co wyprawiają przy stole przeczy wszelkim regułom rozsądku. Są oni jak jaszczurka, z oczami wytrzeszczonymi przed czachę, oczami dostrzegającymi wszystko ...

Stało się! Długo zapowiadany podcast z Gliwic wreszcie ujrzy światło dzienne. O tym, ze robimy podcast powiedziałem w tym samym momencie, gdy Warszawa ruszała z Planszostacją i proszę, Planszostacja ma już 12 odcinków, a o nas ani widu ani słychu… W końcu jesteśmy. Wstępny plan jest taki, by Stacja Kredens ukazywała się w sieci na przemian z Planszostacją. Czy się uda, czas pokaże… Zachęcam do wysłuchania. I zachęcam do komentowania. Stacja Kredens 1 [43MB]

Opisując „skórzane gry” trudno nie odnieść się do innej serii gier logicznych, a mianowicie do projektu GIPF. Pomysł na wydanie gier powiązanych tematyką, grafiką itp. nie pojawił się wraz z projektem Krisa Burma, pierwsze takie próby były już w latach osiemdziesiątych. Gry Jactalei i GIPFa mają kilka wspólnych cech, pod kilkoma względami się jednak różnią. GIPF to filozofia, to tytuły wymyślone przez jednego człowieka, z założenia mające stanowić całość. Autorami „skórzaków” są różni twórcy, gry nie mają żadnego powiązania, wspólna seria została stworzona przez wydawcę. Obie serie mają bardzo charakterystyczny wygląd, obie dotyczą gier abstrakcyjnych, obie w końcu są bardzo ...

Lepiej późno niż wcale mówi stare przysłowie i tym optymistycznym akcentem chcę was zachęcić was do zapoznania się z grami, które zrobiły największe wrażenie na redakcji Games Fanatic w ostatnim miesiącu.

Wczoraj Witchcraft pokazał się publicznie. Wpierw widziała go Merry, potem Mst, Bors i Tiju, w końcu nowy tytuł Michała Oracza trafił do MDK w Gliwicach i poznało go szersze grono. Podobnie jak w przypadku Neuroshimy HEX, tak i teraz czuję ekscytację i czuję dumę. Wiem, że to małe pudełeczko po Nokii, które noszę w tornistrze kryje wyjątkową rzecz. Wartą uwagi. Ciekawą. Rzecz, którą mogę pokazać bez obaw i usłyszeć, już po zakończonej partii, kilka ciepłych słów. Od Mst, po trzech partiach, że „to dobra, ciekawa gra.” Mst to ten facet co na codzień łoi w Alchemiki, Eufraty i inne Abalony. ...

Zapraszam do wysłuchania odcinka 12. Małą czkawką ciągle odbija nam się poprzednie opóźnienie – ten odcinek był planowany na zeszły tydzień. Zgłoszenia konkursowe prosimy przesyłać do 14 kwietnia, a wyniki ogłosimy w pierwszym odcinku po 14tym kwietnia. W 12 odcinku dyskutujemy o grze Carrom, oraz o naszych TOP 5 ulubionych projektantów gier. Ogłaszamy wyniki konkursów, i zaczynamy nowy – o grę Mystery of the Abbey od sklepu Rebel – dziękujemy! Planszostacja – odcinek 12 [35 MB] Prośba o niezamieszczanie linku bezpośrednio do pliku MP3, ale do niniejszego wpisu, zawierającego opis zawartości podcasta i adres e-mail związany z konkursem.

Uważny czytelnik dwóch wcześniejszych recenzji w których opisuję „skórzane gry Jactalei” na pewno zauważył, że w poprzednich tekstach nie poświęciłem ani jednego zdania instrukcjom. Zrobiłem to z pewnego rodzaju premedytacją, gdyż chciałem przeznaczyć im osobny akapit. Jeśli chodzi o poziom wydania, to nie mam im nic do zarzucenia – porządny papier, kolor, czy można wymagać czegoś więcej? Problemem jest wartość merytoryczna. Do niektórych gier, autorzy starali się dodać otoczkę tematyczną, np. w opisywanym wcześniej Gyges, zamiast o polach mówi się o pokojach i drzwiach do nich prowadzących. Jest to moim zdaniem kompletnie nieuzasadnione, ponieważ w grze nie ma za grosz ...

Są gry piękne i słabe w rozgrywce. Są brzydko wydane, ale mają w sobie to „coś”. Są też brzydkie i marne, jak również piękne i dobre. Długo miałem problem z zakwalifikowaniem do którejkolwiek z tych kategorii „Fragile” Franka Czarnetzkiego, kryjącego się pod pseudonimem Czarné.

Fantasy Flight Games upodobali sobie produkcje Blizzarda. Przenieśli już na planszę dwa tytuły Zamieci, czyli Warcraft i World of Warcraft. Naturalne więc, że sięgnęli po kolejny, który jest znany i uwielbiany na całym świecie.

Po wyjątkowo długim oczekiwaniu, wreszcie możecie wysłuchać odcinka 11. Cała wina po mojej stronie – zmogła mnie ospa członków rodziny i jakieś dziwne zapalenie skóry moje… Powiedziałbym że to się nie powtórzy, ale nie chcę nic takiego obiecywać. Pozostańmy przy tym że będziemy próbować co tydzień, a wyjdzie jak wyjdzie… W 11 odcinku próbujemy kulturalnie podyskutować o samoróbkach, choć temat okazuje się mocno wzbudzający silne emocje. Do tego recenzja Dynastii Ming, oraz TOP 5 naszych samoróbek. Jeśli chcecie podyskutować o samoróbkach zapraszam na nasze forum. Planszostacja – odcinek 11 [33 MB] Prośba o niezamieszczanie linku bezpośrednio do pliku MP3, ale ...