Wszystkie wpisy

Podróż w czasie to temat nośny, ale bardzo zwodniczy. Ciężko uniknąć problemu paradoksu czasowego, przez co wiele książek i filmów (za wyjątkiem rewelacyjnej trylogii „Powrót do przyszłości”) wymaga u odbiorcy wyłączenia logicznego myślenia i nie wgłębiania się zbytnio w meandry fabuły. Od gry planszowej nikt nie wymaga przekonywującego przebiegu zdarzeń, stąd wydawać by się mogło, iż pociągający temat podróży w czasie może doczekać się zajmującej realizacji. Jak jest w istocie?

Choć już połowa maja to nie zamierzamy powstrzymać się z zaprezentowaniem tytułów, które najbardziej nam się spodobały w kwietniu. Szczególnie, że na przełomie kwietnia i maja wielu z nas się byczyło i spędzało godziny na planszówkowej zabawie. Tak więc zapraszam do naszych typów.

Otóż razi mnie niekompetencja. Tak rażą mnie księża wypowiadający się o orgazmach lub aborcji, jak i rażą recenzenci piszący o grach dla dzieci. Zaroiło się w ostatnich tygodniach na największych polskich stronach o grach od takich właśnie recenzentów.

Świątynie Majów ukryte w głębi wiecznie zielonego lasu równikowego czekają na swoich odkrywców. Bądź jak Indiana Jones i ujawnij światu zaginione skarby miasta Majów.

Czternasty odcinek Planszostacji podjął bardzo ciekawy temat – porównanie polskiego i czeskiego rynku gier. Korzystając z okazji, że jestem w Games Fanatic, a zarazem wiem nieco jak wyglądają te sprawy od kuchni, pozwoliłem sobie na napisanie appendixu do audycji. Mam nadzieję, że będzie to dla was ciekawe.

Kazaam! to nowa gra wydawnictwa Wolf Fang. Tomasz Majkowski wraz z Małgorzatą Majkowską przenoszą graczy w bardzo magiczną scenerię. Przyznam, że sam tytuł tej pozycji sugerował mi klimaty arabskie. Dżiny, magiczne lampy i tym podobne sprawy. Jednak okazało się, że mamy do czynienia z bardziej swojską magią.

Kolejny odcinek, kolejną notkę muszę zaczynać od jakości dzwięku. Zepsuł się komputer na którym zwykle nagrywaliśmy, a na nowym okazało się że najlepiej ze wszystkiego nagrywa się dzwięk ciężkiego oddychania… Próbowałem z tym walczyć jak mogłem, ale się poddaję – nie ma sensu opóźniać tego odcinka jeszcze bardziej, a dalsze zmiany już praktycznie nic nie pomagają. Tak więc ostrzeżenie – jeśli komuś przeszkadza mocno to (bardzo słyszalne) oddychanie, to proszę poczekać na następny odcinek. Wprowadzamy szereg zmian w proces produkcji odcinka które mam nadzieję pozwolą mi się aż tyle o jakości dzwięku nie tłumaczyć… A o czym mówimy? Główna część ...

Długi weekend to odrobina spokoju, znalazłem zatem chwilkę, by wejść na forum gry-planszowe.pl i kliknąć w miejsca, gdzie zazwyczaj nie mam czasu klikać. Kliknąłem więc na post Michała Stajszczaka, bo to człowiek, który zawsze pisze merytorycznie i na temat.

Najdłuższy weekend nowożytnej Europy czyli dziewięciodniowy weekend na przełomie kwietnia i maja to najlepszy okres, aby wyjechać gdzieś poza swoje miasto i spędzić go na błogim relaksie. Robimy tak co roku, robi tak mnóstwo Polaków. Rok temu spędziliśmy go z Bazikami.

Ticket to Ride zdobywając gigantyczną popularność stał się jednocześnie dla Days of Wonder kurą znoszącą złote jajka. Jak każdy wydawca w takiej sytuacji, DoW zacząć eksploatować swoje dzieło na ile tylko się da. Choć dla wielu było to już odcinanie kuponów, to dla mnie każda dotychczasowa część zawsze coś ze sobą wnosiła. Europa i Marklin były dla mnie twórczym rozwinięciem. W jeszcze nowszą Szwajcarię nie miałem okazji grać, ale słyszałem pozytywne opinie. Niestety wszystko ma swój koniec bowiem najnowszy Ticket to Ride: The Card Game to typowe „dojenie” oryginalnej idei. Pozbawione subtelności i głębszej treści.