Wszystkie wpisy

Ostatnimi czasy moją uwagę zwróciło stwierdzenie, które przynajmniej w wątku dotyczącym spotkań warszawskich zaczęło się coraz częściej pojawiać. Co więcej – sam go używam, przykładając tym samym rękę do tego nowego (?) trendu.

Wśród wielu gatunków planszówek gry logiczne darzę wyjątkową sympatią. Cenię w nich bezpośrednią rywalizację, brak losowości, często elegancką mechanikę i piękne wykonanie. Uważam, że mogą znakomicie wspierać rozwój najmłodszych planszówkowiczów – łatwo w nich pokazać związek przyczyny i skutku, omówić kwestie planowania, przewidywania i reakcji na poczynania przeciwnika.

Odcinek poświęcony tym razem grom kooperacyjnym. Przedstawiamy recenzje dwóch nowych gier: Pandemic oraz Last Night on Earth. Następnie staramy się zdefiniować pojęcie gry kooperacyjnej, podzielić ją na kategorie, znaleźć wady i zalety tego gatunku. W Planszostacji 19 nie mogło też zabraknąć Top 5 gier kooperacyjnych. Na koniec ogłaszamy konkurs, w którym do wygrania jest dodatek do gry Shadows over Camelot – Merlin’s Company, ufundowany przez sklep Rebel.pl. Odpowiedzi prosimy przesyłać na adres planszostacja@gmail.com Zapraszamy do słuchania i wzięcia udziału w konkursie. Planszostacja – odcinek 19 [34 MB] Prośba o niezamieszczanie linku bezpośrednio do pliku MP3, ale do niniejszego wpisu, zawierającego ...

Wielki sukces Vlaady Chvatila w stworzeniu planszowej/karcianej wersji Cywilizacji sprawił, iż pragnienie zagrania w kolejne przeróbki komputerowych hitów stało się jeszcze silniejsze. Jedną z gier, która od razu przychodzi mi na myśl jest legendarne Master of Orion, nad którym spędziłem setki godzin i którego udaną adaptację do wersji planszowej przyjąłbym z olbrzymim entuzjazmem. Czy już wkrótce moje życzenie się spełni? Na Essen 2008 zapowiadana jest premiera gry Ascendancy – tytułu, którego autor otwarcie przyznaje się do inspiracji Master of Orion i innymi strategiami z gatunku 4X (co ciekawe jakiekolwiek podobieństwo do komputerowej gry Ascendancy jest przypadkowe).

Druga edycja Through the Ages jest czasem krytykowana za jakość wydania. Figurkowi fetyszyści narzekają na wielkość drewnianych żetonów, na małą grubość kart, na błędy na torze punktowania i kartach oraz zbyt małą ilość elementów przy grze 4-osobowej (którą sami często odradzają jako zbyt rozwlekłą). Dla niektórych wady te są jedynym powodem odkładania zakupu gry i czekania na mityczną trzecią edycję, która ma być pozbawiona tych gigantycznych i dyskwalifikujących niedoróbek.

Młodzieżowy Dom Kultury, jak przystało na placówkę oświatową ma dwa miesiące wolnego. Wakacje. A my? A my wracamy na stare śmieci. Do małej knajpki Kredens tuż przy rynku w Gliwicach. Do tych ciasnych uliczek, na których nie sposób znaleźć wolnego miejsca do zaparkowania samochodu. Do tych stolików rozłożonych w mroku salek, na których nie widać symboli na kartach. Do tego meksykańskiego menu. Do jazgotu telewizora podwieszonego pod sufitem. Wracamy na stare śmieci. Nie było nas tu długie dziesięć miesięcy. W tym czasie grupa kilku fanów planszówek spotykających się w knajpce wyewulowała do sporego środowiska graczy – do sekcji w MDK ...

Karczma „Pod Czerwonym Smokiem” to zwrot rodem z gier RPG lub książek fantasy. Taki tytuł nosi także gra planszowa (lub jak kto woli karciana) wydana w 2007 roku przez małe wydawnictwo Slugfest Games. Konotacje ze wspomnianym gatunkiem fantasy są jak najbardziej uzasadnione, bo klimat gry przenosi nas właśnie w rejony wojowników i wszędobylskiej magii. Jednak tym razem nie będziemy wyruszać drużyną w mroczne podziemia, toczyć potyczek z potworami i zdobywać niezliczone kosztowności. O, co to, to nie. W The Red Dragon Inn nasza niezmordowana drużyna ląduje po męczącym dniu w tytułowej oberży, gdzie bronią stają się alkoholowe trunki, a amunicją ...

Miło nam poinformować, że Games Fanatic kończy dzisiaj drugi rok działalności. Kolejny rok za nami i wciąż nam się nie znudziło, wciąż kochamy planszówki i wciąż chcemy o nich pisać oraz mówić. Nic nie wskazuje, że miałoby się to zmienić. Wprost przeciwnie chcemy was zaskoczyć jeszcze niejednym nowym projektem i pomysłem.

Na Pionku dostałem od Jarka z Egmontu grę o żółwiach. W prezencie dla moich dzieciaków. Dzieci jak to dzieci, zagrały dwa razy i poleciały na podwórko ganiać na rowerach. Ja w żółwikach się zakochałem. Zagrałem w nie pięć razy w weekend, a w poniedziałek przyniosłem je do MDK i zmusiłem do gry Goora, Korzenia i Mst.

KakerlakensalatNiemożebnie głupia gra imprezowa. Każdy gracz ma stos swoich kart na wzór Jungle Speeda. Na środek wykładamy kolejno po jednej karcie i mówimy co na niej widać. A może być widać pomidora, kalafior, paprykę lub sałatę. Ale jeśli poprzedni gracz powiedział np. pomidor, to ja już nie mam takiego prawa. Nawet jeśli wyciągnę pomidora, muszę powiedzieć np. kalafior. A kolejny gracz nie może już powiedzieć ani pomidor (bo leży na wierzchu moja karta), ani kalafior (bo tak właśnie ja powiedziałem). Do tego dochodzą karty z karaluchami pokazującymi jak wygląda jedno wybrane warzywo. Wtedy trzeba powiedzieć „karaluch” i ta karta odkładana ...