Wszystkie wpisy

Chociaż wielu z Was w to nie uwierzy dawno, dawno temu dr Reiner Knizia był początkującym projektantem gier planszowych. Miał, tak jak i dzisiaj, głowę pełną liczb ale wtedy sąsiadowały one jeszcze z mnóstwem nowatorskich, wspaniałych planszowych pomysłów. Pomysłów na gry licytacyjne miał już wówczas tak dużo, że nie mogąc się zdecydować na jeden rodzaj aukcji w swojej pierwszej grze tego typu połączył kilka. Połączenie to było tak udane jak udane bywają kolekcje, w skład których wchodzą dzieła malarzy reprezentujących zupełnie różne szkoły. Od kiedy Modern Art zdobyła prestiżową nagrodę Deutscher Spiele Preis na świecie pojawiło się wiele jej wydań. Dzięki ...

Gdy kilka lat temu ekipa Puszona przymierzała się do wydawania magazynu na temat planszówek i wybrała tytuł „Gracz”, nazwa ta już była zarezerwowana. Dopiero teraz okazało się przez kogo i po co – kilka dni temu pojawił się w kioskach pierwszy numer miesięcznika Gracz.

Bohaterem dzisiejszego odcinka jest osoba bardzo kontrowersyjna… bo jak nie nazwać inaczej osoby, która stoi za pojawieniem się na naszym rynku Pędzących Żółwi – gry przez jednych uwielbianej, przez innych znienawidzonej. Jarek wbrew pozorom nie gra jednak tylko w takie gry ;-) a wręcz przeciwnie, otwarty jest na wiele różnych gatunków. Już nie przedłużam, przed panstwem… JB :-)

Hero: Immortal King to seria gier karcianych zaprojektowanych przez Emmanuela Bertrando dla jednego lub dwóch graczy. Klimat to typowy tzw. Dungeon Crawl – grupa smiałków przedziera się przez lochy i podziemia bijąc kolejne wyskakujące z ciemności potwory.

Skąd się biorą nowe gry? Takie naiwne pytanie stanowi tytuł kolejnego rozdziału książki Briana Tinsmana. Dla czytelników bloga większość zawartego w tym rozdziale tekstu to zapewne „oczywista oczywistość” aczkolwiek pewne informacje, np. na temat dystrybucji gier, a szczególnie rynku hurtowego w Stanach, były nawet dla mnie zaskakujące.

Na portugalskiej stronie JogoEu możecie przeczytać najnowszy wywiad (link do wersji angielskiej) z Bruno Faiduttim – autorem, którego nikomu nie trzeba przedstawiać. Wywiad ilustrowany jest ciekawymi zdjęciami, a Bruno między innymi opowiada o swoich ulubionych grach, autorach oraz zdradza na jaki temat napisał swoją pracę doktorską. Warto przeczytać.

Niełatwo dziś o oryginalne pomysły. Nowe propozycje wydawnictw planszówkowych raz za razem spotyka fala krytyki za wtórność i brak świeżych i zaskakujących rozwiązań. Ale na szczęście ciągle zdarzają się wyjątki. Gry których autorzy wymyślili coś, na co nie wpadł nikt przed nimi. W dodatku to coś okazało się bardzo dobrze sprawdzać jako mechanika gry planszowej. Wyprzedzając nieco fakty mogę zdradzić, że trzej autorzy Nefertiti byli wśród tych szczęściarzy, choć temat gry jednak nic takiego nie zapowiadał. Na pierwszy rzut oka to nic szczególnego – ot, kolejna z wielu gier o Egipcie.  

Bohater drugiego odcinka „Kilku pytań do…” jest bardziej znany, był nawet gościem jednej z planszostacji, do czego w trakcie mini wywiadu nawiązuje. Poniższy tekst miał się ukazać dużo wcześniej, niestety miałem ostatnimi czasy sporo roboty i wyszło jak wyszło :-( Mam nadzieję że zarówno czytelnicy jak i Przemek wybaczą mi opóźnienie, a teraz zapraszam do tekstu.

Nic mnie, nałogowego kolekcjonera i promotora gier planszowych, nie cieszy tak bardzo, jak roziskrzone oczy współgraczy i wypowiedziane stanowczym tonem zarządzenie: „To co – jeszcze raz, bo muszę się odegrać!”. Bardzo cenię tytuły, które taki syndrom 'jeszcze jednej partyjki’ potrafią wywołać. Kilkakrotnie udało się to już grze Stefana Dorry For Sale – szybkiej, acz sprytnej karciance licytacyjnej, którą moje planszówkowe towarzystwo bardzo polubiło.

Mocno spóźniony odcinek po-Pionkowy. Sprintem po całej masie poznanych gier, tych nowszych jak i tych strasznie starych. Zapraszam. Planszostacja – odcinek 30 [22 MB]