Wszystkie wpisy

Jeśli ktoś uważa, że Barak Obama, prezydent Stanów Zjednoczonych, nie zasługuje w pełni na przyznaną mu dzisiaj Pokojową Nagrodę Nobla, może spróbować zmienić historię ostatnich wyborów prezydenckich z pomocą nadchodzącej gry Campaign Manager 2008. Bez wątpienia bowiem, Obama laureatem pokojowego Nobla by nie został, gdyby nie udało mu się wygrać wyścigu do Białego Domu z republikańskim senatorem Johnem McCain’em. Instrukcję do gry opublikował wydawca gry – Z-Man Games. Premiera gry zapowiadana jest na grudzień br.

Mechanika stanowi szkielet każdej gry planszowej. O ile sam temat gry i jej dynamika nadają jej charakter, są jej sercem i duszą, to dla projektanta właśnie mechanika stanowi prawdziwy przedmiot pracy. I choć w zależności od podejścia może ona pojawić się przed lub po temacie, być jajkiem lub kurą, to nie zmienia faktu że stanowi podstawę gry. Dziś chciałbym opowiedzieć wam o tym jak rodziła się mechanika Małych Powstańców.

Wczoraj zakończyło się GRAMY – pierwszy festiwal planszówkowy w Trójmieście, niesamowita dwudniowa impreza. Przed imprezą ktoś co chwila pytał mnie – ile będzie osób? Odpowiadałem zawsze, że nie wiem – „robimy to pierwszy raz, celujemy w 100-200 osób”. Po cichu oczywiście myślałem „200-300”, ale naprawdę nie mieliśmy pojęcia. Jeszcze dwa dni temu, kiedy wraz z częścią żółtych koszulek pojechaliśmy na późną kolację, rozmawialiśmy o tym czego nie udało się zrobić – rozwiesić plakatów na mieście, na uczelniach, w szkołach, na większą skalę włączyć w promocję jakiegoś lokalnego radia. „Przyjdzie 50 naszych znajomych” – wieszczyłem załamany.

„Jesteś pewien swojej wiedzy – stawiaj na siebie, wierzysz w mądrość innych – stawiaj na nich”. Takie zdanie rzuca nam się w oczy gdy bierzemy do rąk pudełko z grą Gambit 7. Trzeba przyznać że idealnie oddaje ono sens i smak tej gry. Spróbuję w tym wstępie do recenzji być równie enigmatyczny i „w pigułce” jak wydawca. „Szukasz gry quizowej w której wiedza to nie wszystko, a zagrać możesz nawet w 21 osób? Jeśli tak – czytaj dalej, bo Gambit 7 może być grą dla ciebie.”

Może to dobrze, że już skończyliśmy, bo zacząłem się obawiać jaki chory wynik przyślecie w następnym tygodniu. Ja przecież już miałem kompleksy po rozwiązaniu Melee !

Zbliżają się tegoroczne targi gier planszowych w Essen. Po raz trzeci Uwe Rosenberg, autor tak świetnych gier jak Fasolki, Agricola i zeszłorocznego Le Havre, wyda kolejną, już trzecią swoją grę planszową – Vor den Toren von Loyang (znaną po prostu jako ‘Loyang’). Loyang jest zarówno trzecią i ostatnią grą tzw. cyklu żniwnego. Tak naprawdę gra powstała o wiele wcześniej niż Agricola. Jednak autor bardziej zakochał się w drugim swoim pomyśle, Agricoli, tak że ta gra została wydana jako pierwsza, a jej kontynuacja, Le Havre, rok później. Autor sam przyznaje, że decyzja o wydaniu najpierw Agricoli, a potem Le Havre, a ...

Na początek trochę ciekawostek Od miesięcy chciałem zagrać w to rozszerzenie. W maju miałem okazję, kiedy Uwe przyjechał do Hannoveru z prototypem. Zamiast tego zagrałem z nim w inny prototyp. Tylko moja żona miała okazję zagrać w Torfowisko W sobotę, Hanno zorganizował przedpremierowy pokaz w Bremen, gdzie mieliśmy okazję zagrać już nie w prototyp, a wydrukowaną wersję. Niestety Uwe nie dał rady przyjechać

Większość gier dla dzieci jest o zwierzętach. Bardzo dobra sprzedaż tytułów o tej tematyce zachęca do tworzenia kolejnych. Miesiąc temu nakładem wydawnictwa Egmont ukazała się na rynku następna gra eksploatująca niewyczerpalne zasoby miłości do braci mniejszych. Tym razem wcielamy się w żaby i co nikogo nie dziwi skaczemy nimi po liściach na stawie. Gra autorstwa Thierry’ego Denouala została po raz pierwszy wydana w Ameryce dwa lata temu i nosi tam tytuł Froggy Boogie. Polski tytuł Re re kum kum nie oddaje pierwowzoru, ale łatwo go zapamiętać i przyjemnie się kojarzy. Oby więcej takich tłumaczeń.

Jeszcze tylko schodki, 2 7 kluczyk 8 0 8 2, znowu-schodki, skrzynka na listy, winda i jestem u siebie. Czekam na windę. Patrzę na fascynujące światło przycisku do sprowadzania windy, światło mojej kanapy, światło książek i przyjemnej muzyki, którą zaczynam nucić i tańczyć. Ktoś wchodzi. Spoglądam jak idzie po znowu-schodkach. To mój znajomy z pracy !

Manfred Pudel był maszerem od piętnastego roku życia. Szczerze mówiąc, miał już tego dość. Coraz częściej marzył o prawdziwych wakacjach, z dala od mrozu, śniegu, sań. I z dala od psów. Przede wszystkim z dala od psów. Niestety, takie wakacje muszą kosztować, a Manfred nie opływał w bogactwa. W zasadzie marzenie o słonecznym kurorcie ze złocistą plażą towarzyszyło mu od młodości, kto wie czy nie po to zaczął się ścigać psimi zaprzęgami. Psy i śnieg – tego było w jego rodzinnych stronach pod dostatkiem. Już wtedy wiedział, że musi być wystarczająco szybki aby wygrać wielkie zawody i zmienić swoje życie.