Wszystkie wpisy

Powstaje wiele gier, które nawiązują mniej lub bardziej do starszych tytułów. Jedne nawiązania okazują się bardziej udane (Tygrys i Eufrat nawiązujący do Acquire) a inne mniej (Cir*kis nawiązujący do Blokusa). Ogromna dyfuzja pomysłów powoduje, że prawie każdy autor czerpie pomysły od innych i staje się inspiracją dla następnych twórców. Kraby wyraźnie nawiązują do Go, ulubionej gry autora, czemu Adam Kałuża nie zaprzecza.

Le Grand Hameau („wielkie przedmieście”) to pierwszy, niepromocyjny dodatek do wspaniałej gry Uwe Rosenberga, Le Havre. Dodatek ten wprawdzie jest raczej mini-dodatkiem, ponieważ zawiera zaledwie 30 nowych budynków specjalnych. Nowe budynki można mieszać razem ze starymi albo używać ich niezależnie. Na początku nie radzę mieszać kart, a najpierw zapoznać się z nowymi kartami przez kilka rozgrywek.

Powiedzcie każdej, gdy was zapyta Że nie ma woja nad Wita Jeżeli miałbym poszukiwać wśród znanych mi graczy kogoś o upodobaniach wobec planszówek najbardziej odmiennych od moich, Adam Kałuża vel Folko zająłby w tym rankingu poczesne miejsce. Folko – abstrakcje; ja – gry silnie osadzone w klimacie. Folko – gry logiczne; ja – nie stronię nawet od przygodówek. Folko – proste, eleganckie mechaniki; ja – im gra bardziej skomplikowana i złożona, tym bardziej mnie cieszy. Dlatego też siadając do tej recenzji, powtórzyłem sobie w myślach razy dziesięć: nie oceniam gry tworzonej dla mnie. Wydaje mi się, że to pomogło.

Zapraszamy na 46 odcinek Planszostacji. Tym razem oprócz standardowych punktów programu eksperyment z sesją w zwariowaną zabawę Eat Poop You Cat. Szczegóły audycji wyglądają następująco:

Na stronie wydawnictwa 'Gry Leonardo’ opublikowana została poprawiona wersja instrukcji do bloczkowej gry wojennej ’Orzeł i Gwiazda’ . Zmiany, naniesione w wersji 1.1, zostały w tekście wyróżnione kolorem czerwonym. Aktualnie opracowywany jest również FAQ, precyzujący zasady działania niektórych kart.

Właśnie obiegła świat informacja, że Days of Wonder ogłosił następną swoją premierę. Mystery Express, autorstwa Serge Laget i Antoine Bauza ma być grą opartą o dedukcję. W odróżnieniu jednak od innej produkcji – Mystery of the Abbey – ten tytuł ma położyć większy nacisk na stronę analityczną, nagradzając logiczne i bardziej dokładne kroki, prowadzące do rozwiązania zagadki zbrodni.

Muszę się Wam uczciwie przyznać, że wpadłem w zastawione przez samego siebie sidła. Sprawa jest prosta – jedna i ta sam osoba nie powinna pisać rzutu okiem i recenzji tej samej gry. Inaczej bowiem podczas pisania recenzji potyka się ciągle o kwestie i sprawy, o których już rozpisywał się w rzutu okiem. Jako, że nie przypadkiem zwą mnie na tureckich targowiskach Cwanym Pancho spróbuję z tego sprytnie wybrnąć. Aby poznać ogólne założenia gry i przebieg rozgrywki koniecznie zapoznajcie się z rzutem oka, a w poniższym tekście znajdziecie samą esencje – omówienie genialnych pomysłów gry Dungeon Lords (pisanych zieloną czcionką; powinno ...

Gra Wroniec wpadła w moje ręce zupełnie niespodziewanie. Odkąd Jacek Dukaj zadebiutował czytam – z ogromną przyjemnością – wszystko co napisał. Szukając informacji o najnowszej jego książce „Wroniec” trafiłem na konkurs, w którym jedną z nagród była gra planszowa. Tak udało się zdobyć egzemplarz.

W życiu każdego twórcy przychodzi moment, gdy tworzy dzieło wybitne, najlepsze, z którego jest w pełni dumny. Często tego sukcesu nie udaje się już nigdy powtórzyć (słynne „one hit wonders”) i jedyne, co mu pozostaje to mierzenie się z rzeczywistością, w której jest „członkiem zespołu od Macareny”, czy „autorem ‘Paragrafu 22’”. Z drugiej strony czasem tworzone jest dzieło, do którego w przyszłości wstyd się przyznawać (a wymówka „byłem młody i potrzebowałem pieniędzy na studia” nieco się już zużyła), którego rodziców musimy szukać na końcowych stronach podręcznika historii danego hobby… Powitajmy sierotkę Colonię.