Wszystkie wpisy

Gra miejska to forma rozrywki coraz częściej goszcząca w polskich miastach przy okazji imprez masowych bądź lokalnych. Łączy w sobie cechy ulicznych happeningów, gier komputerowych, RPG i harcerskich podchodów. Dzieje się zawsze w czasie rzeczywistym, planszą jest nieustannie zmieniająca się przestrzeń miasta, a meeplami gracze, których zadaniem jest wypełnić jakąś konkretną misję. W tej grze trzeba kojarzyć miejsca, fakty, rozwiązywać zagadki i walczyć z czasem, zawsze z góry określonym. Kto pierwszy wykona zadanie lub zdobędzie najwięcej punktów – wygrywa. Czy można połączyć zamiłowanie do gier planszowych z taką właśnie formą rozrywki? Odpowiedź na to pytanie pomógł mi znaleźć organizator gier ...

„Zostań dopalanym bimbrem, bezlitosnym łowcą wąpierzy, depcz zombiaki niczym robactwo, jak mściwy gawron spadnij na łby Bardaków i łuskaj komuchów. Niech Cię poznają!” Jak możemy przeczytać na stronie wydawnictwa „Fabryka Słów”, wszyscy fani przygód egzorcysty-amatora Jakuba Wędrowycza, stworzonego przez Andrzeja Pilipiuka na potrzeby swoich opowiadań, będą mieli już niedługo okazję przeżyć klika przygód wcielając się w postać swojego ulubieńca.

Dzisiaj, podczas konwentu gier planszowych „Pionek – XVI Gliwickie Spotkania z Grami Planszowymi” nastąpiło wręczenie nagród w naszym konkursie Gra Roku 2011. Oprócz Nagrody Głównej członkowie Kapituły wręczyli przedstawicielom wydawnictw Nominacje oraz nagrodę Wyróżnienie Graczy.

Historia twista sięga lat 90-tych XIX wieku, kiedy to na afroamerykańskich plantacjach spopularyzował się taniec zwany „wringin’ and twistin”. W następnym stuleciu ewoluował do formy jaką znamy dziś: taniec polega na wykonywaniu energicznych ruchów (skrętów) nóg, bioder i rąk. Największy szał przypadł na rok 1960 i kolejne lata, a zapoczątkowany był utworem „The Twist” H.Ballard’a. W 2011 roku, dzięki wydawnictwu Granna, pojawiła się najnowsza odmiana twista – IQ-Twist z serii Smart Games. Czas na szalony taniec szarych komórek.

Z Szymon Białkiem zwanym „Herr JoJossem” miałem okazję grać w Caylusa raz. Nie zdawałem sobie wtedy z kim mam do czynienia. Nie wiedziałem, że ma za sobą kilkaset partii i zna dzieło Ystari Games jak mało kto. Jako, że uważam się za niezłego gracza w Caylusa podszedłem do sprawy ufny w swoje siły. Przez większość rozgrywki zdecydowanie prowadziłem, kończyła się partia i już widziałem, że nikt mi nie zagrozi. Pozostali gracze przypisywali mi już pewne zwycięstwo, z wyjątkiem spokojnego, niczym niewzruszonego Herr JoJossa. O, święta naiwności! W ciągu dwóch ostatnich tur zostałem nagle zdetronizowany i pokonany. Moja znacząca przewaga okazała ...

Najnowsza gra Adama folko Kałuży reklamowana jest na pudełku znakiem 3D. A hasło przewodnie kampanii jakże skromne: „Po prostu genialne. genialnie proste”. Cóż takiego oferuje ta gra, że zostały do jej promowania wykorzystane tak nośne ostatnio slogany? Czy to niemal setka solidnych drewnianych klocków ma być argumentem za? Czy emocje związane z przygotowaniem rozgrywki – chwilami nasuwające skojarzenie z Jengą? A może wzory do ułożenia – wydaje się, że coś takiego było już w Ubongo? Dla zaintrygowanych tymi pytaniami powstała ta recenzja.

Miałem przyjemność pomagania w testowaniu nowej gry „Proch i Stal” wydawnictwa Polskie Gry Planszowe. Tak, to nie pomyłka, miałem przyjemność testowania, choć wielu osobom od razu testowanie kojarzy się z męczącą i nużącą pracą. Czy mógł to być efekt samej gry, że jej testowanie stało się ciekawym przeżyciem? Posłuchajcie zatem, na kilka dni przed premierą, co to za gra.