Wszystkie wpisy

Wytworne towarzystwo spędza week-end’y latem i zimą w uzdrowisku A. Górewicza w Otwocku. Taki napis zobaczyłam na pewnej pocztówce u cioci i skusiłam się na wyjazd. Tak, to przecież o mnie mowa! Nie miałam zbyt wiele pieniędzy, ale zapowiadano wyśmienitą pogodę, więc grzechem by było nie skorzystać. Wyjechałam. Odpoczęłam i zwietrzyłam niezły interes.

Już za dwa tygodnie odbędzie się w Gdyni kolejna edycja Festiwalu GRAMY – Trójmiejskich Spotkań z Grami Planszowymi. Na stronie imprezy pojawił się już program oraz zaktualizowana wersja listy 20. gram – najbardziej polecanych przez nas gier. Warto zwrócić uwagę w szczególności na dwa punkty – Mistrzostwa Polski w grze Wsiąść do Pociągu oraz Mistrzostwa Polski i Świata w grze Agricola – oba turnieje są regionalnymi eliminacjami, na które serdecznie zapraszamy!

Nowa edycja SuperFarmera zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Choć to nie wersja DeLux, to nowa szata graficzna uatrakcyjniła tę grę. Zresztą zobaczcie sami.

Magia Czarnego Sportu… Trudno o bardziej adekwatny tytuł, dla pierwszej polskiej nowoczesnej gry żużlowej. Choć, jak pisałem już wcześniej, pierwotnie miała to być rozbudowana planszówka, a wyszła skromna karcianka, to jednak wszyscy fani speedwaya kryjący się w naszym światku i tak powinni mieć powody do zadowolenia. Debiut na planszówkowym rynku grupy zielonogórskich kibiców czarnego sportu, pod kierunkiem Piotra Wołk-Lewanowicza, wypadł bowiem całkiem dobrze.

W zamieszczonym 28 maja tekście „Tajemne drzwi – dzieci uwielbiają tajemnice” scheherezade umieściła takie oto zdanie: „Gry kooperacyjne to rzadkość, szczególnie te dla dzieci.” Nie do końca się z tym zgadzam. Gry kooperacyjne dla dzieci są wydawane i to wydawane z sukcesem, o czym świadczą chociażby nagrody w kategorii Kinderspiel des Jahres. W 2008 roku taką nagrodę zdobyła gra Reinera Knizii „Kto to był”, znana także w Polsce, a w ubiegłym roku gra „Schnappt Hubi” czyli w polskim tłumaczeniu „Pogoń za Hubim”.

Mamo, co to jest dom? – niedawno spytała mnie o to córka. Z dziećmi bywa tak, że zadają proste i oczywiste pytania, odpowiedź jednak bywa trudna. Trzeba wejść w świat dziecka, w jego język i oczekiwania. Odpowiedzieć rzeczowo czy porównaniami, wystarczy krótka czy długa opowieść?

Wśród rekomendacji do tegorocznej Nagrody Roku (tej germańskiej – Spiel des Jahres) jest niepozornie wyglądająca abstrakcyjna gra logiczna – Mixtour autorstwa Dietera Steina. Wiele jeszcze nie grałem, ale to co już poznałem wskazuje, że gra warta jest co najmniej rzutu okiem!

Adam Kałuża nie próżnuje i nie zasypia gruszek w popiele. Co rusz przynosi do naszego wodzisławskiego klubu jakiś nowy prototyp i czasem wydaje się, że z niektórych zrezygnował, a tymczasem dopracowuje je w zaciszu domowym (acz pewnie nie tylko) i wypuszcza w świat. Co ma obecnie na warsztacie? Wiemy na pewno, że w tym roku wyjdzie gra Domek nakładem wydawnictwa Granna. Wbrew pozorom, nie będzie to gra dla dzieci, ale rodzinna i, można powiedzieć, „rodzinna+” (gra oferuje dwa warianty). Jest to pozycja ekonomiczna i opowiada o… budowie swojego domu. Czy to wszystko? Podpytałam trochę Adama, ale wciąż nie wszystkie plany ...

Gry kooperacyjne to rzadkość, szczególnie te dla dzieci. Jeśli mam zaproponować coś z taką właśnie mechaniką, to sięgam przede wszystkim do gier Jima Deacove, choć nie tylko. Gry tego kanadyjskiego autora są specyficzne – wyróżnia je prosta grafika jego autorstwa, proste elementy, tematyka sięgająca najczęściej do życia, proste zasady, losowość i kooperacja. Może zachwycające nie są, ale liczy się dla mnie przyświecająca im idea – razem, a nie przeciw sobie.

W jednym z numerów Świata Gier Planszowych pan Michał Stajszczak opisywał grę Stefana Dorry, w której po raz pierwszy miano zastosować mechanikę dice placement. Był rok 1998, czyli sporo wcześniej przed narodzinami gry Kingsburg, która rozpropagowała ten element. Niestety, o ile sam pomysł Dorra miał świetny, o tyle reszta konceptu skutecznie go przysłoniła.