Wszystkie wpisy

Jakiś czas temu umawiałem się z kolegami wojennikami na piątkowe granie. Nagle padła propozycja od Roberta Sypka – “Czy ktoś zagra testowo w moją Stawkę”. Myślę sobie… Stawka. Znaczy sztab główny Armii Czerwonej podczas Drugiej Wojny Światowej. Znaczy się front wschodni, zapewne w dużej skali – armijnej. Prawdopodobnie próba symulacji całego konfliktu od ‘41 do ‘45. A co tam, mogę zobaczyć jak to wygląda! Więc się zgłosiłem na ochotnika. Szybko okazało się, że z jedną rzeczą trafiłem – to faktycznie była DWS i miało coś wspólnego z frontem wschodnim. Ale reszta… Pamiętacie ten dowcip o tym, że w Moskwie na ...

Swoistą kategorią gier planszowych są gry quizowe. Mają one zagorzałych fanów i nieprzejednanych przeciwników. Mnie jednak zawsze fascynuje pomysłowość autorów takich gier, którzy znajdują nowe, oryginalne koncepty jak zachęcić uczestników zabawy do popisania się swoją (nie)wiedzą. Przy okazji, często mamy do czynienia ze sporym walorem edukacyjnym. Grając mimowolnie zdobywamy mniej lub bardziej przydatne informacje. Cardline to seria kilku gier oferujących właśnie taką oryginalną formą sprawdzania swojej bazy informacji o otaczającym nas świecie oraz nienachalnie uzupełniającym luki w naszych danych.

I znowu nasze dzieci zagrają w oryginalną grę. Rebel.pl szykuje ucztę dla oczu i paluszków. Ubiegłoroczna gra z serii Queen Kids pt. „Dragon Valley” to kooperacyjna zręcznościówka. Za pomocą magicznych różdżek para graczy musi przenieść figurkę smoka z wieży na planszę tytułowej doliny. Wszystko jest możliwie trójwymiarowe i przesłodkie. Potrzeba trochę umiejętności jedzenia chińszczyzny i opanowania rąk chirurga. Ale co tam, grunt, żeby zdążyć przed zrzędliwym czarnoksiężnikiem, który całe to rozbawione towarzystwo ma ochotę przegonić na cztery wiatry! Autorzy nie są znani, choć nazwisko jednego może wiele obiecywać (nie znalazłam informacji o pokrewieństwie z Anandą Gupta), a gra jest przeznaczona dla ...

Jak już pisałam jakiś czas temu w Cotygodniku – po Magnatach spodziewałam się zupełnie czego innego. Fakt, nie czytałam wcześniej instrukcji – ale w końcu na świecie jest tyle innych instrukcji gier i takie tony literatury pięknej, że chyba może się to zdarzyć nawet redaktorowi najstarszego polskiego serwisu o grach. A tu zaskoczenie – ma to być gra familijna. A zatem nie tylko mnie trafi się zastrzyk historii. Gra od razu powędrowała na stół rodzinny, niech się młode pokolenie uczy…

Podoba mi się cykl „Ze starej półki”. Po pierwsze dlatego, że Veridiana pisze naprawdę niezłe i zabawne teksty, a po wtóre, ponieważ można poczytać o starszych tytułach, które premierę miały jeszcze zanim zacząłem się interesować planszówkami. W sumie i na mojej półce leżą gry mające już swoje lata, które nie doczekały się obszerniejszych recenzji na GF, więc postanowiłem dołożyć tu i swoje 3 grosze. Zacznę od Kameleona, lekkiego fillera autorstwa Michaela Schachta.

Zapytałem Filipa Miłuńskiego (redaktora prowadzącego w wydawnictwie Granna) o parę szczegółów i zakulisowych detali związanych z najnowszą grą Granny – Empatio.

Pewnie niewiele się pomylę, jeśli stwierdzę, że Ciężarówki (Galaxy Trucker) nikomu przedstawiać nie potrzeba. Ta ośmioletnia już gra ma wielu miłośników i nawet jeśli nie każdy w nią grał, to chyba każdy o niej słyszał. Nie dziwi jej popularność jeśli zauważyć, że autorem jest Vlaada Chvátil, który na swoim koncie ma takie hity jak Cywilizacja: Poprzez wieki, Mage Knight: The Board Game, Władcy podziemi, Pupile podziemi, a z nowości Tash-Kalar czy Space Alert, który co prawda światowym newsem już dawno nie jest, ale u nas pojawi się dopiero teraz – również za sprawą Rebel.pl

Sporo nowości, ale też i drążenia ostatnio poznanych tytułów. Na pewno wiele osób znajdzie inspirację dla siebie – co odkurzyć na półce, czego szukać po sklepach, w co grać!

Wydawnictwo Trefl wzmocnione kadrowo wypuściło ostatnio na rynek kilka gier skierowanych do młodszych graczy. Jedna z nich powstała w wyniku współpracy dwójki polskich autorów Janka Madejskiego i Łukasza Pogody. Z tej okazji mamy dla Was konkurs.

Ta gra znalazła się na wielkanocnym stole (bynajmniej nie w charakterze jednej z potraw) w zasadzie rzutem na taśmę. Wielkanocny Zajączek Treflik, przytachał ją do mnie bodajże w Wielki Czwartek. Biedaczysko musiał się sporo namęczyć, bo dźwigał na grzbiecie lwa, żyrafę, słonia, antylopę i zebrę oraz … stado smoków (ale to już zupełnie inna bajka). A że pogody w Święta nie było, trzeba było sobie jakoś rozrywkę po świątecznym obżarstwie zorganizować. I udało się to  za sprawą – nomen omen – Pogody. Łukasza.