Wszystkie wpisy

Tajemnicze, pełne niebezpieczeństw miasto zaginionej cywilizacji, czeka na śmiałków, którzy odważą się w nie zagłębić. Nikt jednak nie chce zaryzykować i wejść do środka bez wcześniejszego zbadania – najlepiej na odległość, w końcu po drodze na pewno czyhają śmiertelne pułapki. Poszukiwacze przygód najwyraźniej uznali, że mają dość narażania własnego życia i jedynym wyjściem zdaje się być zrzucenie roboty na archeologów, którzy posługując się dziwnym urządzeniem i dedukcją mają za zadanie odtworzyć mapę całego kompleksu.

Kto by pomyślał jeszcze kilka lat temu, że największą innowacją w świecie przygodowych gier planszowych będzie mariaż klasycznych rozwiązań: technologii druku kart i technologii bindowania luźnych kartek książki za pomocą spirali. A, no i aplikacja. Technologia cyfrowa też jest, ale to książka jest ważniejsza dla wrażeń płynących z rozgrywki. 

Gry związane z magią i czarami zawsze na wstępie mają u mnie mały plusik. Phil Walker-Harding znany z kilku całkiem przyjemnych gier postanowił dodać nieco zaklęć do swojej kolejnej karcianki. Czy rzeczywiście jest tak magicznie?

Dawno, dawno temu za górami, lasami i Odrą, gdzieś pod koniec 2011 roku państwo Inka i Markus Brand podarowali światu gier planszowych Pokolenia (org. „Village”), które pół roku później za sprawą wydawnictwa Hobbity.eu trafiły na polski rynek. Autorów tych możecie również kojarzyć z wydanej w 2017r. gry Ganges, oraz serii gier Exit. Tytuł ten zaskarbił sobie niemałą sympatię graczy, co zaowocowało zdobyciem nagrody „Kennerspiel des Jahres 2012”, zaś na przestrzeni kolejnych dwóch lat gra doczekała się dwóch dodatków: Gospoda (2013) oraz Port (2014). Pokolenia to prawdziwa klasyka gier euro. To historia o wysyłaniu robotników na pola akcji, historia o mieleniu ...

Dwa Ekosystemy. Zielony czy niebieski? Który wybrać? Łąkę czy Rafę Koralowę? To ta sama gra w nowej odsłonie, czy dwa różne podejścia do tego samego tematu? Odgrzewany kotlet czy nowa jakość rozgrywki? Zapraszam.

Neuroshima Hex! jest dla mnie jednym z tych tytułów, który na dobre otworzył przede mną planszówkowe hobby. To właśnie „pykanie w Neuroshimkę” z licealnymi kumplami zaprowadziło mnie na pierwsze turnieje

Bruxelles 1893: Belle Epoque to wyczekiwane odświeżenie świetnej gry z gatunku worker placement. W zadymionych salonach brukselskiej socjety będziemy torować sobie drogę do sławy przekupstwem, wymuszeniami i zgrabnym wykorzystywaniem dostępnych w grze akcji. Unikatowy styl graficzny, zacięta walka o najlepsze pozycje i zmuszająca do akrobacji mechanika gry sprawiają, że jest to wybitny przedstawiciel swojego gatunku - teraz oferowany z opcjonalnymi modułami, rozszerzającymi nasze możliwości i dodających grze większej różnorodności.

Od kilku lat Warszawa corocznie w okresie jesienno-zimowym była światkiem rodzinnego grania na Stadionie Narodowym. Planszówki na Narodowym - to impreza, która była organizowana przez Stowarzyszenie Rozwiń się. Ale niestety nic nie trwa wiecznie...

Magia serii nie omija świata planszówek. Jeśli istnieje gra, która Wam się podoba i pojawia się inna, która należy do tego samego cyklu… trudno się oprzeć pokusie, aby dołączyć ją do swojej kolekcji. Wydawnictwa, takie jak Muduko doskonale zdają sobie z tego sprawę. I dlaczego właśnie w sprzedaży co jakiś czas pojawiają się gry, nawiązujące mniej lub bardziej do tych, które już wcześniej znalazły się w ich portfolio. Doskonałym przykładem obrazującym to zjawisko jest karcianka Sojusz na już.

Od pierwszego spojrzenia na grę Odjechane jednorożce zakochałam się w uroczych grafikach i zabawnych nazwach. Zapełnianie stajni nie było złe, ale nie na tyle dobre, aby gra pozostała w mojej kolekcji. Potem zaczęły pojawiać się inne karcianki z charakterystycznymi zwierzakami – To ja go tnę, Dinokalipsa czy Zaklinacze cienia. Nie są to gry wybitne, ale mają swoje grono fanów, które ceni je za oprawę graficzną i prostotę zasad. Dlatego z optymizmem podeszłam do kolejnych uroczych stworzeń — smoków i jednorożców.