Wszystkie wpisy

Hit Pyrkonu. Druga na liście najlepszych gier XXIV Pionka (przegrała tylko dwoma głosami z Przebiegłymi Wielbłądami, nota bene też od Lucrum Games), w szerszym świecie znana jako Palastgeflüster i nazywana grą kultową, a przy okazji całkiem nieźle oceniana na BGG (na dziś to 6.84). Imprezowa gra dla 3 do 5 osób pełna blefu i wzajemnych złośliwości. Michael Rieneck – Intryganci. Co się za nią kryje?

Colt Express to gra, która doczekała się już wielu recenzji. Moja jest kosmicznie spóźniona, za co bardzo przepraszam. Jako humorystyczne usprawiedliwienie wykorzystam fakt, będący na czasie – Złoty Pociąg leży odłogiem już ponad siedemdziesiąt lat, a nadal wzbudza wiele emocji, zatem Colt Express to gra, która mimo upływu czasu od premiery wciąż godna jest nowych recenzji. Cóż, po takim wstępie nie trudno zorientować się, że poniższa recenzja to amalgamat „ochów” i „achów”, ale w przypadku niektórych pozycji trudno powiedzieć, cytując Gombrowicza, że „mnie nie zachwyca”.

Choć warunki pogodowe nieco lepsze niż w ubiegłym tygodniu, to gier planszowych wcale nie ubywa. Nie ma takiej pogody, która byłaby w stanie oderwać Redaktorów GF od planszy. A dziś poczytacie o starociach i nowościach, o grach rodzinnych i dla geeków, o planszówkach dobrych dla dzieci, które sprawiają radość dorosłym, a także o dorosłych, którzy cieszą się jak dzieci, testując nowe tytuły i ogrywając klasyki. Zapraszamy do lektury Cotygodnika!

Swego czasu w artykule o polskich grach dwuosobowych wyraziłem nadzieję, że nadejdzie chwila, kiedy na łamach serwisu Games Fanatic ukaże się recenzja gry Altaria: Starcie Wymiarów. Nadziejom tym wyszło naprzeciw wydawnictwo Axel, które niedługo potem przekazało nam grę do recenzji.

Umysł mam raczej wszechstronny, humanistyczno-techniczny. I szybko się uczę. Ale jednej rzeczy chyba nigdy nie opanuję. Chodzi o wymagania dotyczące specyficznego sposobu gry daną talią, frakcją, rasą itp. Jeśli zasady nie narzucają różnic z góry (jak w Nowej Erze), to niestety nie potrafię wykorzystywać ich indywidualnych cech. Chcę, staram się, kombinuję jak koń pod górę, czytam, analizuję i wyczyniam inne cuda wianki, ale po prostu to se ne da, jak mawiał pan Havranek. I nie inaczej jest z – jak na razie – pierwszą dodatkową talią do jednej z moich najulubieńszych gier, Tash-Kalara.

Ze szpiegiem za pan brat. Pięć tygodni to sporo, wystarczająco, aby poznać grę, ale z kolei nie na tyle dużo, żeby się nią znudzić. Być może nie grałam w nią aż tak intensywnie, być może skład zbyt często się zmieniał – summa summarum, wciąż nie mam jej dosyć…

Bright Future to druga gra (po Metro 2033) wydawnictwa Ogry Games, które z racji swojej nazwy bardziej kojarzy się z grami osadzonymi w świecie fantasy, niźli w pyle postapokaliptycznego świata pełnego mutantów i oczywiście ocalałych ludzkich niedobitków. Trzymając pudełko w dłoni, rozpoczynamy klimatyczną wyprawę ponownie w podziemnej plątaninie tuneli, w których szybko rozprzestrzenia się epidemia śmiertelnej choroby. Osobiście miałam dotychczas przyjemność rozegrać tylko jeden z trzech zaproponowanych trybów, tj. Podziemna gorączka. Jest to tryb kooperacyjny, który można przejść solo, nawet jeśli nie jest to wprost napisane w instrukcji (a nie jest). I o tej właśnie pierwszej partii chcę Wam dzisiaj opowiedzieć…

Jakiś czas temu wypatrzyłem na BGG grę Quartermaster General, autorstwa Iana Brody’ego. Ocena zadziwiająco wysoka (wówczas okolice 7.80), a koncepcja intrygująca (II wojna światowa w dwie godziny). Właśnie czegoś podobnego  poszukiwałem na prowadzone przeze mnie spotkania z planszówkami historycznymi. I choć gra na pierwszy rzut oka nie budziła zaufania prostotą zasad i wykonaniem (quasi-historyczne bohomazy na okładce), postanowiłem dać jej szansę i zamówiłem QG do games room’u Muzeum II Wojny Światowej. Miałem nosa. Teraz Quartermaster General, to gwóźdź programu wspomnianych spotkań. Gra, o której często dyskutujemy i na którą czekamy. Pisze się o niej coraz więcej, a niedawno została nawet ...

Na Mexicę duetu Kiesling&Kramer zaczęłam czekać już parę lat temu, kiedy jeszcze nikomu się nie śniło, że będzie polskie wydanie, a ja byłam świeżo po paru partiach Tikala i bardzo chciałam poznać resztę „Trylogii Maski”. Więc kiedy dowiedziałam się, że G3 uraczy nas rodzimą wersją… no po prostu nie było przeproś, musiałam ją mieć!

Dobry glina zły glina będzie miał swoją premierę na Coperniconie (12 września), ale my już teraz go dla Was recenenzujemy. To gra przeznaczona dla od 4 do 8 graczy, która spodoba się miłośnikom gier pełnych blefu i dedukcji. Dzielimy się w niej na dwa wrogie obozy i staramy wzajemnie wyeliminować swoich szefów. Możlwiość podmiany kart decydujących po której stronie stoimy,  sprawiają że rozgrywka jest nieprzewidywalna i zaskakująca. Komu gra się z pewnością spodoba? Sprawdźcie w filmie!