Wszystkie wpisy

Tym razem możecie przeczytać o tym, czy Ginetowi spodobały się tańczące kostki oraz czy trafił go Bumerang. Pingwin zaś opowie o karcianym buncie rodziny. Zapraszamy.

Z wielką przyjemnością w przeddzień Wielkiej Nocy prezentujemy wszystkim fanom instrukcję do wielkiej gry – Mare Nostrum Imperia. Wydawnictwo PHALANX stara się na różne sposoby, aby fani ich gier mieli powody do satysfakcji. Gra już coraz bliżej sklepowych półek i Waszych stołów.

Jestem człowiekiem, który, jeżeli wchodzi w jakiś temat, to wchodzi w niego dość mocno. Gdy zainteresowałem się planszówkami, zacząłem od pochłaniania wszystkiego, co jest dostępne na ten temat w Internecie. Fora dyskusyjne, artykuły czy filmy na YT. Niedługo potem zacząłem także poznawać ludzi, którzy również lubią spędzać czas w taki sam sposób. To wszystko sprawiło, że granie w gry planszowe bardzo szybko stało się dla mnie czymś naturalnym – czymś, co po prostu robię na co dzień i jednocześnie czymś, nad czym się nie zastanawiam.

Są gry, o których fajnie się opowiada i fajnie się w nie gra. Są też gry, o których fajnie się opowiada, ale kiedy się do nich zasiada, to jakoś tak… przestaje się chcieć w nie grać. Są też gry, o których się nie opowiada, tylko wyciąga na stół i gra. I tak to jest w przypadku… – Halo, może już dość tego wstępniaka?! Dziś oddajesz nam głos. – Właśnie, właśnie!

Wydawnictwo G3 ujawniło swoje plany na bieżący rok. W pierwszym półroczu dominować będą małe karcianki, które są znakiem firmowym G3, ale na jesieni nie zabraknie też większych tytułów. Będzie kilka ciekawych pozycji z zeszłorocznego Essen, będzie nowa edycja gry nagrodzonej tytułem Spiel des Jahres, będzie Cramer, będzie Knizia, będzie … a zresztą zobaczcie sami…

WRS o tym, jak wzbogacić się duchowo oraz czego dosypać sobie do kakao. MCI o tłumach na murach cytadeli oraz o sztuce pojedynków. Veridiana jak zwykle króciutko o wycieczce w starożytność. Czytajcie!

Rynek gier dla dzieci jest coraz prężniejszy i przez to coraz bardziej widoczny. Gry są także coraz ładniejsze, ciekawsze i rozwijające. Dzieci w mojej świetlicy osiągnęły już syndrom „Kiedy będzie nowa gra?”, gdzie po kilku rozgrywkach dany tytuł staje się przestarzały i należy wypatrywać nowego. Co prawda nadal istnieją indywidua, dla których szczytem zabawy jest Monopol (którego nie pozwolono mi wyrzucić) oraz Super Farmer, ale zdecydowana większość oblega mój specjalnie dedykowany regalik, na którym zaczyna już powoli brakować miejsca.

Pod długich konsultacjach wewnątrz Redakcji i z Wydawnictwem G3 zdecydowaliśmy się na wybór zwycięzcy i… na przyznanie dodatkowych nagród.

Każdy z Was przeżył to przynajmniej raz. Napalasz się na jakąś grę, nie możesz się jej doczekać, wahasz się nad potencjalnie dużym wydatkiem lub małoopłacalną wymianą, aż wreszcie robisz to – dostajesz pudełko z wymarzoną grą! Z wypiekami na twarzy czytasz instrukcję, zaganiasz współgraczy, siadacie, gracie i… klops. Dramat. Tragedia. To się nie miało prawa wydarzyć, a jednak… padłaś lub padłeś ofiarą autohypenozy. Masz grę, pełną – jak się okazało – pustych obietnic. Mnie ze względu na kompulsywne wręcz kupowanie nowych tytułów, zdarza się to niestety wcale nie tak rzadko. Oto kilka przykładów takich sytuacji:

„Pora na dobranoc, bo już księżyc świeci… Dzieci lubią misie, misie lubią dzieci…” Tak śpiewał swego czasu Miś Uszatek na „jedynce” o 19:00 podczas dobranocki. Niedawno ze smutkiem odkryłam, że dobranocek już nie ma… a Misia Uszatka można pewnie spotkać co najwyżej w Muzeum Dobranocek i ewentualnie na YouTube… Zaczynam tak nostalgicznie, ale właściwie chcę wam opowiedzieć o całkiem sympatycznej grze. Cóż, skoro nie ma już wieczorynek, to może jakaś planszóweczka na dobranoc? Na przykład Tata Miś, przecież dzieci lubią misie…