Wszystkie wpisy

Tym razem cotygodnik obfity jak rzadko – aż 6 autorów! Veridiana zagląda do wiedeńskiego hotelu, mierzy się w kosmicznym starciu i ściga do Renu, MCI ogrywa chwillery, prawie wszyscy, w tym Tonks, grają w Festiwal Lampionów, przy czym Ginet dorzuca do tego Kakao, a Pingwin Króla i Zabójców. Kuba z kolei ma pewnie bardzo wysoką gorączkę, bo zachwyca się grą rodzinną i poleca dwa tytuły o zombie. Po prostu musicie to przeczytać!

Realm of Wonder. Wspaniała rodzinna, klimatyczna gra, z całkiem nieźle działającą mechaniką i cudowną oprawą graficzną. Tego szukałeś, prawda? Mam dobre wieści. Kliknij tutaj, a znajdziesz ją. Tak, tak, użyj myszki, podjedź do góry, wers powyżej, troszeczkę w prawo… o tak, prawie… jest! klik! fanfary! Uff… udało się. Kurtyna. Możemy iść do domu. Nie? och nie… został ktoś na widowni… na pewno? Na pewno nie chcesz poczytać o Realm of Wonder? Chodzilo ci o Allies? No cóż, w takim razie… zapraszam.

Precz z Grzybobraniem! Precz z Monopoly! Oto nadchodzi nowa era gier dla dzieci. A może tylko ja mam takie szczęście? Ostatnio natrafiam na same interesujące i innowacyjne pozycje. I rzecz nie opiera się na gadżetach, przepychu czy odjechanych mechanikach. Istota rewolucji kryje się w prostocie zasad, można by rzec – maksymalnej – oraz w oryginalnym ulepszaniu starych dobrych pomysłów. A jak stare i dobre, to też znajome. A jak lepiej przekonać do nowego, jak nie wystawiając na wabia czegoś znanego?

Tzolikin wielkim hitem był. Simone Luciani i Daniele Tascini dzięki jego wydaniu z miejsca stali się rozpoznawanymi i cenionymi nazwiskami w światku gier planszowych. Gracze wybaczyli im nawet niezbyt udany Dungeon Bazar i niecierpliwie czekali na kolejny ich tytuł – Marco Polo. Następnej wpadki reputacja autorów mogła już jednak nie przetrwać, więc gra musiała być naprawdę dobra, tym bardziej, że wokół tego tytułu zrobił się szybko spory szum. Czy więc Marco Polo podołał zadaniu bycia godnym następcą Tzolkina, a duet Luciani – Tascini będzie dalej synonimem dobrej marki? Zobaczcie sami.

Pierwszy raz mi się to przydarzyło. Pierwszy raz gra, która miała wylądować na świetlicowej półce, wylądowała na półce w mojej sypialni. Pierwszy raz dałam się tak nabrać okładce. I towarzystwu w paczce. Bo czy gra, która przyszła w tej samej serii, formacie i paczce, co Zające na łące, może być grą dla dorosłych? Jak najbardziej może. I to bardzo dobrą grą dla dorosłych!

Świątek, piątek czy niedziela – granie, panie, granie! Panie i panowie zresztą też :D. W tym tygodniu (i ciut przed) na stołach zastawionych poświątecznymi przysmakami i najedzonymi redaktorami grało się w takie nikomu nieznane tytuły jak 7 Cudów, lekkie imprezówki, jak Mombasa, niekojarzące się nikomu Filary Ziemi, czy kojarzące się wszystkim Byle do pierwszego oraz wiele innych :).

W pop-kulturze ostatnich lat zauważalny jest wzrost popularności seriali w stosunku do filmów kinowych. Podobne trendy pojawiają się także w planszówkach. Kampania w grach nie jest niczym nowym. To naturalny tryb w Role-Playing Games – często pojawiający się także w taktycznych i przygodowych grach planszowych na RPG opartych. Gracze, rozgrywając kolejne scenariusze, zbierają nowy ekwipunek dla postaci, punkty doświadczenia, zdolności, sojuszników itp. elementy rozwoju postaci. W 2011 roku Rob Daviau, pracując dla Hasbro, zdołał przepchnąć przez korporacyjne trybiki rzecz, której nikt po planszówkowym gigancie się nie spodziewał – Risk Legacy – przeróbka klasycznej gry strategicznej na tryb kampanijny. Tworząc, już na własną ...

Drodzy Czytelnicy, sytuacja finansowa forum i GF jest, delikatnie mówiąc, średnia. Postanowiliśmy więc zwrócić się do Was o symboliczną pomoc w tej kwestii. Od 1 maja wprowadzimy system niewielkich opłat i rang, który pozwoli na sprawne funkcjonowanie naszej strony i forum. Nasza propozycja opłat poniżej, prosimy o zrozumienie i niespamowanie w tym wątku mądrościami o tym, że można inaczej. To decyzja całej redakcji i nie planujemy innych rozwiązań.

Czy jedynym sposobem na przetrwanie jest eliminowanie innych gatunków? Czy tylko drapieżniki są w stanie zdominować populację? Czy dobór naturalny działa zawsze tak samo? Ewolucja: Pochodzenie gatunków to gra karciana, która pozwoli nam potwierdzić lub obalić darwinowskie prawa ewolucjonizmu na własnym stole. Zęby nie zawsze będą tak mocne, żeby zagryźć innych, a najgrubsza nawet tkanka tłuszczowa może okazać się bezwartościowa w obliczu jednej rundy bez pożywienia. Tu nie wystarczy być agresywnym – trzeba sięgnąć do dużo bardziej wyrafinowanych metod w trudnej sztuce przetrwania.

Tajemne skrytki, mroczne sarkofagi, zatrute kolce, toczące się głazy. To naturalne środowisko dla archeologa-rozrabiaki, który przy użyciu bicza i pochodni, a nierzadko też broni palnej, stawia czoło największym niebezpieczeństwom stojącym mu na drodze do skarbów dawno wymarłych cywilizacji. Opowieści w duchu Indiany Jonesa żyją w zbiorowej świadomości od ponad trzydziestu lat i, mimo upływu czasu, wciąż są częstym tematem dzieł popkultury. W tym oczywiście gier planszowych. W zbliżonym settingu powstały zarówno klasyczne przygodówki, jak chociażby Awanturnicy: świątynia boga Chaca, jak i jednoosobowe gry logiczne (Tajemnice świątyni). Powstała też matematyczna łamigłówka Kod Faraona, o której piszę w niniejszym tekście.