Wszystkie wpisy

Znacie Grę o Tron? Książkę? Film? Nawet jeśli nie oglądaliście, to na pewno termin nie jest wam obcy. Mnie też nie. Zobaczyłam tytuł, popatrzyłam na okładkę… i skojarzyło mi się. Pomyślałam – o, będziemy grać o tron ;). No to was rozczaruję. Gra nie ma z owym serialem/książką/grą nic wspólnego. Ale może jednak nie rozczaruję? Może jednak nie jesteście fanami GoT? Tak czy owak, warto się przyjrzeć tej niewielkiej karciance.

W tym tygodniu nie mogliśmy narzekać na monotonię. Było i rodzinnie, i dla geeków, trochę egzotycznie, ale też i po słowiańsku, z kartami i bez ;) –  do wyboru, do koloru, co kto lubi. Zresztą – sami zobaczcie.

Po raz drugi ostatnimi czasy mam przyjemność przedstawiać Wam finalistę tegorocznej nagrody Spiel des Jahres. O ile jednak ostatnim razem była to gra nominowana w kategorii Zaawansowana Gra Roku (Wyspa Skye), o tyle prezentowany w tej recenzji tytuł ubiegał się o laur Dziecięcej Gry Roku. Jak już wiadomo, ostatecznie Leo wybiera się do fryzjera uległ Stone Age Junior. Nie zmienia to jednak faktu, że gra może być warta naszej uwagi, w sytuacji kiedy chcemy sięgnąć po tytuł, w który mogłyby pograć  nasze pociechy.

Tak jak nie byłoby sienkiewiczowskiej trylogii bez Pana Wołodyjowskiego, tak nie byłoby też trylogii żywieniowej Uwe Rosenberga bez At the Gates of Loyang. Tytuł ten jest zdecydowanie mniej znany polskim graczom od swoich wielkich i ciężkich poprzedniczek – Agricoli i Le Havre. Bez wątpienia główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest brak polskiej wersji językowej gry. Na szczęście to ma się zmienić za sprawą wydawnictwa FullCap Games, które podjęło się spolszczenia tego tytułu. Potrzebne jest jednak pomoc graczy i wsparcie ruszającej już w dniu dzisiejszym kampanii crowfundingowej. Nasze pełne wsparcie projekt już ma, gdyż Games Fanatic objął patronat medialny nad grą. Nie jesteście ...

Jest taka grupa gier, którą ja osobiście bardzo cenię z racji humanistycznego zacięcia i polonistycznego wykształcenia, a są to wszelkie gry słowne, kalamburowe, skojarzeniowe i na wyobraźnię. Nieodłączne elementy każdej imprezy to Dixit, Taboo, od niedawna Tajniacy, a teraz do tego zacnego grona dołączyła kolejna gra, o której chcę dziś opowiedzieć. Przedstawiam nowość od Rebela: Imago!

Pinky: Móżdżku, co będziemy robić dziś w nocy? Mózg: Dokładnie to samo co robimy każdej, Pinky, opanowywać świat! Pamiętacie ten cytat? Oczywiście pochodzi z kreskówki, w której dwie myszy laboratoryjne próbują przejąć władzę nad światem :). A my tą małą dygresją chcielibyśmy ogłosić, że Games Fanatic objęło swoim patronatem grę, która ukaże się w sierpniu nakładem wydawnictwa FoxGames – nIQczemni szaleni naukowcy! Odkryjemy w sobie pokłady nikczemności, aby stać się największym i najbardziej przebiegłym wynalazcą, a w konsekwencji – zmiażdżyć przeciwników i opanować świat! Jeśli jeszcze Was nie zainteresowaliśmy, to warto wspomnieć, że autorem gry jest Donald X. Vaccarino, autor takich hitów, ...

Tytuł, jakby nie było, brzmi nieco infantylnie. Ale to przecież Carl Chudyk! Więc jako zagorzała fanka Innowacji poddałam Ptaszki ćwierkają wnikliwej obserwacji. W tym celu zapuściłam urządzenie testujące „Andrzej”, wlałam mu sporo paliwa dość dobrej marki (rozpuszczalna kawa z mlekiem, której kolor demaskuje odwrotne proporcje składników) i przez cały czas wgrywania mu zasad gry… słuchałam chichotów, jaka ta gra infantylna…

Wakacje w pełni, więc zapraszam na wycieczkę po safari! Skupienie, koncentracja, szybkość, spostrzegawczość… i może uda nam się upolować jakieś bongo! Przed Państwem mała gra autorstwa Bruno Faiduttiego – Bongo!

Oczywiście Mistrzostwa Świata zostaną poprzedzone organizowanymi przez wydawnictwo G3 Mistrzostwami Polski, nad którymi patronat medialny objął serwis Games Fanatic.  

Z dziełami Martina Wallace’a związany jestem na dobre i na złe. W mojej karierze gracza miałem okazję usiąść przy blisko dwudziestu jego tytułach. W karierze recenzenta wiążę z nim zarówno te najlepsze chwile (Boże Igrzysko), jak i największe wpadki (Hobbit). W ostatnich latach Wallace dostarczał nam gier, które wzbudzały więcej dyskusji i wątpliwości niż jednoznacznych zachwytów. (Aeroplany, Wiedźmy, Studium w Szmaragdzie, Mythotopia). Mimo to starczyło jedno określenie wychwycone gdzieś na BGG przy przykuć moją uwagę do najnowszej pozycji, czyli Via Nebula. Określenie brzmiało: „Brass Junior Junior”, a do Brassa długo mnie namawiać nie trzeba. Nauczony jednak ostatnimi wahaniami formy podszedłem ...