Wszystkie wpisy

Zbrodnia to niesłychana, Pani zabija pana, Zabiwszy grzebie w gaju, Na łączce przy ruczaju… Jest coś co od dawna bije rekordy popularności. Tym czymś są kryminały. Zabójstwa, kradzieże, oszustwa – wszystko to fascynuje ludzi od bardzo dawna. Holmes, Poirot oraz Borewicz, to postacie które stanowią kluczowe fundamenty światowej kultury. Miliony ludzi czytały i oglądały ich przygody. Fascynowały się tymi bohaterami i ich dokonaniami. Co więcej, fascynują się nimi nadal! … No dobra, może trochę przesadziłem z tym Borewiczem…

Gry typu dudes on map nie są moją specjalnością. Szczególnie takie w którym istotne znaczenie odgrywa element otwartej konfrontacji i niszczenie armii przeciwnika. Grałem co prawda klika partii w Cyklady pojedyncze rozgrywki w Mare Nostrum: Imperia, Blood Rage czy Grę o Tron, ale żadnej z tych gier nie mam w kolekcji i szczerze powiedziawszy żadnej mi nie brakuje. Stąd też do ogrywania Lords of Hellas zabierałem się niezwykle opieszale. W końcu jednak udało mi się zagrać w LoH na tyle dużo razy, żeby wyrobić sobie o nim własne zdanie i się nim z Wami podzielić.

Od pierwszej zapowiedzi gra Europe Divided przykuła moją uwagę. Raz, że to gra polityczna, a ja uwielbiam gry polityczne. Dwa, że sercem ED jest mechanika card driven – a ja uwielbiam polityczne card driven. I wreszcie trzy: Europe Divided oparta została na wydarzeniach z historii najnowszej Europy – a ja… o rany, ależ ja czekałem na polityczne card driven dotyczące historii najnowszej! No i się doczekałem!

Wybraliśmy trzy planety spośród wielu dostępnych w grze Odyseja od Lupo Art Games. Waszym zadaniem jest opisanie ich mieszkańców. Liczy się humor i kreatywność. Odpowiedzi prosimy udzielać w formularzu poniżej.   W skrócie: Czas: tydzień (do najbliższej niedzieli) Nagroda: egzemplarz gry Odyseja Odpowiedzi: prosimy udzielać za pomocą poniższego formularza Wyniki: postaramy się ogłosić na początku przyszłego tygodnia Powodzenia!

Kilka lat temu miałam okazję zagrać w niemieckie wydanie Arboretum. Ciekawa mechanika, będąca połączeniem zbierania setów i przestrzennej łamigłówki oraz świetne, wyglądające jak wyjęte ze starych książek botanicznych ilustracje, sprawiły że gra z miejsca mnie zachwyciła. Niestety, nie była moja i na jednej, czy dwóch partiach się skończyło. Obecnie Arboretum jest dostępne na polskim rynku za sprawą wydawnictwa Rebel. Byłam bardzo ciekawa czy zauroczenie tą grą przetrwało lata rozłąki. Wszak nieraz zdarzało się, że gra, którą uważaliśmy za ósmy cud świat, z perspektywy czasu i wraz z nabieranym doświadczeniem odchodziła na dalszy plan, żeby nie powiedzieć w zapomnienie.

Pierwszą partię w Pola zieleni rozegrałem na Pyrkonie. Mimo kiepsko wytłumaczonych zasad i ostatecznej porażki gra mnie zaintrygowała. Nie tyle jakąś nowatorską, zaskakującą mechaniką a kilkoma drobnymi nowinkami zgrabnie sklejonymi w całość. Do głębszego ogrania przekonało mnie też nazwisko Vangelisa Bagiartakisa autora całkiem przyzwoitego Dice City oraz nos właścicieli Czacha Games do dobrego, nieco staroszkolnego euro (Keyflower, Klany Kaledonii).

Powiadają, że fiord Trolli, był niegdyś zamieszkiwany przez rozumne stworzenia przypominające ludzi. Podobnie jak człowiek, istoty te posiadały swoje wierzenia i przesądy, niektóre tak stare, że nie sposób określić kiedy dokładnie powstały. W jednym z tekstów można natrafić na wzmianki o nikomu nieznanym przybyszu, osobie z zewnątrz która po długiej tułaczce trafiła do ukrytego przed światem zewnętrznym domostwa Trolli.

Zabawcie się w królewskich detektywów i namierzcie wszystkie elementy należące do stajni Fox Games. Na zwycięzcę czeka iście królewska nagroda!

Nie widać tego gołym okiem, ale w naszej głowie nieustannie odbywa się bezpardonowa walka. Sprzeczne emocje ścierają się o kontrolę nad kluczowymi sferami naszej osobowości, by realizować swoje ambicje i podstępne cele. Cerebria to wieczne pole bitwy dla konfliktu, który odbywa się w ukryciu – w naszej głowie, w naszej psychice.