Wszystkie wpisy

Jakiś czas temu miałam okazję recenzować dla Was grę Hero Realms i już wtedy zainteresowały mnie dodatki. Po wielu perypetiach w końcu udało się je wydać nakładem wydawnictwa IUVI Games. Zobaczmy więc co nowego wnoszą do gry i jak zmieniają rozgrywkę. Dziś część pierwsza – talie bohaterów.

Rozsądne planowanie, przewidywanie oraz usprawnianie – cechy te można niewątpliwie przypisać osobie która sprawuje piecze nad powstawaniem nowych sieci komunikacyjnych, zarówno wodnych jak i lądowych. Oczywiście mowa tu o czysto teoretycznej sytuacji, gdyż jak dobrze wiemy i zapewne niejednokrotnie doświadczyliśmy, istnieją na mapie miejsca tak fatalnie skomunikowane, że na samą myśl o wyprawie we wspomniane wcześniej strony, najchętniej  w ogóle nie wychodzilibyśmy z łóżka. Pomiędzy falami gniewu i bezsilności, kontemplując nad kompetencjami projektanta piekielnego węzła transportowego, dochodzimy do wniosku, że…na pewno zrobilibyśmy to o niebo lepiej.

Katowicka kawiarnia z grami planszowymi Ludiversum zaprasza na 2. edycję festiwalu gier Planszówki w Spodku. Zeszłoroczny debiut Planszówek w Spodku zgromadził 13 wystawców oraz 2300 graczy z całego województwa śląskiego i nie tylko. Festiwal spotkał się z ciepłym przyjęciem ze strony wszystkich uczestników i wiadomo już, że kolejna edycja odbędzie się wraz z nastaniem jesieni, w dniach 14-15 września.

Zapraszam do drugiej (i ostatniej) części recenzji gry U-Boot. Tym razem analiza planszówkowego aspektu gry, przegląd poszczególnych ról dla graczy, no i oczywiście podsumowanie.

Opisanie i ocena U-Boota, to moje największe dotychczasowe wyzwanie w recenzenckiej… hm… karierze. Nie tylko ze względu na liczbę elementów koniecznych do przedstawienia Czytelnikom (zasady podstawowe, zasady poszczególnych ról, aplikacja), ale też multum wrażeń z obcowania z poszczególnymi elementami gry. Dostrzegam tutaj awangardowy pomysł. Widzę wyjątkowość poszczególnych elementów, które znajdujemy w pudełku. Widzę też kawał serducha i mnóstwo wiedzy, włożonych w grę przez jej autorów – pasjonatów wojny podwodnej. Dlatego U-Boot zasługuje na bardzo obszerną, szczerą recenzję. I taką recenzję starałem się przygotować.

Choć do szycia mam dwie lewe ręce, nie przeszkadza mi to doceniać fantastycznych kreacji, czy też raz na jakiś czas obejrzeć reality show, w którym projektanci prześcigają się w pomysłach i dążą do zdobycia ogólnoświatowej sławy. Kto choć raz zetknął się z tematem wie ile pracy, wysiłku i wyobraźni wymaga przygotowanie pokazu mody. O tym też będzie dzisiejsza planszówka.

Rzucić wszystko i wyjechać na Islandię! Koniec z gorączką sobotniej nocy i hałasem wielkiego miasta. W końcu można odetchnąć i nieco zwolnić tempo. Tylko co można tu tak właściwie robić? Uprawa warzyw wydaje się nie najgorszym pomysłem, zwłaszcza że tyle słyszy się o nadzwyczajnych islandzkich pomidorach. Z pewnością przyda się również dodatkowa para rąk do pracy, której dookoła pod dostatkiem. Prostsze życie to coś, czego od dawna potrzebowałem…

Ukończyłem kampanię Charterstone. Zajęło mi to ponad rok, co samo w sobie może sugerować charakter moich odczuć odnośnie gry. Faktem jednak jest, że na tak długi czas rozgrywki wpłynęło przede wszystkim kilka pozagrowych czynników, zatem proszę o niewyciąganie zbyt pochopnych wniosków. Bardziej istotną informacją jest to, że całą kampanię rozegrałem w trybie dwuosobowym bez wspomagania się mechanizmami automy (a jedynie procedurami symulującymi poczynania pozostałych graczy zawartymi we właściwej grze) i moje odczucia co do tego, czy taki układ jest odpowiedni dla poznawania historii państewka Greengully będą stanowiły znaczącą część poniższego tekstu. Oczywiście postaram się poruszyć też nieco innych kwestii.

Życie dzikiego szczura nie jest łatwe, a jeśli z jednego zrobić całą kolonię, no cóż, problemy (i szczury) zaczynają mnożyć się w zastraszającym tempie. Brak pożywienia zmusza do wyjście z przytulnych kanałów w celu zdobycia pysznego sera. Trzeba jednak pamiętać, że nie jesteśmy jedynym klanem w okolicy, a sąsiedzi chętnie skorzystają z naszej niebronionej spiżarni. Jeśli kiedykolwiek marzyliście by zarządzać kolonią szczurów, to Ratland od Eclipse Editorial może to życzenie spełnić.

Gry od wydawnictwa Piatnik do niedawna nie były w obszarze mojego zainteresowania. Jednak kiedy w portfolio wydawcy pojawił się tytuł nominowany do Spiel des Jahres, na dodatek tak dobrego autora jak Rudiger Dorn (Karuba, Istanbul, Goa) to musiało się zmienić. Na mojej półce pojawił się więc Luxor, którego mam okazję Wam dzisiaj recenzować.