Wszystkie wpisy

Bardzo lubię rozrywki, które pobudzają moje szare komórki. Łamigłówki, układanki i szarady od lat goszczą w moim domu pod różnymi postaciami. Mimo to na mojej półce nie ma zbyt wielu gier logicznych. Żaden z tytułów, które miałam okazję wypróbować, nie zachwycił mnie na tyle, by zagrzać na dłużej miejsca na regale. Teraz w moje ręce wpadło Ubongo Extreme. Choć nie miałam okazji poznać poprzednich wersji tej bestsellerowej gry, słyszałam o serii same pozytywne opinie. Postanowiłam więc wypróbować najdzikszą z nich.

Podwodne miasta – jeden z najlepszych eurosucharów zeszłego roku oczekuje właśnie na polską premierę pierwszego dużego dodatku. Ja miałem okazję już w Podwodne miasta: Nowe odkrycia zagrać i jakbym miał go określić jednym zdaniem to „jest to ewolucja nie rewolucja”. Czyli to co ja lubię najbardziej.

Kto nigdy nie kupił gry tylko na podstawie okładki, niech pierwszy rzuci we mnie kostką. Wśród wielu nowych tytułów na sklepowych półkach coraz trudniej przyciągnąć uwagę i zainteresować potencjalnego gracza. Poza tym najczęściej widać tylko wycinek grafiki i nazwę. Dlatego z dużym prawdopodobieństwem zainteresowanie wzbudzi ul stojący obok standardowych pudełek. A co w środku? Oczywiście – plastry miodu. 

Kojarzycie zadania matematyczne, polegające na przekładaniu zapałek tak, by równanie było prawdziwe? Choć dawno już nie chodzę do szkoły, nadal chętnie rozwiązuję tego typu łamigłówki. Gdy usłyszałam o grze, która polega na przekładaniu patyczków tak, żeby otrzymać konkretny wzór, wiedziałam, że muszę ją wypróbować. Tak trafiła do mnie maleńka karcianka wydawnictwa Piatnik, czyli Digit. 

Amsterdam to kolejna, po Londynie i Nowym Jorku, miniaturowa wersja gry z rodziny Wsiąść do Pociągu. Tym razem przenosimy się do XVII wieku, a zamiast znanych wszystkim wagoników na trasach rozstawiać będziemy wozy kupieckie.

Małych karcianek nigdy za wiele. Z takim założeniem na moim stole wylądowała gra wydawnictwa Piatnik Chicken out! Czy liczenie niesfornych kurczaków zakłócane przez podstępne lisy może być zabawne?  

Worker placement. Postaw meepla i wykonaj przypisaną do pola akcję. Nie do końca klasyczny, bo nie blokuje pól. A do tego ma twist - gracze nie mają swoich robotników (poza jednym sztygarem), stawiając robotnika na planszy ściągają z niej tego, który tam leży (czyli inaczej mówiąc robią podmianę - tak, ma prawo kojarzyć się z  Gugongiem.) a nadto ludziki są w trzech różnych kolorach i od koloru zależy czy i jaką akcję dodatkową gracz będzie mógł wykonać.

Nie czyniąc zbędnych podchodów powiem wprost: nowe wydawnictwo na polskim rynku (jakim jest Moria Games) dokonało dobrego wyboru. Uwe Rosenberg jest co prawda marką sam w sobie, niemniej zdarzały się w jego karierze pewne potknięcia (nie wytykając mu palcami takiego np. Hengist). Robin z Locksley jest stosunkowo młodą grą wiec wielu z nas oczywiście wyglądało go z zainteresowaniem i zastanawiało się jaki też będzie ten najnowszy Uwe. Otóż - strzał w 10. Najnowszy Uwe jest bardzo przyjemną grą wartą z każdej strony spróbowania a może nawet zainwestowania w nią.

Sushi Go to gra, w którą grałam zaledwie raz. Nie zdobyła mojego serca. Rozgrywkę wspominam jako przyjemną, ale nic poza tym. Ot, lekka karcianka, w przerwie między poważniejszymi tytułami. Wiem jednak, że jestem w mniejszości, bo tytuł ten zawojował serca graczy, także tych z naszej redakcji (o czym możecie przekonać się tu). Premiera Sushi Roll stała się dla mnie pretekstem do tego, żeby dać serii drugą szansę i zrewidować moje poglądy. Nie wyszło.

1 października to tradycyjnie początek roku akademickiego. Myślę, że to właściwy moment, by napisać o publikacji, która ukazała się w serii „Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach”. Chodzi o książkę Remigiusza Kopoczka „Wstęp do wiedzy o grach tradycyjnych”, którą tak przestawia wydawca: