Wszystkie wpisy

Moja żona, która nie patrzy na planszówki z takim zapałem jak ja, praktykuje jedno przekonanie: wszystkie gry planszowe są takie same. Zasadniczo chodzi o to, że nie rozróżnia na przykład eurogier, które posiadają ten sam rdzeń rozgrywki. Na przykład: zbierz zasoby i zamień je na punkty. Agricola? Marco Polo? Tzolk’In? Wszystko jedno i w gruncie rzeczy to samo. Szczegóły to tylko dosalanie potrawy, która i tak nie smakuje, wcale nie z powodu braku przypraw. 

Właściwie to nie ja powinienem recenzować tę pozycję. Pośród ogromnej liczby zachwytów moje gderanie psuje nastrój. W niniejszej rozprawie postaram się opowiedzieć o wielkości tej gry, zwracając jednak uwagę również na jej cienie.

Autorzy gier planszowych, niczym alchemicy poszukujący kamienia filozoficznego, starają się znaleźć innowacyjną mechanikę, która zdobędzie serca graczy. Wielu z nich sięga po sprawdzone rozwiązania i miesza je. Czasem wyjdzie z tego niezły bigos, innym razem kociołek wybuchnie, ale łącząc to, co dobre, można też stworzyć coś jeszcze lepszego… I na tym zakończę alchemiczne nawiązania, bo nie w klimacie fantasy ma być ta recenzja. Tortuga 2199 to gra, która w czerwcu zeszłego roku ufundowała się na platformie wspieram.to i której GF ma przyjemność być patronem. Tyle tytułem wstępu. A teraz przenosimy się do świata kosmicznych korsarzy, buszujących w czasie i przestrzeni. 

Wydaje się, że to będzie kolejny dzień Twojego życia. Zwykły, najzwyczajniejszy dzień. Nie tym razem. Zdajesz sobie sprawę z tego, że nie żyjesz, a nieznani Ci ludzie pochylają się nad Twoim ciałem. Dobrze, że ktoś się nim zainteresował, będziesz mógł wskazać sprawcę. Tylko jak to zrobić, żeby zrozumieli? 

  Hura! Udało nam się przetrwać koszmarny dla sporej części społeczeństwa rok 2020. Przed nami nowy, miejmy nadzieję lepszy okres w dziejach ludzkości. Po obfitującym w zarazy, katastrofy, polityczne afery i wszelkiej maści problemy czasie, każdy chyba marzy o wakacjach. A, że nadal jesteśmy zmuszeni do zachowania dystansu społecznego, może warto się wybrać na Samotną wyspę? Taką właśnie podróż proponuje nam Wydawnictwo Lucky Duck Games.

Viticulture to uwielbiany przez wielu klasyk! Euro o prostych zasadach, dających mimo wszystko  sporo okazji do dobrego kombinowania oraz przyjemnego ścigania się w zarządzaniu  winnicą, gdzie podejmowane przez nas decyzje będą przynosić stosowne plony, co nie zawsze będzie skutkować zwycięstwem. Serca graczy podbiło również bajeczne wykonanie oraz świetna oprawa graficzna. Popularność musi przynieść dodatki. Dla licznego grona graczy Toskania jest niezbędnym uzupełnieniem podstawki, wręcz nie da się bez niej grać. Zdziwienie budziło nawet to, że wydawnictwo Phalanx nie zdecydowało się od razu na wydanie całości. Ale jak jest w rzeczywistości? Czy to aby na pewno prawda?

Kevin Russ nie ma na swoim koncie zbyt wielu gier, a tym bardziej gier znanych w naszym kraju. A wszystkie 6 (wliczając w to promki) są tegoroczne. Ups, pardon, już zeszłoroczne. I oto pojawia się abstrakcyjna gra o szyciu kołderki dla kota z przeuroczym futrzakiem na okładce, która w/g społeczności BoardGameGeek.com zasługuje na ocenę aż 8.0. Ciekawe, prawda?

W 2016 roku Indie Boars&Cards (a w 2018 Portal w Polsce) wydał drugą edycję jednej z najprzyjemniejszych dla mnie gier kooperacyjnych. Kolejne lata obdarowały nas nie tylko masą dodatków, ale dwiema niezależnymi podstawkami. Wszystko robione jedną metodą – ale skoro działa to po co majstrować?

Zostałam zaskoczona. Euforia moich znajomych była wyraźnie zauważalna, gdy okazało się, że nie wiem kompletnie nic o grze, którą jedno z nich znalazło pod choinką. Samolub. Mało tego, że nic nie wiem. Ja o niej nawet nic kompletnie nie słyszałam! Nie musiałam się długo zastanawiać, czy chcę w nią zagrać :)

Właściwie tym jednym zdaniem można byłoby zakończyć recenzję tej kieszonkowej gry, ale jednak trochę się rozwinę i uzasadnię postawioną tezę. W małym pudełku znajdujemy 18 dwustronnych kart, instrukcję i notes do zapisywania punktów. Wszystko bardzo przejrzyste i ładnie wpasowane w opakowanie. Najpierw zajmijmy się awersami kart, gdyż to ich układ będzie nam zaprzątał głowę w czasie rozgrywki. Każda karta jest podzielona na cztery obszary: mieszkalny (pomarańczowy), handlowy (niebieski), przemysłowy (szary) i park (zielony). Układy obszarów na kartach są różne, a dodatkowo są one poprzecinane drogami. Z kart będziemy budować swoje miasto, wedle kilku określonych zasad: