Targi w Essen

Przez moje ręce przewinęło się niewiele gier przeznaczonych do rozgrywki dla dwóch osób. Jakoś już tak jest, że wolimy z mężem obejrzeć film, zamiast usiąść we dwoje do stołu i w coś zagrać. Dopiero rozgrywka na minimum 3 osoby sprawia nam przyjemność. Do tej pory jedynie Star Realms i Patchwork triumfowały na naszym stole, a na przykład 7 Cudów Świata: Pojedynek kurzył się w odległym kącie szafy. Postanowiliśmy sprawdzić jak to będzie z nowymi Tajniakami i czy nasze wspólne wieczory filmowe zamienią się w te z grami. Dodam, że ja osobiście nie jestem fanką kooperacji, a Tajniacy: Duet są właśnie ...

Z pewną rezerwą podochodzę do pierwszych gier nieznanego autora. Fabio Lopiano nie miał przed Calimalą na koncie żadnego tytułu. Do ostrożności zachęcał również niemiecki styl oprawy graficznej (kochany Harald Lieske…), w której na pierwszy plan wysuwają się koślawe bohomazy oraz nijakie, smętne kolory. Wiedziałam również, że sugerowany klimat florenckiego kupiectwa będzie tylko… sugerowany. Moja nadzieja na suchą pustynię nie została zawiedziona. Czy wszystkie te wątpliwości padają pod naporem nowatorskiej bądź przynajmniej ciekawej mechaniki?

Nowość od Adama McIvera, autora niebanalnej mikro-gry Coin Age. W Ex Libris rywalizujemy o tytuł najlepszego bibliotekarza w mieście. W tym celu zdobywamy najbardziej pożądane egzemplarze do naszej kolekcji, dbamy o unikanie ksiąg zakazanych, zwracamy uwagę na stabilność naszych półek, układamy całość zbiorów w kolejności alfabetycznej i numerycznej, a także spoglądamy na rozwijające się kolekcje rywali. Za pomocą różnorodnych akcji oraz zdolności specjalnych postaramy się ułożyć taki set bibliofila, który zadziwi niejednego zwolennika przewracania kartek.

Ładne pudełko zawsze przyciąga moją uwagę, choć znane jest mi powiedzenie „Nie oceniaj po okładce”. Kilka razy dałam się nabrać na piękną grafikę, a w zamian otrzymałam przeciętną, lub nawet nieciekawą fabułę czy mechanikę. Z Muse na szczęście było inaczej, bo śliczne obrazki grają tu główną rolę i tworzą klimat. Trochę jak w Dixicie, do którego zresztą gra Muse jest bardzo podobna!

Patchwork jest wiecznie żywy! Szycie kocyków polegające na dopasowywaniu do siebie kafelków, przywodzących na myśl Tetrisa, doprowadziło do wysypu tytułów, które mniej lub bardziej modyfikowały tę mechanikę, wprowadzając np. możliwość gry wieloosobowej. Warto wymienić chociażby Ogródek czy Park Niedźwiedzi. Indian Summer jest kolejną częścią trylogii puzzli Uwe Rosenberga. Tym razem wybieramy się na spacer po lesie, żeby podziwiać układy stworzone przez samą matkę naturę.

Nowość tak gorąca, że już została wydana po polsku przez wydawnictwo G3. Tytuł trudny do wymówienia, tematyka (dla większości) mało zachęcająca, autor Peter Wichmann nie miał, jak na razie, na swoim koncie żadnego hitu (a nawet zaryzykowałabym stwierdzenie, iż nie zdarzyła mu się jeszcze dobra gra) oraz sugestia abstrakcyjnej rozgrywki, nie stanowią wielkiej zachęty do zakupu. Tymczasem „numerki” stały się u mnie hitem na kilkanaście wieczorów.

Dragon Castle to prześliczna gra logiczna inspirowana Mahjongiem. Od samego początku zachwyciło i zainteresowało mnie już samo piękne, kolorowe pudełko. Zaglądając do środka można ujrzeć fantastyczne płytki z różnymi ikonkami choć plansze pozostawiają wiele do życzenia. Sama tematyka jest ciekawa, a oparte na Mahjongu zdejmowanie klocków z otworzonego wcześniej odpowiednio stosu nie jest pozbawione sensu.

Alban Viard popełnił swojego czasu trylogię pod nazwą Small City, w której skład wchodzi Card City, Town Center oraz Small City. Card City XL to reimplementacja Card City z 2012 roku, reimplementacja, która z bardzo prostej gry robi całkiem przyzwoity citybuilding.

Viral to jedna z tych gier, które najbardziej przykuły moją uwagę podczas przeglądania Essen Spiel Preview na Board Game Geeku. Kiedy było już po targach, a ja otwierałam pudełko, zdałam sobie sprawę z tego, że gra ma nie tylko piękne grafiki, ale też porządnie wykonane elementy. Lubię takie gry, bo zachęcają one do poznania bliżej planszówek tych, którzy nie mieli z nimi dotąd styczności. Pod tym względem to najlepsza pozycja z tegorocznych targów (choć Divinity Derby też zachwyca, a Fog of Love minimalizmem w szacie graficznej rozkochuje).

Jedna z ciekawszych gier tegorocznego Essen, przynajmniej jeśli chodzi o tematykę i wykonanie. W zasadzie to abstrakcyjna logiczna gra ubrana w piękne drzewka pnące się ku słońcu. W pewnym sensie również prosta gra ekonomiczna, gdyż dysponujemy tyko jedną walutą – punktami światła. Waluta ta pozwala na zakup nasion i drzew, które to nasiona rozsiewamy a na drzewach dokonujemy upgrade’u – oczywiście również płacąc tymi punktami. A podrośnięte drzewa będą nam ową walutę generować (o ile dobrze rozmieścimy je na planszy).