Poradniki

W moim poprzednim artykule pokazałem Wam akcesoria jakich ja sam używam na co dzień, dziś zaprezentuje alternatywne rozwiązania stosowane przez inne osoby wraz z przykładami.

Gry planszowe to nie tylko rozgrywka, rywalizacja czy nauka zasad, to też sporo czynności „okołogrowych” jak jej rozkładanie, składanie czy przechowywanie. Czynności te są nudne, rutynowe, lecz konieczne. Na szczęście w tej mierze jest sporo akcesoriów, dzięki którym również i te aspekty można zoptymalizować. Opiszę teraz kilka ciekawych akcesoriów z jakich korzystam na co dzień.

Wiele gier planszowych (w tym niemal wszystkie wojenne) wykorzystuje w swoich mechanikach przenośne kinetyczne generatory liczb losowych zwane także kostkami. Ich wykorzystanie wiąże się z nieodłącznym kalkulowaniem przez graczy szans na odniesienie sukcesu… Często jest to kalkulowanie „na oko”. Jednakże z takim wyliczaniem szans nieodłącznie powiązane są dwa działy matematyki – prawdopodobieństwo i statystyka. Chciałbym dzisiaj trochę pomóc wszystkim tym, którym te dwie nazwy bardzo brzydko się kojarzą. Nie bójcie się, będzie prosto…

Kiedy pada hasło “Gry wojenne”, to pierwsze, standardowe skojarzenie dla większości graczy jest mniej więcej takie: „ O Boże! Pół tysiąca stron instrukcji, sto tysięcy zasad szczegółowych i kolejne dwieście tysięcy wyjątków, papierowa plansza na dwa stoły pingpongowe, zawalona tysiącami stosików złożonych ze stu żetonów każdy. A do tego czas rozgrywki  około dziesięć miesięcy.” Przesadziłem? Przybierzcie pozycję kwiatu lotosu, spójrzcie w głąb swego jestestwa i w oparach szaleństwa, które tam znajdziecie, odpowiedzcie sobie na pytanie: Czy on przesadził?

Przeglądając braki w naszym katalogu recenzowanych gier wykryłem brak najważniejszy. Arcybrak, czarną dziurę ziejącą w miejscu, gdzie powinien być link do recenzji Tichu. Ponieważ tak się akurat złożyło, że nosiłem się z zamiarem (zainspirowanym przez moją żonę), żeby przygotować coś na kształt poradnika taktyczno-strategicznego dla początkujących, postanowiłem przy okazji tego poradnika upchnąć krótką recenzję.

Pamiętacie mój trzyczęściowy samouczek do „Cywilizacji: Poprzez Wieki”?  Oto z dumą prezentujemy piękną wersję PDF, która niestety, wbrew najszczerszym chęciom, nie wyszła krótsza od oryginału ;) Dzieło autorstwa ochotnika masochisty, Krzysztofa „matoozika” Matusika, możecie ściągnąć tu:  Cywilizacja: Poprzez Wieki – samouczek W tym miejscu pragnę Krzyśkowi serdecznie podziękować za współpracę, która uświadomiła mi (i Jemu pewnie też), że pisanie (i poprawianie!) instrukcji to totalna mordęga. Zapewne nadal znajdziecie w niej literówki i błędy. Ale jak to się stanie, nie mówcie mi już o tym… please…  

Ostatnia część samouczka uczy rozgrywania Akcji Politycznej oraz prezentuje początek przykładowej rozgrywki, listę niezapominajek (czyli, o czym wypadałoby pamiętać) oraz kilka ogólnych uwag strategicznych. Od razu mówię – PDFa jeszcze z tego nie zmajstrowałam. Jeśli byłby ochotnik, chętnie przygarnę. I jak tylko samouczek pojawi się w mobilnej formie – dam znać.

W poprzednim odcinku… Mistrz Yoda: (grany przez Annę Muchę): Oj oj oj,  to chyba naprawdę ta Cywilizacja nietrudna jest. Doktor Lubicz (grany przez Borysa Szyca): I proekologiczna taka! Dużo o drzewach rozprawiają. A ja się na tym znam, bo jestem lekarzem. Rysiek z Klanu (grany przez Ryśka z Klanu): Jak tak sobie siende i popatrze to to nawet fajne może być. Alexis (grana przez Annę Muchę): A wygląda tak nieefektownie. Kto by pomyślał? Proboszcz, co ma Plebanię (grany przez Szyca…. Borysa, zresztą): Moi kochani, nauczyliśmy się dotychczas jak grę przygotować i jak rozpocząć, dzisiaj natomiast…

Postanowiłam popełnić samouczek do gry w osławioną Cywilizację: Poprzez Wieki. Ten tytuł to klasyka. Klasyka opatrzona zupełnie niepotrzebną etykietką gry skomplikowanej, ciężkiej, trudnej i długiej. No dobrze, to ostatnie to najczęściej prawda. Jednak co do reszty, gra posiada nader logiczne i spójne zasady, które po opanowaniu wydają się naprawdę proste, a po rozegraniu kilku partii pamiętamy bez większego problemu także drobiazgi. Szkoda byłoby, wskutek niepotrzebnych lęków i uprzedzeń (to przesuwanie kosteczek ma być takie fascynujące?) tej genialnej gry nie poznać.