Aktualności

Z przyjemnością witamy laureata drugiej edycji naszego konkursu. Jak mawiają amerykanie „There’s no business like show business” i mamy nadzieję, że osoba, która poniżej przeczyta swoje nazwisko w pełni to potwierdzi :-). W drugiej edycji naszego konkursu przedstawiliśmy kolejną gwiazdę nowej polskiej gry planszowej „Show Business” Grzegorza Majewskiego – zespół rockowy o nazwie „Stool Job” i zapytaliśmy, na których światowych celebrytach wzorują się jego członkowie. I tym razem planszomaniacy nie zawiedli. Odpowiedzi przyszło więcej niż w pierwszej edycji, a i odsetek odpowiedzi prawidłowych był dużo lepszy.

W poprzedniej części historii powstawania gry K2, opisałem ewolucję aklimatyzacji i ruchu. Dzisiaj chciałbym bliżej przedstawić pozostałe elementy gry. Piotrowski i Kukuczka ruszyli 4 lipca i szli szybko. 7. założyli obóz na wysokości 8200 metrów pod dwudziestopięciometrowym progiem skalnym […] pokonanie bariery zajęło im cały dzień, przy czym prowadził Kukuczka, jak zresztą podczas całej wspinaczki. Zostawili namiot, śpiwory oraz palnik i następnego dnia (8 lipca) zdobyli szczyt przy silnym wietrze i słabej widoczności.

Udało mi się wymacać pod stopami coś równego. Okazało się, że stoję na stopniu wystarczająco dużym, aby postawić na nim obie stopy, lecz zbyt małym, aby usiąść. Będę więc musiał spędzić noc na stojąco. Niedaleko mnie, na krawędzi grani, mogłem dostrzec wielki ciemny cień; był to potężny blok skalny. Mógłbym na nim usiąść, a nawet położyć się, ale jak tam się dostać? Od bloku dzieliły mnie gładkie, pokryte lodem płyty, których pokonanie w ciemności wydawało się zbyt ryzykowne. Na dobre, czy na złe, będę musiał zostać na miejscu[…]

Odkąd tylko zagrałem w Last Train to Wensleydale (a moje wrażenia opisałem na Games Fanatic w rzucie okiem) zastanawiałem się czy ktoś kiedyś postara się o nową grafikę do tej gry – stwierdzić, że gra nie jest za piękna to eufemizm. Tego zadania podjęło się wydawnictwo Argentum Verlaag – wydawca m.in Hansa Teutonica i ma zamiar sprzedawać nową wersję gry Martina Wallace’a na tegorocznych targach Spiel w Essen. Ale nowa oprawa graficzna to nie wszystko. Będzie też druga plansza dla 2-3 graczy reprezentującą okolice Norymbergi, dodatkowa plansza z punktacją za przewóz pasażerów, czy torami wpływów została przeniesiona na oddzielną planszę ...

W poprzednich częściach opisaliśmy Wam dokładnie jak wygląda wydobywanie soli w Wieliczce. Dowiedzieliście się o zarabianiu na wynoszeniu soli wydobywanej przez innych graczy, o przynoszących dochód pomocnikach. Dziś opowiem Wam o budynkach w mieście, sprzedaży soli na zamku i targu, oraz kilka słów o testowaniu gry.

Z przyjemnością informujemy, że mamy pierwszego laureata Show Business’owego konkursu, który ogłosiliśmy na łamach GF 02.08.2010 tutaj . W konkursie dotyczącym nowej polskiej gry „Show Business” Grzegorza Majewskiego (premiery SPIEL 2010 w Essen), przedstawiliśmy grupę „The Balletproof Jackets – jeden z pięciu zespołów muzycznych, którym w grze zarządzać będzie jeden z graczy. Pytaliśmy czy domyślacie się, na których istniejących w rzeczywistości artystach światowych wzorują się członkowie tej grupy. Otrzymaliśmy kilkadziesiąt odpowiedzi, z których większość była … poprawna !. Okazuje się, że fani planszówek są także fanami muzyki, co nas ogromnie cieszy.

Filip w poprzedniej części naszych pamiętników opisał Wam jak wygląda odkrywanie kolejnych poziomów kopalni i czym jest zasada łańcucha. Zanim wyjdziemy na powierzchnię i opowiemy Wam co można znaleźć na planszy miasta, opowiem Wam o zmęczeniu. Nie o zmęczeniu testowaniem czy projektowaniem, ale o górnikach, którzy bez odpoczynku tylko leżą i ewentualnie wynoszą sól. Osobiście lubię gry cięższe, ekonomiczne, z niewielką losowością. Jeżeli czytaliście pierwszy odcinek pamiętnika i spisaną na początku koncepcję gry, z pewnością zauważyliście jak dużo chciałem zapakować do kartonowego pudełka: zarządzanie czasem, wydobywanie, budowanie tuneli. Filip nauczył mnie upraszczać gry i pokazał jak to się robi na ...

Początki naszej wspólnej pracy nad Magnum Sal to burze mózgów na gadu – gadu. Do i tak już rozbudowanej koncepcji gry jaką opracował Marcin dorzucaliśmy kolejne elementy. Wreszcie przyszedł czas na to, co spotyka niemal każdy projekt planszówki – odsiewanie ziarna od plew. Z zebranego amalgamatu pomysłów i mechanik należy odsiać wszystko to, co jest niepotrzebną komplikacją. Wyrzucić większość pomysłów na śmietnik, zrezygnować z wielkich wizji i wspaniałych mechanik na rzecz zrobienia działającej planszówki.

Kiedy w roku 2008 wydano Dominion (Donald X. Vaccarino), gra wprowadziła spore zamieszanie na rynku gier planszowych i karcianych. Budowanie talii, odkrywanie nowych kombinacji kart ponownie zaczęło fascynować nie tylko miłośników kolekcjonerskich karcianek. Obecnie, kiedy oprócz wersji podstawowej mamy już 3 dodatki, Dominion posiada tyle samo zwolenników co i przeciwników. Jednym z argumentów tych drugich jest „konieczność” kupowania kolejnych, nowych dodatków, nazywana czasem bezpośrednio „dojonkiem” ;) Czy trzeba je koniecznie kupować? Jeden na pewno, bo sama podstawka faktycznie nie daje tyle zabawy i może w końcu się znudzić. Kupowanie pozostałych to już kwestia samych graczy i ich oddania grze. Co ...

Nasz dziennik z tworzenia gry zacznę nietypowo  – nie od tego jak powstała gra, ale jak poznaliśmy się z Filipem. Obaj jesteśmy członkami grupy graczy w Warszawie, gdzie co piątek spotykamy się aby zrelaksować się przy planszówkach. We wrześniu dwa lata temu Filip ruszył z akcją „Prototypy” w naszym klubie (która potem przekształciła się w regularne, cotygodniowe testowanie gier) – potrzebował przetestować swój pomysł „Warszawskie Dzieci”, który potem przekształcił się w „Małych Powstańców”. Gra bardzo mi się spodobała, tak samo jak osoba Filipa. Kolejny konwent planszówkowy spędziliśmy razem z naszymi żonami grając i dobrze się bawiąc (bezczelnie wcisnęliśmy im się ...