Rzut oka

Grę Hansa Teutonica recenzowałem już w 2016 r., kiedy na rynku polskim pojawiła się ona w linii Egmont Geek. Ogrywanie tego tytułu sprawiło mi wówczas duża przyjemności, niemniej natłok nowych tytułów sprawił, że Hansa Teutonica na kilka lat trafiła na półkę. Przed premierą BIG BOX zagrałem sobie jednak partię „przypominającą” i – mimo wielu nowych planszówkowych doświadczeń, jakie miałem w ostatnich 5 latach – zdania nie zmieniam. Hansa Teutonica w wersji podstawowej to niezwykle dobry i elegancki eurosucharek, którego warto mieć na półce. A jak jest z wersją BIG BOX.

Ankh: Bogowie Egiptu jest  trzecią grą z „mitologicznej trylogii” Erica Langa. Pierwsza – Blood Rage, okazał się dużym hitem, choć niektórzy fani autora zarzucali jej zbytnią lekkość względem kultowego Chaosu w Starym Świecie. Druga – Rising Sun zmagała się jeszcze na etapie produkcji z łatką „klonu BR” i „odgrzewanego kotleta”. Szybko jednak te głosy ucichły, gdy okazało się, że RS to całkowicie odrębny mechanicznie tytuł mający własne ambicje zawojowania świata planszówek. Ankh: BE na stoły wkraczał chyba w nieco cichszej atmosferze, nie obciążony aż taką presją środowiska graczy. Ale jak już wszedł to wzbudził sporo kontrowersji. I to tylko jednym ...

Zaginioną wyspę Arnak recenzowała u nas Jenny (link) więc ja poznałem ją dopiero około połowy zeszłego roku. Niemniej, jeżeli ktoś czytał moje podsumowanie roku 2021, to wie, że Arnak na listę moich ulubionych tytułów wśród gier średniozaawansowanych. Z dużą radością przyjąłem więc informację o polskiej wersji dodatku, a z jeszcze większą to, że Asia odstąpiła mi go do recenzji. Czy jednak moja radość nie była przedwczesna?

W 2015 r. Simone Luciani i Virginio Gigli zasłynęli stworzeniem gry Grand Austria Hotel. Oparty na mechanice draftu kości i określania siły akcji  na podstawie liczby kostek z danym numerkiem tytuł zdobył uznanie wielu eurograczy i pozytywne opinie recenzentów. Po 6 latach autorzy, wespół z Flaminą Brasini (Lorenzo il Magnifico, Coimbra, Egizia) postanowili wyciągnąć znane z GAH mechaniki, podrasować je nowymi zależnościami, zmienić temat i wydać pod postacią nowego tytułu. Tak powstał Golem, o którym poczytacie więcej w poniższym rzucie okiem.

Papua czy Nowa Gwinea? Wam też się wydawało, że to jedno i to samo? Otóż nie. Przynajmniej nie w grach planszowych :) Półtora roku temu, w Papui, układaliśmy mosty z wyspy na wyspę, aby połączyć je wszystkie (albo prawie wszystkie) w jedną całość z punktem startowym. W Nowej Gwinei zaś będziemy dokładać chatkę do chatki aby przykryć na planszetce wszystkie źródła i jak najwięcej drzew.

Jakiś czas dostałem od Portalu miłą, ale też niespodziewaną paczuszkę. W kartonie wielkości takiego od sporej mikrofalówki poza promkami do kilku gier znalazłem niewielkich rozmiarów pudełeczko z grą Wiek Królów – dodatkiem do Paladynów Zachodniego Królestwa. Radość (wszak jestem entuzjastą gier autorstwa Shema Phillipsa) pomieszała się nieco z zakłopotaniem, bo jak mam recenzować dodatek skoro nie grałem jeszcze w podstawkę? Trzeba było to szybko nadrobić. I wiecie co? Warto było.

Jak wielu fanów interaktywnych książek z zagadkami, niecierpliwie czekałam na kolejną pozycję tego typu. Jako fanka magii z radością powitałam w swoim domu grę Dziennik: Księga Rytuałów. Co tym razem czeka na nas pomiędzy jak zwykle grubymi, bardzo klimatycznie ilustrowanymi stronami książki? Nie będziemy zapuszczać się w głąb kopalni, eksplorować wykopalisk, ani zwiedzać też żadnego tajemniczego tunelu. Wybierzemy się natomiast do w doskonale wyposażonej, pełnej niebezpiecznych substancji i wybuchowych mieszkanek pracowni alchemicznej.

Purple Haze to przygodowa gra kooperacyjna, której akcja dzieje się w koszmarnych czasach wojny wietnamskiej. Gracze (od jednego do czterech) wcielają się w sześciu żołnierzy amerykańskiej piechoty morskiej, którzy zmuszeni są realizować misje w wietnamskiej dżungli. Patrole, poszukiwanie drogi do bazy, ucieczka przed śmiercią niesioną przez czających się wszędzie żołnierzy Vietcongu. A do tego dochodzą trudne decyzje. Wiemy, że niedaleko rozbił się śmigłowiec. Próbować pomóc ocalałym, czy ratować własne życie?

Dzisiaj swoją oficjalna premierę ma gra Bór objęta patronatem medialnym Games Fanatic. Ja miałem okazję już dwukrotnie zagrać przedpremierowo – raz na Portalconie, drugi raz w egzemplarz recenzencki redakcyjnej koleżanki. Pozwolę sobie więc w kilku żołnierskich słowach napisać Wam co mi się w tej grze podoba a co nie i do kogo – moim zdaniem – gra trafi, a kto winien się jej wystrzegać.

Jeżeli czytujecie moje teksty to zapewne wiecie, że uwielbiam Stefana Felda. Jest on autorem największej liczby gier z mojej kolekcji, a wszystkie jego tytuły, w które grałem oscylują na skali od doceniam do uwielbiam. Nie licząc jednak kilku minidodatków do Zamków Burgundii, nie grałem jeszcze chyba w żadne pełnoprawne rozszerzenie gry tego autora. Przynajmniej do czasu, kiedy Portal Games nie przysłał mi Bonfire: Leśne Stworzenia i Pradawne Drzewa.