Rzut oka

Heaven & Ale to gra spółki autorskiej (Schmidt & Kiesling). Temat klasztoru warzącego piwo już nieraz pojawiał się w planszówkach, stąd pewne obawy o świeżość podejścia do zagadnienia. Dodatkowo dość uciążliwe przygotowanie rozgrywki powiększało niepokój o jakość gry.

  Pierwsza partia za mną. Przede wszystkim jestem pod wrażeniem jakości komponentów. Piękne, bakelitowe, kolorowe (a niektóre z wzorkami) kafelki w przyjemnym w dotyku woreczku. Do tego wzorzyste podkładki fabryk oraz czytelne plansze graczy. Aż chce się trzymać to w rękach.

Po zeszłorocznym Spiel opisywałem szwedzką grę TreXO (niedawno wydaną przez Egmont), dlatego nie mogłem sobie odmówić spróbowania innej wariacji na znany temat, tym razem duńskiej. Bez niejasności. Ta wersja bliższa jest klasyce. Oryginalność pojawia się przez wprowadzenie paru wynalazków (gra jest opatentowana!) przez niektórych być może uznawanych za dziwactwa.

Na samym starcie mały spoiler: książka jest beznadziejnie słaba i szkoda na nią czasu. Co więcej, dla fanów crossoverów jest to przykład zupełnie przypadkowej zbieżności tytułów, gdyż moim zdaniem mechanika gry ledwo nawiązuje do pomniejszych wątków w grze. A szkoda. Bardzo lubię Świat bez końca, cenię (choć za mało grałem!) Filary Ziemi. Ucieszyłem się, że będzie planszówkowa kontynuacja.

W sobotnie deszczowe popołudnie, czwórka dzielnych śmiałków opuściła przyjacielski port Ludiversum i wyruszyła na dziewiczy patrol po Morzu Północnym. Załoga w składzie: Martyna – pierwszy oficer, Maciek – nawigator, Dawid jako mechanik i ja – kapitan okrętu podwodnego typu VIIC, podczas swojego pierwszego kursu w grze UBOOT: The Board game. Chciałbym Wam przedstawić moje przemyślenia o prototypie, w który mieliśmy okazję zagrać.

Jeśli zastanawiam się nad zakupem dodatku do jednej z posiadanych w kolekcji gier, to nie myślę raczej o abstrakcyjnych strategiach. W końcu gra logiczna powinna być zamkniętą, działającą jak szwajcarski zegarek całością – każdy jej element jest absolutnie konieczny, a dodanie lub ujęcie choćby najmniejszego drobiazgu sprawia, że cały mechanizm zaczyna się sypać. Czy ktoś wyobraża sobie dodatkowe figury w szachach? Albo dodatki do gier z serii GIPF? No właśnie.

MOCARSTWA to gra strategiczno-losowa, której akcja rozgrywa się w XVIII wieku w Europie. Próbuje wprowadzić nas w realia polityczno-gospodarcze tamtego okresu, pozwalając wcielić się we władcę jednego z dziewięciu mocarstw: Polski, Francji, Hiszpanii, Anglii, Niemiec, Szwecji, Węgier, Imperium Osmańskiego lub Rosji. Jako władca absolutny, gracz może dowodzić armią, rozwijać swoje mocarstwo gospodarczo oraz prowadzić negocjacje polityczne z pozostałymi graczami. Celem jest zdobycie kontroli nad większością Europy. Niedawno udało mi się przedpremierowo zagrać w Mocarstwa – grę strategiczną o próbie dominacji XVIII-wiecznej Europy.

W ostatnim czasie na skutek udanych wymian na MatHandlu moją kolekcję zasiliła kolejna gra o wikingach. Był nią Jorvik wydany w Polsce przez wydawnictwo Hobbity. Jorvik to nowe (w tym roku trafiło na polski rynek) –  stare (jest reimplementacją Miasta Spichrzów) dzieło Stefana Felda. W grze wcielamy się w wodza plemienia wikingów, który będzie dążył do zwiększenia swoich wpływów.

Od kiedy po raz pierwszy usłyszałem frazę „war never changes” pokochałem niebezpieczne i groźne uniwersum świata postapokaliptycznego. Z tego powodu zwrócili moją uwagę Ocaleni. W tej grze planszowej gracze wcielają się w przywódców małych społeczności, którym udało się przetrwać wojnę nuklearną w małych schronach. Jak się grało? I ile Fallouta znajdziemy na planszy? Odpowiedzi w pierwszych wrażeniach.

Niedawno opisałem swoje wrażenia z gry w Clash of Cultures – czyli 4X o budowaniu własnej cywilizacji w czasach starożytności. Tym razem  poprzez relację z rozgrywki, chciałbym Wam pokazać, jak wiele jest w tej grze klimatu.