Rzut oka

Set & Match to dwuosobowa (z opcją gry w debla) gra symulująca mecz tenisa ziemnego - choć w tych okolicznościach bardziej stołowego. Siadając naprzeciw siebie gracze będą wymieniać odbicia i serwisy, zdobywając punkty, by wygrywać gemy, a z czasem nawet sety - wszystko przy użyciu jednego palca. I obojga oczu.

To lekki i raczej wesoły tytuł, skupiony bardziej na przestrzennej przepychance, niż na naturalistycznych opisach zabiegów chirurgicznych. To też ciekawe wprowadzenie do mechaniki worker placement z bardzo fifnym twistem w postaci planowania swoich ruchów w czasie. Dodajmy do tego przystępne zasady i klimatyczne ilustracje i mamy bardzo apetyczny pakiet w niewielkim pudełku.

Shinrin-yoku to dosłownie "kąpiel leśna" i jest to zaskakująco trafna metafora. Można rozumieć ją na wiele sposobów, od prostego zanurzenia w lesie, przez odprężający czas spędzony (najczęściej) w pojedynkę, aż po oczyszczające właściwości tej praktyki. Zajrzyjmy więc do pudełka z napisem Moc Lasu, a potem wybierzmy się na spacer pośród drzew, zabierzmy ze sobą kilka kart i sprawdźmy, co w lesie piszczy.

Doświadczenia z grami Vitala Lacedry mam niewielkie. Miałem przez chwilę CO2, potem miałem też Mercado de Lizboa. CO2 chyba nawet nie zagrałem, ale MdL zapadło mi w pamięć zdecydowanie negatywnie. Do Bot Factory podchodziłem więc z pewnymi obawami, ale też z ciekawością. I już po tych pierwszych partiach mogę powiedzieć że jest zdecydowanie lepiej, choć jednak nie idealnie.

Graliście kiedyś gry z mechaniką Quick Time Events (Heavy Rain, Detroit: Become Human, Until Dawn)? Niby grasz, a jakbyś oglądał film. Nacisk na fabułę jest tu wyraźny, ale kosztem rozwiązań mechanicznych. Tak się właśnie czułem rozgrywając kolejne partie w Betrayal at House on the Hill, dystrybuowane w Polsce przez wydawnictwo Rebel.

The Resistance i Avalon – gry, które budzą we mnie emocje tak skrajne, że aż trudne do opisania. Z jednej strony jawna niechęć - bo jak można cieszyć się rozgrywką, w której wygrywa ten ktoś, kto głośnie krzyczy i lepiej kłamie (no chyba, że jest się politykiem), zmieszana z bezradnością – bo ja ani głośno nie krzyczę, ani specjalnie kłamać nie umiem więc w większości przypadków przegrywam. Z drugiej strony wielki sentyment – bo pierwsza z tych gier to też pierwszy tytuł, który dostałem do recenzji w ramach GF i gra zdecydowanie najpopularniejsza na wspólnych wyjazdach i spotkaniach z przyjaciółmi w większym gronie. Efekt tego taki, że na moim prywatnym koncie BGG obie gry oceniłem na 5/10, z ale też rozegrałem w nie łącznie od 2015 roku 88 partii, co jest wynikiem ustępującym jedynie serii Ticket to Ride. A co wspólnego z tym wszystkim mają Słowołaki?

Czasami praca recenzenta to sama radość- ogrywanie przedpremierowo świetnego tytułu, przeżywanie wszystkich emocji z rozgrywki ponownie podczas pisania artykułu. A czasami dostajemy Imperium: Antyk.  I biedź się recenzencie wiedząc, że jedyne na co możesz liczyć to następne gry, które wcale nie muszą być lepszej jakości...

Już za tydzień odbędzie się premiera Virtu. Paczki ruszyły do osób, które zamówiły grę w przedsprzedaży. Pierwsze egzemplarze trafiły też do recenzentów i patronów medialnych tytułu (w tym do Games Fanatic). O czym jest Virtu, jakie mechaniki wykorzystuje, komu ma szanse się spodobać? Przeczytajcie rzut okiem i nasze przemyślenia po pierwszej rozgrywce.

Za każdym razem kiedy biorę do ręki dodatek jakiejś gry zastanawiam się czy mam się po nim spodziewać rewolucji czy ewolucji. Jeżeli zdarza Wam się czytać moje recenzje to zapewne wiecie, że wolę ewolucję. W końcu, jeżeli zainteresuje mnie dodatek do jakieś gry to oznacza ni mniej ni więcej, że ta gra mi się podoba. A jeżeli mi się podoba, to boję się wywrócenia tego co lubię na drugą stronę nieudanymi zmianami rdzenia rozgrywki czy zbytnim jej skomplikowaniem. A jak jest w przypadku gry Łąką i dodatku  Łąka: Z biegiem strumienia?

Po raz pierwszy spotkałam sie z grą Marcina i Violi wiele lat temu, kiedy była jeszcze na etapie prototypu. Wtedy klimat tej gry oscylował wokół panteonu grecko-rzymskiego. Urzekła mnie wtedy nie tylko tymże klimatem, ale przede wszystkim oryginalną mechaniką blokowania kolumn i rzędów. Blokowania nie tylko dla siebie, ale też dla wszystkich innych graczy. Dziś, po kilku latach od premiery, przyszło mi się zmierzyć z produktem finalnym, w nowej szacie i z dodatkami.