Rzut oka

Games Fanatic ma zaszczyt ogłosić, że obejmuje Star Scrappers: Cave-in, najnowszą grę Filipa Miłuńskiego i Jana Zalewskiego, swoim patronatem. Zapraszamy do zapoznania się z wrażeniami z pierwszych rozgrywek.

Kiedy śnię (When I dream) to gra, która była wyjątkowo oryginalnie promowana w Essen. Po halach snuli się osobnicy w piżamach i szlafmycach oraz z poduszką pod ręką, którzy zasypiali dosłownie wszędzie: na podłodze, na ramieniu jakiejś osoby, na torbie z grami itp. A wszystko po to, aby zwrócić uwagę na ten właśnie tytuł.

Z pewną rezerwą podochodzę do pierwszych gier nieznanego autora. Fabio Lopiano nie miał przed Calimalą na koncie żadnego tytułu. Do ostrożności zachęcał również niemiecki styl oprawy graficznej (kochany Harald Lieske…), w której na pierwszy plan wysuwają się koślawe bohomazy oraz nijakie, smętne kolory. Wiedziałam również, że sugerowany klimat florenckiego kupiectwa będzie tylko… sugerowany. Moja nadzieja na suchą pustynię nie została zawiedziona. Czy wszystkie te wątpliwości padają pod naporem nowatorskiej bądź przynajmniej ciekawej mechaniki?

Nowość od Adama McIvera, autora niebanalnej mikro-gry Coin Age. W Ex Libris rywalizujemy o tytuł najlepszego bibliotekarza w mieście. W tym celu zdobywamy najbardziej pożądane egzemplarze do naszej kolekcji, dbamy o unikanie ksiąg zakazanych, zwracamy uwagę na stabilność naszych półek, układamy całość zbiorów w kolejności alfabetycznej i numerycznej, a także spoglądamy na rozwijające się kolekcje rywali. Za pomocą różnorodnych akcji oraz zdolności specjalnych postaramy się ułożyć taki set bibliofila, który zadziwi niejednego zwolennika przewracania kartek.

L’Arbre to kolejna w tym roku gra o wzrastaniu drzewa. O ile jednak Photostynhesis opowiada o całym lesie, w tej grze zajmujemy się jednym konkretnym drzewem. Czy emocje w takiej grze są porównywalne z obserwowaniem rosnącej rośliny?

Gra, która niedługo trafi do graczy w polskim wydaniu, a w którą zagrałem w czasie Pionka jeszcze w wersji oryginalnej. Problemu nie było, bo komponenty są zupełnie niezależne językowo. A przyjemność z gry bardzo duża. (O grze pisała też już wcześniej Veridiana w Cotygodniku).

Tym razem w Essen Express gra, która miała swoją premierę na tegorocznym Essen, ale niemal w tym samym okresie odbyła się jej polska premiera, za sprawą debiutującego na rynku wydawnictwa Przystań Gier.

Altiplano to jedna z najczęściej wspominanych gier tegorocznego Essen. Miałem okazję, i przyjemność, zagrać w nią w czasie tegorocznego Pionka. Co prawda pełny pięcioosobowy skład, to pewnie ostatnia taka moja partia, ale gra przypadła mi do gustu i na tym chciałbym się skupić. Pod pewnymi względami przypomina Kawernę (mnóstwo typów surowców i produktów), pod innymi Orlean (ale to przecież ten sam autor), a pod wieloma wieloosobowy pasjans. Przy czym od razu podkreślę, że ten pasjans (czyli minimalna interakcja) jest na tyle wciągający, że grającym jedne napoje ostygły, a inne się ogrzały – tak nas to wciągnęło!

Tematy gier planszowych bywają naprawdę różne, autorzy potrafią czerpać inspiracje praktycznie ze wszystkiego. Pojawiły się gry w oparciu o dzieła literackie, jak choćby serie gier na podstawie książek Terry’go Pratchetta, czy Kena Folletta. Nic więc dziwnego, że niektóre gry komputerowe doczekały się swoich planszówkowych odpowiedników. Tym razem na tapecie znalazła się gra karciana Bloodborne stworzona przez Erica Langa (autora m.in. Chaosu w Starym Świecie i Blood Rage), czerpiąca inspiracje z hitu o tym samym tytule, wydanego w 2015 roku na konsolę PS4.

Keyper to kolejna część z serii gier KEY, z której dotychczas najlepiej w rankingach radzi sobie bezapelacyjnie Keyflower, o której to grze (którą posiadam ze wszystkimi dodatkami) pisałam tutaj. Na Keyperze spoczęły wielkie nadzieje autorów i graczy, a mianowicie przebicie pozycji wielkiego poprzednika. Pomóc ma w tym rozmach gry, jej bogata złożoność strategiczna i kolejne twisty w mechanice.