Rzut oka

W ostatnią sobotę miałam przyjemność uczestniczyć w Zgranym Wawrze (Zgrany Wawer Trudne Gry – XI edycja – Ogrywamy EsseNówki) i zmierzyłam się z Passing Through Petra.

O Wyspie Skye pisałem już prawie 2 i pół roku temu. Wówczas oceniłem ją na 9/10. Od tego czasu rozegrałem co najmniej trzy razy tyle partii, co jak na grę, która „nie jest do recenzji” jest wynikiem imponujący. I jakbym miał więcej czasu grałbym w nią jeszcze częściej, bo to dla mnie gra wyśmienita, znajdująca się TOP 10 moich ulubionych tytułów. Z wielką przyjemnością przyjąłem więc propozycje opisania rozszerzenia Wyspa Skye: Wędrowiec, mimo że recenzować dodatków co do zasady nie lubię.

Vladimír Suchý to projektant o dość szczególnej pozycji. Człowiek, który pewnie bez problemu byłby najbardziej znanym projektantem wywodzącym się z dowolnego porównywalnego wielkością do Czech kraju, ale ma tego pecha, że jest krajaninem supergwiazdy Vladimíra Chvátila. I tak póki co Suchý rzadko wymieniany jest w szeregu „tych największych” twórców, choć gdy spojrzy się na jego dorobek, nie sposób nie pokiwać głową z uznaniem. Trzeba jednak przyznać, że w zeszłym roku projektant znacząco podniósł sobie poprzeczkę pokazując światu Pulsar 2849, czyli dość niespodziewanie jedną z najlepszych gier targów Spiel 2017. Nic więc dziwnego, że w tym roku na Underwater Cities czekało ...

Do tej pory zagrałem w Kroniki zbrodni 5 razy. Przeszedłem w całości 3 z 6 scenariuszy (dwa z podstawki i jeden z dodatku z okularami). Mógłbym pokusić się więc już o ocenę gry. Napiszę jednak tylko rzut okiem powstrzymując się od wystawienia końcowej noty. Powód jest bardzo prosty – zupełnie nie wiem jak tę grę miałbym ocenić.

Autorzy The Great City of Rome popełnili już kilka znanych polskiej publiczności gier. Poza Elizjum od REBELa możemy jeszcze cieszyć się Grajeczką (Fairy Tales) od Portalu oraz Kostaryką od Lacerty. Ciekawe kto wyda Great City ;) bo nie wątpię, że gra jest tego warta. A raczej - mam nadzieję, że się takową okaże, bo cóż można powiedzieć po jednej partii?

Fakt biograficzny: Neuroshima Hex 1.0 była (najprawdopodobniej, o ile pamięć mocno mi nie szwankuje) moją pierwszą zakupioną nowoczesną planszówką. Wcześniej oczywiście grywałem, ale od Neuroshimy zaczęła się moja prywatna kolekcja, która od tego czasu „troszkę” się rozrosła. Pudełko z NH nadal w niej figuruje, mocno sfatygowane i dość wyraźnie odstające stanem zużycia od otaczających je pozycji. Taki już los gry eksploatowanej w okresie, kiedy czasu było więcej, a konkurencji o co najmniej rząd wielkości mniej.

Attila Szőgyi błysnął na zeszłorocznym Essen bardzo udanym i dość mózgżernym euro pt. Ave Roma. Co prawda, gdyby nie tematyka Starożytnego Rzymu nie zwróciłabym na tę pozycję uwagi, ale jak już zwróciłam, to okazała się warta swojej ceny a autor od razu wskoczył na listę projektantów uprzywilejowanych (tym bardziej, że był to jego debiut). Dziś zatem, gdyby nie Attila Szőgyi, nie zwróciłabym uwagi na Prehistory. Z zaciekawieniem sięgnęłam więc po jego kolejną produkcję, zwłaszcza, że ranking BGG oscylował w okolicy 8/10….

Nie była to moja gra pierwszego wyboru z tegorocznych targów, jednak japońska tematyka zawsze skłania mnie do, choćby pobieżnego, zainteresowania. A tutaj zaproponowano całkiem interesującą fabularną otoczkę. Shikoku jest najmniejszą z 4 japońskich wysp, ale słynnie z 88 buddyjskich świątyń. W Japonii istnieje przesąd, że każdego z nas czeka rok nieszczęść (mężczyzn w wieku 42 lat oraz w wieku 33 lat dla kobiet) i aby ustrzec się przed złym losem należy odbyć pielgrzymkę do najsłynniejszej z nich – 23 nazywanej Yakuo-ji, w której czci się uzdrawiający aspekt Buddy – Yakushi Nyorai.

Czarna Bandera - Droga do niesławy to polska wersja gry Ruthless, która zostanie zaprezentowana na tegorocznych Targach w Essen. Gra łącząca ze sobą deckbuilding, pokera i piracką tematykę.

W ostatni weekend zasiadłem do partii w polską wersję Charterstone wydaną przez Rebel. Ponieważ cała kampania w Charterstone wymaga rozegrania 12 partii i to najlepiej w tym samym składzie osobowym, może okazać się, że pełna recenzja pojawi się dopiero po nowym roku. Zdecydowałem się więc napisać niniejszy rzut okiem, opisujący krótko podstawowe zasady gry i prezentujący moje wrażenia po rozegraniu pierwszej partii.