Relacje z rozgrywki

Kolejny tydzień i kolejne zmagania w wampirzym świecie. Powoli coraz bardziej poznajemy mechanikę gry oraz poszczególne klany. Czasami jest ciekawie, czasami jest dziwnie, nierzadko zaś ponoszą nas emocje. Zapraszam zarówno miłośników spoilerów, jak i tych, którzy chcą poznać tylko ogólne wrażenia z rozgrywki w Wampira:Maskaradę – Dziedzictwo. 

  Uwielbiam gry z gatunku legacy. Nie przeszkadza mi ani ich jednorazowość, ani konieczność ich rozgrywania w stałej ekipie. Przyznajcie sami, ile macie gier, w które zagraliście przynajmniej 12-13, skoro ciągłe napływają i zalewają nas nowe tytuły? Grałam już w serię Pandemic, Rise of Queensdale, Nasze Miasto, Charterstone, Dylematy Króla. Ba! Udało mi się nawet ukończyć Seafall, choć przyznam, że nie było łatwo, gdyż to nie jest dobra gra. Dlatego też wobec informacji o legacy w świetnym uniwersum (zachęcam do spróbowania RPG, aby zanurzyć się w Świat Mroku) nie mogłam przejść obojętnie. Polska edycja od Galakty? W to mi graj! ...

Pierwsza partia w Terrors of London za mną. Zagrałem Lilith przeciwko Fenrisowi. Postanowiłem iść drogą czyszczenia decku z bletek i zakup silnych potworów zapewniających kombosy. Mój przeciwnik tymczasem zainwestował w relikty.

Grif Balata, statek obcych, wciąż zapada się w pole grawitacyjne gwiazdy neutronowej. Okręt transportował unikalną roślinność plantety Vahari na nowe miejsce, ale sztuczna inteligencja mająca za zadanie utrzymywać ją przy życiu uległa uszkodzeniu, co spowodowało, że Vahari zaczęli być postrzegani jako źrodło białka dla swoich roślinnych skarbów narodowych i stanęli w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa. Udało się dotrzeć do Centrum Statku i zresetować wszystkie systemy, ale wraz z wyłączeniem zasilania statek zaczyna być zgniatany przez grawitację gwiazdy...

Maszynownia. Radom i Sikara czekają w korytarzu. Lorna prawie ukończyła splot kontrolny i czeka na sygnał. Co jakiś czas tunelem przechodzi oślepiający przebłysk. Szczebiotek zniknął gdzieś albo uciekł. - To trwa długo, czy Jednostka Centralna jest tak daleko? - Sikara zaczyna się denerwować - Nie - odpowiada Lorna - powinni już tam być.

– Jesteśmy już na miejscu. – mówi Lorna półszeptem. – Panele energetyczne znajdują się tutaj – pokazuje gestem cały tunel. – Wystarczy, że splotę te liany i uzyskam dostęp do generatora. Sikara klika w komunikator. – Jesteśmy w maszynowni, jak Wasz status?

Restart Jednostki Centralnej to poważna sprawa. Musielibyśmy przejść przez Dżunglę do Maszynowni, wyłączyć zasilanie na całym okręcie, przejść do rdzenia komputera, dokonać modyfikacji i dopiero wtedy uruchomić z powrotem zasilanie na okręcie. Myślałem o tym wcześniej jak tego dokonać, jednak nie jest to proste, bo rdzeń komputera jest strzeżony przez nasze roboty.

Prom Xhatte powoli i ostrożnie podchodził do otwartej śluzy, oświetlenie na kadłubie miga zapraszająco. Dokowanie przebiegło bez żadnych problemów, w przegrodzie śluzy doszło do wyrównania ciśnienia. - Atmosfera jest w tolerowanych granicach. - powiedziała chorąży Gaetano, obserwując wskazania komputera.

Zmianą dowodzi porucznik Wayland, siedząca w fotelu kapitańskim. Przy konsoli nawigacyjnej kadet Radom (Orion), przy operacyjnej podporucznik Hadasah (Betazoid/Klingon), na stanowisku naukowym chorąży Strot (Wolkanin). Kolejny dzień misji kartograficznej. Późne godziny wieczorne wg czasu okrętowego, za dwie godziny koniec wachty. Misja polega na aktualizowaniu informacji kartograficznych zebranych przez sondy. Ten rejon kosmosu był ostatnio katalogowany 56 lat temu. Gdy tylko zbliżacie się do systemu gwiezdnego GSC 690217-TW42, odkrywacie różnice pomiędzy starymi danymi zebranymi przez Gwiezdną Flotę a stanem obecnym. Centrum układu planetarnego pochłonęła gwiazda neutronowa. Co robicie?

Są takie miejsca, wydarzenia gdzie przyjeżdża się tylko raz. Potem są tylko powroty. Planszówki w Spodku urzekły mnie od pierwszego przyjazdu (jesienią ubiegłego roku) i z wielką radością tu wróciłem. I wracać będę.