Recenzje

Kristian Amundsen Østby jest autorem dość dobrze znanym przez polskich graczy. Dzięki kilku wydawnictwom mogliśmy poznać jego Winnicę, Kosmopolis, Ucieczkę: Świątynie Zagłady i Sante Marię. Bardzo dobre recenzje zebrała jego Automania, a Hotel Samoa lub Mammut również należą do dość rozpoznawalnych pozycji. Na zeszłorocznych targach w Essen wraz z Bårdem Tusethem, zaproponował nam oryginalne połączenie quizu i gry dedukcyjnej. W Destination X szpieg ucieka przez żądnymi aresztowania detektywami, gdzie kooperacja jest wspomagana wiedzą geograficzną. Gra od 2 do 10 graczy?! Czy to się w ogóle mogło udać?  

Polska, gola! to gra, którą raczej (ups…) nigdy w życiu bym się nie zainteresowała, gdyby nie fakt, że jej autorem jest Reiner Stockhausen, autor takich gier jak Orlean czy Altiplano. Nie zainteresowałabym się, bo temat piłki nożnej wręcz mnie odpycha, może kiedyś zagrałabym na jakimś konwencie, ale podchodząc do tego z dystansem. Ależ popełniłabym ogromny błąd! W przypadku Polska, gola! sprawdza się powiedzenie „Nie oceniaj gry po okładce.”, a i można by dopisać „Po klimacie także.”. Dlaczego? Przeczytajcie sami!

Santa Maria to gra, którą zainteresowałam się głównie dlatego, że nie jest to typowa pozycja wydawana przez wydawnictwo Granna. Do tej pory gry rodzinne i dla dzieci, a teraz średnio-zaawansowane euro przeznaczone dla bardziej zaawansowanych graczy. Przekonały mnie też kostki i okładka, która jest naprawdę ładna (choć nie wszyscy się z tym zgadzają). Czy Santa Maria trafiła ostatecznie w mój gust? Sprawdźcie sami!

Kosmos to szeroki temat. Czasami bywa wcielany do realizowania wielowątkowych strategii, a kiedy indziej podkreśla szybkie i brutalne starcia. Tym razem Marcin Ropka i Viola Kijowska wraz z wydawnictwem Portal zaserwowali nam wyprawę po pradawne Artefakty Obcych, gdzie układy kart pozwalają na szybką rozbudowę naszego imperium. Czy damy się uwieść kolejnej galaktycznej przygodzie?

Wirus!, to mała, sprytna i pełna negatywnej interakcji karcianka z serii Trefl Joker Line, przeznaczona dla grupy od dwóch do sześciu graczy. Wcielamy się w naukowców, którzy starają się powstrzymać epidemię wirusa. Jako, że w grę wchodzą gigantyczne pieniądze (zwycięzca otrzyma kasę na badania) wszystkie chwyty są dozwolone, zapomnijcie o etyce – uwaga będzie wrednie!

Bloodborne zadebiutował najpierw na konsolę Playstation 4, nawiązując do rozwiązań stosowanych w słynnych Dark Soulsach, czyli stawiał on na wyśrubowany poziom trudności. Podczas przechadzek przez przeklęte miasto Yharnam umierałam często, gęsto oraz wielokrotnie w nagrodę dostając konieczność ponownej potyczki z wcześniej pokonanymi przeciwnikami. Teraz wydawnictwo Portal zabiera nas ponownie w znój walk dzięki karciance stworzonej przez słynnego Erica Langa (Chaos w Starym Świecie, Blood Rage, Risin Sun, HMS Dolores, The Godfather: Imperium Corleone) . Nasuwa się od razu wiele pytań: dla kogo jest ta gra, czy oddaje nastrój pierwowzoru, czy broni się samodzielnie itd. Spróbują na nie odpowiedzieć w poniższym tekście, ...

Pan Twardowski to moja ulubiona polska legenda! Od dziecka bawiło mnie to, jak przez małe niedopowiedzenie diabeł przechytrzył Twardowskiego i dopadł go w karczmie Rzym… Oczywiście sprytny szlachciura ostatecznie mu się wymknął, by, wedle legendy, wylądować na Księżycu. I choć gra planszowa Pan Twardowski właściwie niewiele ma wspólnego z treścią samej legendy, to stanowi świetny pretekst, aby sobie o niej przypomnieć…

Pamiętacie legendę o Bazyliszku – strasznym stworze, który swoim spojrzeniem zamieniał w kamień? A pamiętacie, jak udało się go pokonać? A więc zwierciadło w dłoń i udajemy się na łowy!

Niedawno do sklepów trafił, wydany nakładem wydawnictwa Zielona Sowa, Czarodziejski Labirynt. Jest to jedno- lub dwuosobowa gra dla dzieci w wieku lat 6 lub wyższym, w której czas rozgrywki nie powinien przekroczyć 20 minut.

Gry powstające na potrzeby programu edukacyjnego zawsze wzbudzają moją nieufność. Czy proporcje będą właściwe? Czy gra będzie przynosiła radochę? Czy nie będzie zbyt trywialna? Czy zastosowano łopatologię, czy może jednak ciekawszą formę wkładania wiedzy  do głowy? Yedzo już na wstępie zaskakuje tytułem. Gra apetyczno-strategiczna, pisana przez „Y”, z dziwną końcówką – brzmi młodzieżowo, brzmi nowomodnie, brzmi… ciekawie? Tylko pudełko jakby z lekka nie przystaje. Jest skromne, przytłumione i wygląda na pobrudzone.