Recenzje

Jedną z nowości, które miałem ostatnio okazje testować było 13 duchów od Naszej Księgarni. Do gry przyciągnęły mnie (już nie pierwszy raz) prześliczne grafiki Tomasza Larka i ciekawy opis wskazujący na lekką i szybką grę dedukcyjną. Niewielki pudełeczko (wielkości tego od Gejszy) przesłane przez wydawcę mieściło w sobie krótką instrukcję, dwie talie zawierające po 13 kart duchów oraz kilka tekturowych żetoników do punktacji. Miało też informację, że gra jest przeznaczona dla 2-4 graczy, w wieku od 8 lat, a jedna rozgrywka trwa około 20 minut.

Jednym z większych i piękniejszych pudeł ubiegłorocznego Essen była gra Agra, o której mogliście przeczytać już w Essen Express, gdy opisywałam swoją pierwszą, trzyosobową rozgrywkę z przygodami ;) Dziś, w przeciwieństwie do tamtego tekstu, postaram się bardziej skupić na wrażeniach. Bo te pierwsze były mocno pozytywne. Za wyjątkiem instrukcji. Która powalała. Auć…

Star Realms od Roberta Dougherty’ego i Darwina Kastle’a wdarło się przebojem na polski rynek i szybko zdobyło grono fanów. Ja ominęłam je szerokim łukiem – deckbuildingi lubię ale muszą mieć interesującą dla mnie tematykę. Statki i stacje kosmiczne, cała otoczka sci-fi to zupełnie nie moja bajka. Na szczęście pojawiło się Hero Realms od tych samych autorów i okazało się, że ma bardzo podobne zasady przy jednoczesnej zmianie klimatu na fantasy: smoki, złodzieje, demony, jak dla mnie od razu lepiej.

Pulsar 2849, czyli nowa gra Vladimira Suchego o eksplorowaniu przestrzeni kosmicznej, polega głównie na zarządzaniu kośćmi. Hit zeszłorocznych targów w Essen, który całkiem szybko pojawił się też na polskim rynku. No i wreszcie gra w kosmosie, która mi się podoba! Dlaczego się przełamałam, polubiłam, a nawet z chęcią do niej wracam, choć wymaga czasu i odpowiedniego towarzystwa? Sprawdźcie sami.

Kieszonkowce to edukacyjna seria małych karcianek. Matematyka, język angielski, geografia – o tych pozycjach pisaliśmy już w naszym serwisie. W międzyczasie doszedł też filmowy, popkulturowy i futbolowy (o! robi się juz nie tylko edukacyjnie, ale i rozrywkowo!) a ostatnio trafiły w moje ręce cztery kolejne gry: dwie czysto edukacyjne – geograficzny (Obieżyświat), przyrodniczy (Zoo Liga) oraz dwa nieco bardziej rozrywkowe: Kultowy PRL i Nielogiczny – teorie spiskowe.

Escape Room, rozrywka, która wciąż budzi wielkie emocje. Pokoi przybywa jak grzybów po deszczu (nic dziwnego, jak przejdziesz jakiś pokój to już do niego nie wrócisz), ale ceny niestety nie spadają. Aby dać się zamknąć na godzinkę w jakiejś klimatycznej piwnicy trzeba zapłacić (cenę regularną) ok. 120-180 zł (nie wspominam o promocjach, gruponach itp. wynalazkach – nie mniej i tak poniżej stówki zejść jest trudno.

Czarodziejski Labirynt to gra o budowaniu ścieżek do skarbu. Jest to nietypowa propozycja planszówkowa pod tym względem, że docelowo jest zabawą dla jednej osoby, a wariant dwuosobowy jest jakby „dodatkowy”. Można więc rzec, że mamy do czynienia z łamigłówką, z zaznaczeniem,  że łatwo przetwarzalną na pojedynek dwóch osób. Z tego też względu, warto się nad nią zastanowić, gdy mamy w domu nienasyconą pociechę. Można ją wtedy zająć układaniem labiryntu w zaczarowanym lesie, a jeśli pociecha zapragnie naszego towarzystwa, to bez zbędnych ceregieli, można zacząć partię dla dwojga. Szybka partię, dodajmy :)

Kiedy Santa Maria wypływała na szerokie wody morza Atlasa w poszukiwaniu drogi do Indii, Krzysztof Kolumb najprawdopodobniej nie przypuszczał, że przyjdzie mu odkryć nowy kontynent. Kiedy pierwszy raz rozkładałam Santa Maria na stole nawet nie podejrzewałam, że siadam do mięsistego euro...

Gloom to gra dosyć nietypowa, ponieważ karty są przezroczyste, a w trakcie rozgrywki nakładamy je na siebie, zmieniając tym samym punkty, które przynoszą nam postacie. To był główny powód mojego zainteresowania tym tytułem, choć elementy czarnego humoru też do mnie mocno przemówiły. Bo choć na co dzień wolę raczej gry euro, to raz na jakiś czas chętnie sięgnę na przykład po takiego Munchkina. Czy Gloom wpisał się na moją listę gier do moich niecodziennych rozgrywek? Sprawdźcie sami!

Jedzie Pociąg z Daleka nie jest pierwszą grą autorstwa Jeffrey’a D. Allersa. Przyznam jednak, że jest to autor zupełnie mi wcześniej nieznany, a dodatkowo debiutujący na rynku polskim. Tytuł zainteresował mnie jednak głównie dlatego, że  lubię gry kafelkowe, a poza tym ufam w gusta ludzi z Naszej Księgarni w kwestii wyboru lekkich gier rodzinnych (vide Piranie, Gejsze, Mrówki).