Recenzje

Zawsze wydawało mi się, że wojna jest czarno-biała. Ale ona jest w kolorze. To nieprawda, że tu ptaki nie śpiewają nie rosną drzewa. Ludzi zabijają pośród żywych barw, zielonych drzew, pod jasnym błękitnym niebem. A wokół bujnie rozkwita życie. Ptaki szczebiocą, gałązki drzew zielenieją od liści. Martwi ludzie leżą w trawie i wcale nie są straszni. Są częścią tego kolorowego świata. Obok nich można się śmiać i rozmawiać, ludzkość nie zamiera i nie wariuje na widok trupów. Strasznie jest tylko wtedy, kiedy strzelają do ciebie. To bardzo dziwne, że wojna jest kolorowa. Arkadij Babczenko, Dziesięć kawałków o wojnie, Warszawa 2009, ...

To nie do końca będzie recenzja. Owszem, napiszę kilka słów o grze. Nawet więcej niż kilka, bo poświęcę jej pierwszą z dwóch części obszernego tekstu. Ciekawsze, bardziej intrygujące niż mechanika, wydaje mi się jednak przesłanie This War of Mine, a przede wszystkim sposób, w jaki gra opowiada o najgorszym wytworze cywilizacji ludzi: wojnie.

XIX/XX wiek. Szpiedzy Oniwaban kontra agentki cesarza Meiji. Której z nas uda się przechwycić tajne informacje strony przeciwnej?

Niektórzy mówią, że Feld się skończył na Trajanie (2011 r.). Inni do grona jego wybitnych dzieł zaliczają też jeszcze Bora Bora i Amerigo (2013 r.), większość graczy jednak raczej zgodnie uznaje, że spadek formy zaczął się wyraźnie od La Isla (2014 r.). Ja dzieł pana Stefana nie poznawałem chronologicznie więc moje podejście do tego autora ewoluował trochę inaczej. Po Zamkach Burgundii i Wyroczni Delfickiej, Feld stał się z miejsca jednym z moich ulubionych autorów, którego gry byłem w stanie kupować w ciemno. Z czasem mój zapał nieco ostygł i bez większego żalu pozbyłem się kilku jego pozycji. Wciąż jednak z ...

Dopasowni to gra typowo imprezowa, acz z pewnym - można rzec - zacięciem dydaktycznym.

W grach planszowych przeszliśmy już chyba przez wszystkie okresy i sporą część profesje Japonii. Budowaliśmy starożytne państwo w Yamatai, walczyliśmy o wpływy w średniowiecznym Samuraju, prowadziliśmy wojny w renesansowym (przynajmniej w kategoriach europejskich) Szogunie, karmiliśmy pandę na cesarskim dworze w Takenoko, podróżowaliśmy między Kyoto a Edo w Tokaido,  broniliśmy wioski przed duchami w Ghost stories, malowaliśmy obrazy w XIX-wiecznej Kanagawie, aż w końcu rozwijaliśmy przemysł na przełomie XIX i XX wieku w Nippon. Dzisiaj słów kilka właśnie o tej ostatniej grze, wydanej w 2015 r. przez What’s Your Game?

Axio wywodzi się z rodziny Ingenious. Pierwsza gra została stworzony przez doktora Knizię w 2004 roku i została doceniona przez American Mensa. Geniusz trafił na listę Mensa Select. Czy Axio jest tak samo dobre?

Spiel 2018 Essen się zakończyło. Ponownie impreza okazała się bardzo owocne dla Games Fanatic, tak więc niedługo możecie się u nas spodziewać recenzji wielu essenowych nowości. Zanim to jednak nastąpi, dzisiaj o grze (a w zasadzie dodatku), której polska premiera, przemknęła po cichu, jakby nieco niezauważona w cieniu Targów. A szkoda, bo mowa o dodatku do bardzo dobrej gry – Concordii, czyli o Concordia: Salsa.

To miało być proste zadanie. Wejść do świątyni i wynieść z niej wszystko co najcenniejsze. Szybko, bez ryzyka, zanim przybędzie oficjalna ekspedycja archeologiczna. Ale jak zwykle coś poszło nie tak...

Kolejna odsłona Zwierza. Co można jeszcze o niej powiedzieć? Pierwsza recenzja, w której przeczytacie więcej o dinozaurach niż o samej grze. Dinozaury są super! A.... i gra też jest super :)