Recenzje

Żelazna kurtyna to 18 kart (USA i ZSRR), które będziemy zagrywać tworząc jedyną w swoim rodzaju mapę świata. Jedyną, bo może się okazać, że np. Bliski wschód leży na zachód od Europy, a Afryka na północ od Azji. Nie szkodzi, może nie nauczycie się z tej gry geografii, ale takie rozwiązanie ma swoje uzasadnienie

Kiedy o nowej grze zaczyna się mówić, że będzie to gra cywilizacyjna, wydany zostaje na nią wyrok. Z jednej strony wytworzy się ekscytacja i oczekiwania, bo gra cywilizacyjna to dla wielu graczy jedna z najwyższych form „poważnych gier”. Z drugiej strony pojawi się presja, bo gra cywilizacyjna jest to określenie równocześnie bardzo nieprecyzyjne, a zarazem szalenie wąskie i przystawiane do jednego konkretnego szablonu. Jakoś tak się utarło, że gra cywilizacyjna to ma być gra jak Sid Meier’s Civilization albo Cywilizacja: Poprzez wieki. Najlepiej, żeby była taka sama, ale inna.

Root podbił już serca graczy na całym świecie. Wiem jak to brzmi i czym to pachnie – przesłodzoną recenzją, w której wszystko jest wow, super i cudowne. Czasami jednak nie można postąpić inaczej, niż stwierdzić fakt – proszę państwa oto przed nami świetna gra, a szał i hype na kickstarterze był słuszny. Szukacie nowatorskich mechanik? Prawdziwej asymetryczności frakcji? Nowatorskiej oraz dobrze skonstruowanej otoczki fabularnej? Fantastycznej zabawy przy stole? Kochacie negatywną interakcje? Zapraszam do świata, gdzie zwierzęta wytłumaczą wam o co tak naprawdę chodzi w zdobywaniu władzy. Wydawnictwo Portal zadbało o rodzimych graczy i postarało się, aby przygody w Leśnogrodzie toczyły ...

Kiedy ktoś mówi o Nanty Narking, to wiadomo, że zaraz padną też słowa Ankh-Morpork. To jest jak Flip i Flap, jak Bolek i Lolek… Ta pierwsza jest reimplementacją tej drugiej i cóż… jedni się cieszą, że wznowiono dobrą grę. Inni narzekają, że bez Pratchetta to nie to samo, a Świat Dysku był jedynym słusznym tłem fabularnym dla tej mechaniki… A więc, żeby nie dokładać kolejnej cegiełki do tych (jakże słusznych i światu potrzebnych) rozważań, ja napiszę po prostu, że fanką Pratchetta nie jestem. Nie, żebym coś do niego miała, po prostu nie znam i nie czytałam. W Świat Dysku: Ankh-Morpork ...

Ekspedycje po złoto i pajęczyny to dodatek do Brzdęka. A właściwie to dwa dodatki (2w1). Otrzymujemy nową, dwustronną planszę oraz garść znaczników. I to w zasadzie wszystko (z tych istotnych rzeczy).

Jestem zdania, że zwyczajna analiza plusów i minusów Nemesis nie jest w stanie oddać tego, z czym rzeczywiście mamy do czynienia. Tym razem będzie nieco inaczej. Poniżej znajdziecie zapis przebiegu autentycznej rozgrywki, w której miałem przyjemność uczestniczyć, wcielając się w postać Zwiadowcy.

Alchemia, niesamowita dziedzina łącząca w sobie różne aspekty nauki, przesądów, psychologii i religii. Znana od czasów starożytnych, czynnie praktykowana do XVIII wieku, kiedy zaczęła przekształcać się w znaną nam dziś chemię. Jej celem było m.in. stworzenie kamienia filozoficznego – tajemniczej substancji umożliwiającej zamianę ołowiu (a w niektórych źródłach dowolnego metalu) w złoto. Zajmowały się nią takie sławy jak Awicenna, Albertus Magnus, Paracelsus, Roger Bacon, Robert Boyle, czy nasz polski Michał Sędziwój (który jako pierwszy wyodrębnił z powietrza tlen). Jednym z dzieł mających niewątpliwy wpływ na powstanie i rozwój alchemii była tzw. Tablica Szmaragdowa, wierzono bowiem, że zawiera przepis na stworzenie ...

Drako: Smok i Krasnoludy Adama Kałuży to gra, która swoją premierę miała w 2011 roku. Wtedy cieszyła się dużym powodzeniem – piękna oprawa graficzna oraz duże, szczegółowe i solidne figurki były jak na tamten czas niemałym hitem. Po ośmiu latach gra znowu trafia na sklepowe półki. Czy przetrwała próbę czasu?

Zbrodnia i detektywi od wieków fascynują ludzi. Książki kryminalne, które przez chwilę pozwalają czuć się jak Sherlock Holmes, czy Herkules Poiriot cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Nic więc dziwnego, że wątki kryminalne zawitały również do świata gier planszowych. Zwykle są to jednak gry dużego kalibru, zarówno pod względem zasad, jak i ilości elementów. W przypadku gier z serii Sherlock sprawa ma się zupełnie inaczej. W nasze ręce trafia talia składająca się z 32 kart, wstęp dotyczący prowadzonego dochodzenia oraz króciutka instrukcja.

„Podstawowym błędem jest podawanie teorii, zanim uzyska się dane. Niepostrzeżenie zaczyna się dostosowywać fakty, by zgadzały się z teoriami, zamiast próbować stworzyć teorię, która byłaby zgodna z faktami”