Recenzje

W życiu każdego dorosłego człowieka przychodzi czasem taki moment, w którym trzeba stanąć w prawdzie przed sobą, odrzucić maskę zrzędliwości, schować do szuflady oklepany frazes “kiedyś to wszystko było lepsze” i przyznać: ten nowy Brass całkiem im się udał. Nie będę więc ani przez chwilę udawał trzymania w niepewności co do oceny końcowej i z miejsca ostrzegam: będę chwalił i słodził. Jak bardzo? Niech chociaż to pozostanie na tę chwilę niedopowiedzeniem. 

Pierwsza gra Drako, czyli Smok i Krasnoludy została wydana 8 lat temu (2011) i była pozytywnie przyjęta. Asymetryczność, figurki (wtedy takie figurki nie były na porządku dziennym w każdej możliwej planszówce ;)), dobrze działająca mechanika. Ładne, grywalne i jeszcze do tego nasze polskie. Ja się zakochałam. I choć miłość ta osłabła będąc przytłoczona przez ten czas wieloma innymi świetnymi skądinąd dwuosobówkami, to jednak nie ustała i Drako ma się na mojej półce całkiem dobrze.

Jednoręki bandyta to częsty widok we wszelkiego rodzaju kasynach. Obracające się cylindry z różnokolorowymi symbolami mają dla wielu niemal magiczną, hipnotyzują moc. Wiśnie, śliwki, dzwonki, koniczynki czy szczęśliwe siódemki – jeśli tylko uda się ułożyć je w linii możemy liczyć na wygraną.  Trefl zaoferował nam grę tematycznie opartą właśnie o tę maszynę.

O grach typu roll’n’write (ewentualnie flip’n’write) mam bardzo mieszane opinie. Z jednej strony zawiodły mnie Kolejowy szlak, Osadnicy: Wykreślane imperium, a przede wszystkim kościane Zamki Burgundii, z drugiej jednak odkryłem takie perełki jak Rzuć na tacę czy La Granja: No siesta. Do Kartografów podchodziłem więc z rezerwą, ale i pewnymi nadziejami.

Reiner Knizia ma swoich wiernych fanów oraz uznany dorobek. Jednak ostatnio jego gry adresowane były raczej do graczy familijnych. Fani ceniący go za takie hity jak: Modern Art, Eufrat i Tygrys, Przez pustynię, Samuraj, Ra, Zaginione miasta, Taj Mahal, Władca pierścieni: Konfrontacja, Ingenious (Geniusz), Blue Moon City musieli dość długo czekać na gry takie jak Yellow & Yangtze czy tytułową Babylonię. Ale oto i jest!

Znacie takie stare, żartobliwe powiedzenie, że kosmici zawsze zaczynają atak od Stanów Zjednoczonych? Z mitologią Cthulhu jest trochę podobnie. Za każdym razem gdy słyszę o grach nawiązujących tematem do Wielkich Przedwiecznych, natychmiast przed oczami staje mi miasto Arkham i Uniwersytet Miskatonic. Nie inaczej rzecz się ma w przypadku kooperacyjnej gry Horror w Arkham: Ostatnia Godzina, która została wypuszczona na nasz rynek przez wydawnictwo Rebel. Ponownie przyjdzie nam się zmierzyć z szaleństwem i koszmarami przenikającymi do naszego świata.

Są takie dni, kiedy chciałoby się komuś po prostu przyłożyć. Hobby jakim są gry planszowe pozwala rozwiązać ten problem bez uciekania się do nadmiernej przemocy, prezentując pełne spektrum gier pozwalających na mniej lub bardziej bezpośrednie krzywdzenie bliźniego. Jeśli ktoś ma pół dnia wolnego czasu, może stracić nawet do pięciu znajomych wbijając im całą serię noży w plecy podczas partyjki Gry o Tron. Jeśli jednak ta sama osoba chciałaby stracić przyjaciół i zrażać do siebie ludzi w bardziej efektywny sposób, to do wyboru jest na przykład kilkunastominutowy Avalon i parę jego wariacji. Dzisiaj jednak porozmawiamy sobie o grze, która z wyżej ...

Eminent Domain to pozycja która przenosi nas do odległej galaktyki i stawia na czele wysoko rozwiniętego technologicznie imperium. Jako świeżo upieczony międzygwiezdny imperator musimy odpowiedzieć sobie na jedno, niezwykle ważne pytanie

Interaktywna gra książkowa. Co się kryje pod tym opisem? Wygląda jak książka, ale nią nie jest. Wymaga myślenia jak gra. Ale też nią nie jest. Dostarcza pewnej dawki interakcji – trzeba coś zrobić, aby coś dostać w zamian, ale nie będzie to interakcja jakiej doświadczacie pochylając się nad planszą. Wyprawa 1907 to jedyna w swoim rodzaju hybryda różnych gatunków służących rozrywce.

Rozpieszczona pojawianiem się nowości na naszym rynku niemal w tym samym czasie, co na rynkach zachodnich (wyjątkowo czasem z rocznym opóźnieniem) przetarłam oczy ze zdumienia: Eminent Domain to wcale nie jest nowa gra. To 8-letnia dojrzała pani! I w zasadzie to bez znaczenia, choć jest tego jedna zaleta: wiemy co w niej piszczy.