Recenzje

W ostatnich miesiącach wydawnictwa planszówkowe dbają o to, by nie zabrakło nam nowych, interesujących gier. Sięgając po nowości, warto jednak czasem spojrzeć wstecz i przypomnieć sobie o znanych nam już, sprawdzonych pozycjach. Jedną z nich jest Sen Wydawnictwa Nasza Księgarnia. Niewielka karcianka jest w moim domu “pewniakiem”. Nie znam osoby, która jej nie lubi, zresztą sama też podzielam to zdanie i zawsze chętnie sięgam po pierwszą z trzech “sennych” karcianek.

Każdy kto miał okazję pracować w sektorze usług, marzył kiedyś o zemście. Zimnej, brutalnej i możliwie krwawej zemście na gościach, klientach, turystach i na każdym, kto odważył się nadużyć oferowanej mu gościnności. Oto Twoja okazja, by choć na chwilę wcielić się w rolę nikczemnego oberżysty, decydującego nie tylko o komforcie gości, ale wręcz… o ich życiu lub śmierci.

Tworzenie haiku jest zajęciem pozornie prostym. Tworzenie naprawdę dobrych haiku to rzecz na wskroś trudna. Podobnie jest z The One Hundred Torii, w której naszym głównym celem jest stworzenie pięknego, choć niekoniecznie harmonijnego ogrodu. I choć budowanie kolejnych ścieżek wydaje się rzeczą łatwą jak grabienie jesiennych liści to wystarczy kilka tur by zrozumieć ile trudnych decyzji przyjdzie nam w tym ogrodzie podjąć.

Stefan Feld to jedyny autor, którego więcej niż jedna gra (Zamki Burgundii i Wyrocznia Delficka) znajduje się w moim osobistym rankingu TOP10. Patrząc z perspektywy czasu, żadna z jego gier, które poznałem do tej pory mnie nie zawiodła, stąd też na każdy kolejny tytuł tego autora patrzę z dużymi oczekiwaniami. Tym razem zderzył się z nimi Bonfire, który swoją oficjalną polska premierę będzie miał jutro za sprawą wydawnictwa Portal Games.

Imprezka to reimplementacja Eksplodujących kotków z 2015 roku. Nie wnosi jednak nic specjalnie nowego. Z tego co pamiętamto po prostu nieco rozszerzony oryginał - część kart jest taka sama, a część pochodzi z dodatku, ale nie jest to pełna podstawka+dodatek (np. nie ma kart implodujących kotków). Niewątpliwą zaletą jest to, że można zagrać aż w 10 osób, kart jest praktycznie dwa razy więcej niż w wersji oryginalnej.

Siadając do gry planszowej czasem nastawiamy się na potężne móżdżenie, innym razem mamy ochotę odpłynąć w niezwykle klimatyczną rozgrywkę, która sprawi, że poczujemy się, jak walczący z potworami bohater, przemierzający przestrzeń kosmiczną astronauta, czy też poszukiwacz legendarnych skarbów. I w tę ostatnią rolę wcielamy się, sięgając po najnowszą grę Ryana Laukata. Czy jest ona tak klimatyczna, jak by się chciało? A może to mechanicznie gra ma więcej do zaoferowania? Czy i dlaczego warto sięgnąć po planszówkę Bliżej i Dalej? Przekonajmy się!

W 1935 roku amerykański psycholog John Ridley Stroop odkrył ciekawe zjawisko polegające na wydłużonym czasie reakcji na zadanie w przypadku, gdy następuje niezgodność tekstu z tym co tekst ten opisuje.

Przyznam, że poprosiłam o tę grę z obowiązku. Skojarzenia, opowiadanie historii, kooperacja, ćwiczenie pamięci - gra idealnie wpasowuje się w nurt dydaktyczny. Nie spodziewałam się, że gra sama w sobie tak mi się spodoba....

Nie należy oceniać gry po okładce. To zasada, która znana jest każdemu graczowi. A mimo to, planszówki, których pudełka przyciągają wzrok kolorową, bajkową oprawą graficzną, często z marszu klasyfikujemy jako lekkie tytuły, stworzone głównie dla dzieci. Królewski Wyścig od Muduko to właśnie taka gra. Zasiadając do niej, oczekiwałam niezbyt skomplikowanego przesuwania żetonów do celu. Tymczasem… Prawda okazała się być zupełnie inna. 

Małe karcianki mają tę przewagę nad większymi tytułami, że można je włożyć do kieszeni lub plecaka i zabrać w podroż lub na spotkanie ze znajomymi. Jedną z nich jest gra 6. bierze!, która obchodziła niedawno swoje 25. urodziny. Natomiast za niedługo roku swoje ćwierćwiecze świętować będzie jej młodsza siostra, która dopiero w tym roku pojawiła się w polskim wydaniu, a powstała w 1998 roku. Czy 5. bierze! jest lepsze od swojego pierwowzoru?