Recenzje

Jak niejednokrotnie udowodnili nam autorzy gier planszowych, nie ma zagadnienia, którego nie dałoby się przełożyć na ruch pionkiem, rzut kostką, dołożenie kafelka, czy jakąkolwiek inną mechanikę. Choć twórcy bardziej skorzy są do wykorzystania historycznych bitew, podboju kosmosu, czy ery panowania dinozaurów, to raz na jakiś czas zdarzy się cud i pojawia się gra zahaczająca o tematykę książek, bibliofilstwa, czy drukarstwa. Tak jest w przypadku gry Gutenberg od wydawnictwa Granna, która ukazała się w serii Granna Expert.

Premiera kolejnej gry z serii Dobble, tym razem w wersji Marvel, skłoniła mnie do rozmyślań. Czy muszę sięgać po kolejną kopię tego samego tytułu, ze zmienioną tylko tematyką? Czy naprawdę potrzebuję aż sześciu odmian karcianki wydawnictwa Rebel, która niezmiennie w czasie rozgrywki przyprawia mnie o zawrót głowy? I czy ta gra jest w rzeczywistości tak dobra, jak mi się wydaje? Nie będą ściemniać, na wszystkie te pytania, moja odpowiedź brzmi – tak!

Alchemia, uroki, eliksiry, zielarstwo, magia krwi, to pięć szkół magii, które zna każdy młody, aspirujący adept. Ich moc jest wielka, jeśli tylko zostanie użyta w odpowiednim czasie. W Arkanach Magii musisz nie tylko zdobywać nowe zaklęcia, ale też wiedzieć kiedy jest idealny moment by z nich skorzystać.

Każdy szanujący się złodziej wie, że dzieła sztuki to intratny biznes. Drogocenne obrazy, biżuteria, muzealne eksponaty warte miliony, tylko czekają by je pochwycić i upłynnić na czarnym rynku. Anonimowi, prywatni kolekcjonerzy są gotowi słono zapłacić. Nic więc dziwnego, że nowo otwierane muzeum zwróciło się o pomoc do eksperta od zabezpieczeń.

Dobra kooperacja musi odznacza się dwoma rzeczami – odpowiednim poziomem trudności, aby gracze nie zanudzili się przy stole, oraz ciekawym tematem, który sprawi, że naprawdę zaangażujemy się w rozgrywkę. Drugi z tych wymogów Horrified wydany w naszym rodzimym języku przez wydawnictwo Ravensburger spełnia od razu. Polowanie na potwory z klasycznych filmów studia Universal? Od razu bierzcie mnie do drużyny! Niemniej tym, co najważniejsze nadal jest mechanika. Czy były emocje? Zwycięstwo o włos? Smutek porażki? Czy w tym wszystkim naprawdę dobrze się bawiliśmy? Wyregulujcie odbiorniki i czytajcie dalej.

Mam wrażenie, że Grzegorz Rejchtman ciągle robi tę samą grę. I nie chodzi mi wcale o kolejne warianty Ubongo. Nowa Gwinea dostarczyła mi podobnych odczuć z rozgrywki, co Papua. Już słuchając zasad wiedziałam z czym będę miała do czynienia. I znów niby było podobnie, a jednak inaczej. Coś tam razem układamy, w czymś tam się ścigamy. Brzmi enigmatycznie, ale każdy kto miał okazję zagrać w oba tytuły z pewnością się ze mną zgodzi. Jednakże, czy danie zaserwowane kolejny raz, ale w trochę inny sposób, ma jeszcze szanse zaspokoić gusta graczy?

Piękny krajobraz, rajski archipelag, błękit nieba… i potwory. Jako przyszli obrońcy rafy przystąpicie do turnieju, ale tylko jeden zawodnik stanie się czempionem i będzie bronił mieszkańców przed monstrami. Czy to właśnie Ty?

Ludzie kochają psy, ale czy psy kochają ludzi? Zależy, jak na to spojrzeć. Zasadniczo, jest im z nami dobrze: są karmione, dajemy im bezpieczny dom, wyprowadzamy na spacery, a czasem nawet pozwalamy spać na łóżku, aniżeli pod nim. Czy jednak psia miłość jest bezwarunkowa? Gra Good Boy zdaje się twierdzić, że nie. Co więcej, psy są w niej ukazane jako przekupne i skore do zabawy tylko wtedy, gdy wiąże się ona z sowitą nagrodą. A jaką nagrodę dostają w niej ludzie, czyli gracze?

Zacznę od tego, że chociaż technicznie rzecz biorąc War Chest może być rozgrywany w drużynowym wariancie czteroosobowym to ja osobiście nie potrafię patrzeć na tę grę inaczej niż przez pryzmat rozgrywek dwuosobowych. Jeśli ktoś zna i grał w Neuroshimę Hex pewnie jest w stanie wyobrazić sobie jak się z tym czuję. Działa. Może się podobać. Na pierwszy rzut oka widać, że nie takie było założenie. A teraz do rzeczy.

Recto Verso, znane w poprzednim życiu jako La Boca, to sympatyczna gra o układaniu kolorowej bryły z drewnianych klocków w taki sposób, żeby dwie osoby jednocześnie były zadowolone. Rozgrywkę tłumaczy się sprawnie, zasady są intuicyjne, partyjka trwa dosłownie chwilę. W związku z tym postaram się streszczać, bo głupio byłoby gdyby ten tekst czytało się dłużej niż grało w grę. która jest jego tematem.