Recenzje

Rzadko kiedy klimat gry stanowi dla mnie istotny element czerpania z niej przyjemności. Oczywiście doceniam klimat – Automobile, K2 czy Dixit są tego przykładami. Jednak zazwyczaj solidna mechanika jest ważniejsza dla pełnej satysfakcji w czasie rozgrywki. Santiago de Cuba to gra, która mnie zaskoczyła wysokimi wymaganiami co do wczuwania się w ów klimat. Jak to się stało, że mnie – miłośnika abstrakcyjnych mechanik – gra wciągnęła swoim klimatem? O tym w niniejszej recenzji.

Time’s Up! czyli bardziej swojsko – Czas minął! to gra imprezowa, której międzynarodowa rodzina z dodatkami i innymi wersjami liczy już blisko 20 pozycji. Zupełnie niedawno, dzięki wydawnictwu Rebel.pl, ukazała się polska wersja tzw. edycji niebieskiej. Tytułowy okrzyk wznoszą obserwatorzy stresującego wyzwania polegającego na wyjaśnieniu partnerom o jaką postać chodzi. Czy taka zabawa nam odpowiada? Kto chce sprawdzić slogan z pudełka może zagrać albo przeczytać niniejszą recenzję.

Zimowy wieczór. Za oknem hula zamieć, w przyciemnionym mieszkaniu z głośników sączy się relaksująca muzyka. Żona u koleżanki, dziecko u teściów. „Ha, wreszcie mogę w spokoju obejrzeć mecz, albo wyskoczyć z chłopakami na miasto” – pomyślałby sobie w takiej sytuacji przeciętny Kowalski. Planszówkowicz Kowalski powie jednak inaczej: „Ha, to świetny czas na grę solo!” Rzut oka na półkę: „Co my tu mamy…?”Ano mamy: Onirima i Piętaszka.

Wydawnictwo G3 specjalizuje się w grach rodzinnych, przyjemnych dla oka i pozwalających miło spędzić stosunkowo krótki czas. Ubiegłoroczna propozycja, 7 Smoków, wpasowuje się w ten asortyment, jak i w standardowy format większości gier tego wydawnictwa.

Łukasz Woźniak zaprezentował na ostatnich targach w Essen swoją najnowszą grę – Mercurius. Niektóre gry zachwycają pomysłem, inne wykonaniem. Wiele oferuje ciekawą interakcję, a inne wspólne pokonywanie trudności piętrzonych przez rozgrywkę. Mercurius – jak dla mnie – stanowi zagadkę, pomimo kilku tygodni znajomości. Niniejsza recenzja jest próbą analizy tego – niezwykłego w moim przypadku – stosunku.

Dziewczyny lubią krwawy sport, lubią szybkość, ciężkie uderzenia, nieczyste zagrania, ale też dobrą taktykę. Może nie wszystkie dziewczyny, ale znam kilka takich i właśnie je zaangażowałam w grę Blood Bowl: Menedżer drużyny. Zacznijmy od tego, że żadna z nas nie jest pasjonatką amerykańskiego futbolu, żadna z nich nie znała uniwersum Warhammera i  nie są wielbicielkami ameritrashu ze stajni FFG. W dodatku, mają na swoim koncie niewiele rozegranych partii w inne gry. A jednak, wciągnęłam je i jednogłośnie wyraziłyśmy zadowolenie.

Z okazji Świąt życzę Wam, drodzy gracze, pięknych pakunków nie tylko pod choinką, chętnego towarzystwa do grania, czasu na najdłuższe nawet partie oraz nowych rekrutacji do naszego jedynie słusznego obozu planszówkowych maniaków ;) Dzisiejsza recenzja opowie Wam o grze, dzięki której do mojego obozu trafiła kolejna para. I to bardzo zaskakująca!

Mogłabym Wam opowiedzieć historię o tym, jak dzielny kucharz ramię w ramię z zapalczywym żołnierzem, zadziorną ciesielką (?) oraz Martyną Wojciechowską starali się przetrwać na przeklętej bezludnej (choć już nie tak bardzo bezludnej) wyspie, na którą rzucił ich przewrotny los. Czasem natkną się na Piętaszka, czasem przybłąka się jakiś pies. Nie zawsze też będą walczyć o życie w komplecie. Zawsze jednak spotyka ich wiele przygód, tych miłych i tych mniej, a życie rozbitka okaże się nie tylko jednym pasmem nieszczęść, gdyż bywa też wesoło. Mogłabym więc opowiedzieć Wam jedną z historii, która ich spotkała, ale po co miałabym to robić, ...

Chińska gorączka złota jest przedmiotem kolejnej niewinnie wyglądającej gierki, z którą zapoznałam się przypadkiem na BGA. Zbieranie bryłek cennego kruszcu w postaci gry logicznej z elementem losowym… brzmi znajomo? Tak, Kahuna była jakby z tej samej bajki. Jednak Chinagold jest trochę bardziej losowa, mniej stresująca, prostsza graficznie i … kurcze, czy to aby wszystko na pewno prawda?

Chciałabym dziś rozpocząć prezentację pomniejszych gier, które z powodzeniem zajmują mi wolny czas, gdy dostawca interenetowy akurat szczęśliwie nie wyłącza dostępu do sieci. Owe tytuły są wyjątkowo podatne na syndrom „w realnym życiu nie zawracałabym sobie nimi głowy”, a to ze względu na ich małą dostępność i/lub uciążliwą otoczkę manualną i/lub po prostu głupawą mechanikę.