Recenzje

Co musi mieć planszówka, żeby zapewniła nam ogrom radości na wiele rozgrywek? Oryginalną i dopracowaną w każdym detalu mechanikę? Ciekawy, nietuzinkowy temat? Zachwycającą oprawę graficzną? Masę żetonów i plastikowych figurek? A może wystarczy kilka drewnianych myszek na sznurkach i kubeczek udający kota? :)

Co to za dziwne dźwięki dochodzą znad stołu? Jakieś piski, szczekanie, miauczenie, a najwięcej jest chrumknięć. Co się wydarzyło, że rozemocjonowani ludzie zamienili się językami ze zwierzętami? I dlaczego raz po raz uderzają w stół ręką? Odpowiedź jest prosta ;) Dostali w swe ręce grę Chrum, chrum wydaną w Polsce przez G3 i wpadli w nią bez pamięci. To co dzieje się podczas gry, trudno sobie wyobrazić, tyle jest zamieszania ze zwierzęcymi odgłosami i liczeniem. Jak to autor gry, Inon Kohn połączył i czy to działa? Zapraszam do przeczytania recenzji.

Tenochtitlan (w języku nahuatl oznacza „Miejsce Owocu Kaktusa” lub „Kaktusowa Skała”) – stolica państwa Azteków, założona około 1325 roku na brzegu jeziora Texcoco. To będzie twoje jezioro. Twoje miasto. To właśnie tutaj zbudujesz kanały, skonstruujesz mosty i wzniesiesz świątynie. Przejmiesz panowanie nad regionami…. Wydana niedawno przez G3 Mexica to 2–4 osobowa gra panów Michaela Kieslinga i Wolfganga Kramera, w której najważniejszym mechanizmem jest kontrola terytorium. Miesiąc temu pisałam, że bardzo mi się podoba. I że nieco przypomina mi Tikal. Czy tak jest w istocie?

Towarzyskie gry oparte na mechanice narracji doskonale sprawdzają się w zarówno w klimacie imprezowym, jak i do zabawy z dziećmi w gronie rodzinnym lub szkolnym. Po wielu planszowych propozycjach snucia opowieści, takich jak Zimowe Opowieści, Dawno dawno temu czy kultowych już Story Cubes, pojawia się Komiks. Czy zbiór kolorowych kartoników, ożywających za pomocą wyobraźni, może czymś zaskoczyć? Ano może i robi to w bardzo ciekawy i pomysłowy sposób.

Mówi się, że nie powinno się oceniać książki po okładce. Mnie jednak do Kotobiryntu przyciągnęła właśnie okładka. A właściwie dwa elementy, które znajdziemy na pudełku: po pierwsze – prześliczna grafika, po drugie – nazwisko Antoine’a Bauzy, autora m. in. 7 cudów świata. Czy jednak ładne opakowanie to wszystko, czego możemy oczekiwać od nowej gry Rebela?

Pierwsze gry z treflowskiej serii „dobra gra rodzinna”, czyli Sawanna i Zęby Smoka stały się kilka miesięcy temu nie lada hiciorami na moim stole, dlatego też z nieskrywaną przyjemnością przyjąłem propozycję recenzji kolejnych tytułów z tej linii. Tym razem na warsztat poszły Zwierzaki Cudaki i Koty. Dzisiaj przybliżę wam pierwszą z wymienionych pozycji.

Od razu na wstępie powiem, że nie jestem fanem dodatków. No może poza jednym jedynym wyjątkiem, czyli moim ukochanym i absolutnie na pierwszym miejscu Dominionem, do którego zwyczajnie muszę mieć wszystko. Tak dla zasady. A tak bez zasady, to zdecydowanie wolę kolejną nową grę niż super-hiper dodatek. I dlatego dzisiaj będzie o… dodatku do Potworów w Tokio. Power Up, czyli Doładowanie. A co.

Jesień to dobry czas na gry. Deszczowe dni i chłodne wieczory zachęcają do tego, żeby zostać w domu i zasiąść do planszy. Od czasu do czasu wzdychamy jednak za słońcem, plażą, morzem, które jeszcze tak niedawno były na wyciągnięcie ręki. Jeśli marzy wam się czasem przenieść do jakiegoś ciepłego kraju, ale zawartość portfela natrętnie przypomina, że to nie takie proste, to małą namiastkę możecie mieć na swoim stole. Zapraszam do podróży po Zatoce Pelikanów.

Hit Pyrkonu. Druga na liście najlepszych gier XXIV Pionka (przegrała tylko dwoma głosami z Przebiegłymi Wielbłądami, nota bene też od Lucrum Games), w szerszym świecie znana jako Palastgeflüster i nazywana grą kultową, a przy okazji całkiem nieźle oceniana na BGG (na dziś to 6.84). Imprezowa gra dla 3 do 5 osób pełna blefu i wzajemnych złośliwości. Michael Rieneck – Intryganci. Co się za nią kryje?

Colt Express to gra, która doczekała się już wielu recenzji. Moja jest kosmicznie spóźniona, za co bardzo przepraszam. Jako humorystyczne usprawiedliwienie wykorzystam fakt, będący na czasie – Złoty Pociąg leży odłogiem już ponad siedemdziesiąt lat, a nadal wzbudza wiele emocji, zatem Colt Express to gra, która mimo upływu czasu od premiery wciąż godna jest nowych recenzji. Cóż, po takim wstępie nie trudno zorientować się, że poniższa recenzja to amalgamat „ochów” i „achów”, ale w przypadku niektórych pozycji trudno powiedzieć, cytując Gombrowicza, że „mnie nie zachwyca”.