Recenzje

Różne są pomysły na mechanikę. Zwłaszcza karcianek. Co najmniej kilka spośród tych najlepszych, oferuje traktowanie tej samej karty na kilka sposobów. Gracz zmuszony jest do bardzo uważnego rozpatrzenia różnych skutków, a sama rozgrywka zyskuje na atrakcyjności. Ale żeby jedną kartę na 8 sposobów używać? O tym niżej…

Kolejna gra od Egmontu, która prezentuje minimum składników i maksimum przyjemności. Mała puszka, trochę drewna i oto mamy Plusk!, a więc wariację na temat Jengi w wydaniu kieszonkowym.

Hollywood, zanim jeszcze odbyła się polska premiera gry, doczekało się na GamesFanatic już dwóch teksów. Swego czasu Sipio opisywał wersję anglojęzyczną gry. Ja na Hollywood rzucałem okiem jakieś trzy tygodnie temu. Teraz przyszła pora na popremierową recenzję gry wydanej w Polsce przez Wydawnictwo Egmont.

Nie przepadam za kośćmi w grach. Wszelkie planszówki oparte na mechanice „rzuć kośćmi i zobacz, co możesz z tym zrobić” w większości kompletnie do mnie nie trafiają. Jednak kości, o których chcę opowiedzieć, to właściwie nie są takie zwykłe kości. A gra, z której pochodzą, to nie do końca jest gra. Przed państwem trzy dodatki do Story Cubes: Strachy, Mity i Zwierzęta.

Kiedyś zacząłem się wyzbywać małych karcianek, uznając, że już w swoim planszówkowym życiu z nich wyrosłem i muszę się brać za poważniejsze tytuły. Obecnie jednak ten kierunek zmieniłem całkowicie, doceniłem zalety fillerów i niewielkich, poręcznych pudełek  i karcianki z wydawnictwa G3 zaczęły powoli do mnie wracać. Wrócił Kameleon, na ostatnim Mat Handlu zdobyłem też Rekiny Biznesu, w przyszłości chciałbym, żeby wróciły również Fasolki. Ale przybyły także nowe tytuły. Jednym z nich było właśnie Ucho Króla.

Drugim, obok recenzowanych niedawno Zwierzaków Cudaków, tytułem wydanym ostatnimi czasy przez Trefl w serii „Dobra gra rodzinna” są Koty – gra przeznaczona przede wszystkim dla młodszych odbiorców… w którą dobrze będą się bawić także i dorośli. Koty oparte są na znanej od dawien dawna i bardzo popularnej w grach dla dzieci mechanice memo. Czy w tak wyeksploatowanym mechanizmie można znaleźć jeszcze coś nowego, coś co przyciągnie i da radość z zabawy? No, właśnie można. I chwała za to Treflowi, że mu się udało.

Joraku to starożytne Japońskie słowo sprzed okresu Edo (Edo przypadające na XVII-XIX wiek to chyba najbardziej znana u nas epoka w historii Japonii – gdy do władzy doszedł feudalny ród Tokugawa). Oznacza tyle co „idąc do Kioto”. Joraku, gra Iori Tsukinami dla 3-4 graczy, której premiera odbywa się właśnie w tej chwili, na targach w Essen, opowiada o konflikcie pomiędzy Daimyo (panami feudalnymi) w epoce Sengoku (XV/XVI n.e.). Ich armie maszerują do Kioto, by „chronić Szoguna i Cesarza przed nieuczciwością innych Daimyo”. Wcielamy się w jednego z Daimyo walcząc o wpływy w starożytnej Japonii.

Technologia. Z jednej strony pozwala nam wygodnie żyć, z drugiej bezlitośnie niszczy. Komfort życia i krwawa wojna. Technologia – miecz obosieczny. Guns & Steel to cywilizacyjna gra Jesse Li dla 2-4 graczy prezentowana na tegorocznym Essen.

Nie zdarza mi się jakoś wyjątkowo często grywać w dwie osoby, ale czasem sytuacja to wymusza. Niestety moje ulubione gry rodzinne – Ticket to Ride i 7 Cudów Świata – dość słabo skalują się na dwóch graczy. Z nieskrywaną więc przyjemnością i dużymi nadziejami patrzyłem więc na Jaipura, wszak znajduje się on w pierwszej dziesiątce bgg-owego rankingu gier familijnych.

Chibi w slangu Dalekiego Wschodu oznacza małą osobę. Czyli najczęściej – choć nie zawsze – dziecko. Jest popularne wśród fanów mangi i anime. Czy zatem Chibis to dziewięcioro dzieci? czy też nazwiemy tak małą słodką istotkę szukająca dużego misia pandy? Ciekawość każe otworzyć pudełko…