Recenzje

Namiestnik to 1–4-osobowa gra (od 12 lat) wydana przez Games Factory Publishing dzięki platformie wspieram.to. Pochodzi zza naszej wschodniej granicy – jego autorem jest Yuri Zhuravlev. To pierwsza z takim rozmachem (7 wersji językowych w ciągu niespełna półtora roku) wydana gra tego autora – w 2014 roku stworzył on jeszcze całkiem dobrze ocenianą, lecz niemal kompletnie nieznaną grę Costa Ruana. W Namiestniku rekrutujemy zastępy najemników i budując piramidę władzy rozwijamy potęgę militarno-magiczną, pomnażając w ten sposób swoje wpływy i zdobywając kamienie szlachetne umożliwiające dalszy rozwój naszego imperium.

Tak się jakoś złożyło, że choć grywałem w Munchkina, to nie miałem swojego egzemplarza. Jednak ostatnio mnie naszło, żeby takowy zdobyć. Zacząłem się więc rozglądać za okazją do zakupu, ale miałem szczęście i wpadła mi w ręce nowość – Munchkin Legendy. Ucieszyłem się jak dziecko, bo od razu wyobraziłem sobie ocean możliwości, jaki dają bajki i mity, do wykorzystania w pokręconym munchkinowym humorze. Byłem przy tym przekonany, że mojej Ukochanej taka tematyka bardziej przypadnie do gustu niż typowe fantasy.

Gry kooperacyjne to bardzo ważna kategoria gier dla dzieci. Nie wszystkie dzieciaki dobrze radzą sobie z przegraną. Zdarzają się fochy, kłótnie, płacze… Z takimi dziećmi lepiej unikać tytułów, w których czuć silną rywalizację, a lepiej sięgnąć po gry oparte na współpracy. Dobrą propozycją może być Smocza Dolina od wydawnictwa Rebel. Przy pomocy magicznych różdżek wspólnie będziemy starali się uratować smoki przed złym czarnoksiężnikiem Razandarem.

Termity to najnowsza gra  Fréderica Moyersoena, autora Sabotażysty, przeznaczona dla 2–4 osób. Gra strategiczna. Gra wybitnie konfrontacyjna i to bez względu na to, w ile osób gracie. Bronić kopce i zdobywać kopce – oto zadanie dla waszego roju. Niech żyje królowa! Śmierć wrogom matczyzny! Ta termitiera należy do nas!

Richard Garfield dał się poznać polskim graczom między innymi za sprawą genialnych Potworów w Tokio. Lekki, bardzo losowy, a mimo to niesamowicie grywany tytuł zdobył takie uznanie, że w 2014 r. została mu przyznana najstarsza i najbardziej prestiżowa polska nagroda Gra Roku 2014. Pod koniec zeszłego nakładem wydawnictwa Rebel została wydana w Polsce nowa gra pana Garfielda – Treasure Hunter, czyli Łowcy Skarbów. Podobnie jak Potwory, tak i Łowcy zapowiadali się na lekki, rodzinny, losowy i grywalny tytuł. Czy rzeczywiście taki się okazał i czy Łowcy mają szansę dorównać popularnością Potworom?

Tides of Time – ta dwuosobowa gra wydana w Polsce przez Portal tytułem rodzimym nawiązuje do Sam-Wiesz-Jakiej jedynie słusznej gry cywilizacyjnej. Nie ma jednak z nią nic wspólnego. To niewielka karcianka, która opiera się na mechanice draftu i zbierania kolekcji.

Na początku muszę stwierdzić, że jestem chyba dużym dzieckiem. Lubię gry dla dzieci, gram w gry dla dzieci i sprawiają mi frajdę :). Może dlatego, że ja w dzieciństwie miałam tylko Eurobiznes i Skaczące czapeczki, więc nadrabiam stracony czas. Naprawdę, trafienie na dobrą grę dla maluchów bardzo mnie cieszy. Jestem zwolenniczką dawania dzieciom kreatywnych i rozwijających zabawek, a przeciwniczką zabawek głośnych, elektronicznych, kiczowatych i… brzydkich (jak cała masa współczesnych, plastikowych badziewi). Na szczęście dobrych gier dla dzieci powstaje coraz więcej. Rok 2015 obfitował w naprawdę świetne tytuły dla maluchów – dostosowane do wieku, o walorach edukacyjnych, pomysłowe, pięknie wydane. Czasem ...

Moja pierwsza styczność z Timeline nie była ciekawa. Graliśmy w coś koło 6 osób (a może nawet więcej), w tym sporo dorosłych, na stole szybciutko zrobiło tłoczno i ciężko było przypasować jakąkolwiek kartę gdziekolwiek bądź (bo pomyłka nawet o rok czy dwa lata skutkowała odrzuceniem) i jakoś tak się złożyło, że odeszłam od stołu z silnym przeświadczeniem, że więcej do tego nie usiądę. Ale Rebel.pl niedawno wydał Timeline w postaci kolejnej ładnej puszki oraz Cardline z Dinozaurami – kopalnymi monstrami, które towarzyszyły mi od dziecięcych lat i do których zamiłowanie wpoiłam swoim dzieciom. Trzeba było spróbować…

Hocki Klocki od wydawnictwa Black Monk to gra, w której budujemy z klocków przedstawione na kartach figury. Żeby jednak nie było łatwo, my tych figur nie widzimy. Widzą je nasi partnerzy z zespołu, którzy mają za zadanie owe budowle nam opisać. My możemy im tylko zaufać, wsłuchać się w ich słowa i dać się ponieść wyobraźni.

Gra o wiecznie zmieniających się zasadach. Przyznam się, że kiedy po raz pierwszy usłyszałam to hasło byłam zarówno zaciekawiona jak i niedowierzająca – to nie ma prawa działać. Okazało się jednak, że nie taki diabeł straszny jak go malują.