Recenzje

Pierwsze wrażenie lubi być mylne. Miewałem już w rękach gry, które po rozpakowaniu i przeczytaniu zasad lądowały na półce, gdzie musiały trochę poczekać, aż znów po nie sięgnę. Potem z kolei kolejna lektura zasad, pierwsze rozgrywki, ogólna konfuzja i wrażenie, że chyba jednak popełniłem błąd włączając do kolekcji ów tytuł. Gra wracała na półkę (albo szła do sprzedaży), by po jakimś czasie znowu wrócić na stół. I okazywało się, że po iluś tam rozgrywkach, gdy udało się opanować zasady, odsłaniała dopiero swoje atuty, stając się tytułem udanym i grywalnym. Krwawe stepy Krymu wydawnictwa Strategmata to niejako modelowy przykład tej sytuacji.

Grudzień nastał, śnieg prószy za oknem, zima wkroczyła do Polski wielkimi krokami. Czy można znaleźć lepszy czas żeby opowiedzieć Wam o grze, w której wcielamy się w himalaistów poszukujących legendarnego Człowieka Śniegu? Myślę, że nie. Tak więc Panie i Panowie! Przed Wami Yeti! Czyli rodzinna kościana od wydawnictwa Lucrum Games!

Kolejne planszówkowe spotkanie u Mądrych Sów i kolejna gra przetestowana. Ale tym razem testowały nie tylko dzieci, bo Fliper przypadł do gustu także dorosłym. Zobaczcie co kryje w sobie (dosłownie i w przenośni) mała metalowa puszeczka z przezabawnymi grafikami owoców na wieczku.

Od kilku miesięcy organizuję w przedszkolnej grupie mojego synka – Mądre Sowy (5 – latki), cotygodniowe spotkania z grami planszowymi. Po ograniu gier z naszej kolekcji, postanowiłem spróbować przetestować na nich kilka gier otrzymanych do recenzji. Planuję, że będą to krótkie recenzje oparte na schemacie zasady gry – wrażenia, którymi podzieliły się ze mną lub które zaobserwowałem u dzieci – moje uwagi. Cykl ten nazwę Mądre Sowy przy planszy, a w dzisiejszej premierowej części opiszę Ciasteczkowe Potworki od wydawnictwa Fox Games.

Prawie rok temu zachwyciłam się Tajniakami. Ja, która ma dwa lewe ucha i krzywy język. Nie potrafię barwnie opowiadać ani puścić wodzy fantazji widząc napisane słowo. Skojarzenia mam mierne i prawdę mówiąc chyba wolę obliczać w tym czasie całkę. A jednak Tajniacy mnie zauroczyli.

YINSH to szósta gra wchodząca w skład projeku GIPF. Strategiczna, dwuosobowa i abstrakcyjna. Druga gra tego projektu wydana przez REBEL.pl.

Gry z serii Trefl Joker Line jakoś ciągle u mnie miały pod górkę. Do tej pory grałem w kilka ich tytułów, z czego recenzowałem dwa – Boss Monster i Farmageddon. Żaden z nich nie trafił specjalnie w mój gust, czemu dałem wyraz w recenzjach i ocenach końcowych. Krakowski Trefl dał mi jednak kolejną szansę na przetestowanie swojej nowości i podesłał do recenzji Mob Town. Czy w końcu tym razem coś zaskoczyło i gra mi się spodobała? Zapraszam do lektury.

GIPF to dwuosobowa gra logiczna a jednocześnie nazwa całego projektu, w skład którego wchodzi aż sześć abstrakcyjnych strategicznych gier dla dwóch graczy. Zanim jednak opowiem o grze chciałabym skreślić parę słów o projekcie.

Stefan Feld stworzył kilka tytułów rodzinnych (chociażby Rum i Piraci, Rialto), ale jest ceniony jednak głównie za gry zaawansowane z ciekawą mechaniką, mnóstwem decyzji i dużą ilością strategii prowadzących do zwycięstwa. Jego znakiem rozpoznawczym są tak zwane sałatki punktowe, czyli stworzenie wielu odmiennych od siebie sposobów na zdobywanie punktów zwycięstwa. Jego nowa gra – Wyrocznia Delficka, jest jednak inna. Nie zdobywamy tu punktów zwycięstwa, a wykonujemy zadania i prowadzimy wyścig o miejsce na Olimpie. Ile zatem jest ducha Felda w nowej grze Felda? Przekonajcie się czytając poniższą recenzję.

Nie odkryję Ameryki, jeśli stwierdzę, że Rebel wydaje rewelacyjne gry imprezowe! Moja szafa pełna jest rebelowych imprezówek, a jedna lepsza od drugiej. Dobble, Dixit, Imago, Tajniacy… przykłady można mnożyć. A zatem nic dziwnego, że kiedy dowiedziałam się o nowości Nie do pary, wzięłam to za pewnik. Pomyślałam sobie, że to będzie kolejna świetna gra i niestety po raz pierwszy się zawiodłam… Ale od początku.